152 resultaten.
Samen eenzaam zijn
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 250 Iedere keer wanneer ik het gevoel heb
dat ik dieper in het rumoer moet duiken
verder in de commotie, dwazer in het tumult
weg van de stilte
bedenk ik me bijtijds
dat er iets meer is dan jij alleen
die mij gezelschap houdt
in samen eenzaam zijn
want het zijn niet de anderen
die er net als ons voor kiezen
dat er geen reden is voor blijdschap…
Terug aan de kust.
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 376 De zeewolven kun je horen met
beide handen voor je oren, als
de dagen wat luid zijn geweest,
stilte gesprokkeld tussen golven,
daarin belooft een lege kokkel nog
het meest om het rumoer te smoren,
onder een grijze lucht waar meeuwen
zich baden in nog wittere sneeuw,
besluiten we hier te blijven wonen.…
Als stilte alles verscheurt
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 204 Waar rumoer, herrie
Of, als je wilt, lawaai
Tot dagelijkse norm
Zijn geworden, daar
Voelt de mens zich
Pas ongemakkelijk
Als de absolute stilte
Is ingetreden -
Stilte die oorverdovend
Is, die de wereld die
Tot dan toe bestond
Lijkt te verscheuren
En de mens ongelukkig
Achterlaat die spijtig
Genoeg niet langer in
De herrie…
strandwandeling
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 269 ik luister…
hoor enkel
wat ik horen wil
rumoerigheid trekt stilaan weg
gouden zand waait op
verblijdt een kind
zeewater speelt
een spel met de wind
ik luister…
hoor enkel
alleen nog maar
de zingende wind
dans met mij
hoor aan mijn lied
kom morgen terug
vergeet mij niet!…
penseelt rumoerig haar lucht
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 260 noorderlicht valt buiïg
je hand penseelt
rumoerig haar lucht
Winden neigen
toch naar luwte
dwarrelen een zucht
het mes schuift
scherprechterlijk
langs kleur
wolken breken
zacht in olie dampen
verdrijven nevelend hun geur
tijd om je palet
en zin te keuren
er moet nog veel gebeuren
met het licht dat de zon
voor…
Breken in olie en kleur
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 308 noorderlicht valt buiig
je hand penseelt
rumoerig haar lucht
schaduwen zuchten
in de luwte van
donker en grijs
mengend schuift
het mes de wind
langs je geuren
tijd om palet
en je zinnen
te keuren
want wolken
gaan breken
in olie en kleur
door het licht
dat de zon
met hen speelt…
Code Oranje
snelsonnet
3.0 met 168 stemmen 11.569 Terwijl we ruim om Rotterdam heenreden
Vanwege een vermeende handgranaat
Werden we door de speakers bijgepraat:
Prins Bernhard was zoëven overleden
Terwijl vergeefs gezocht werd naar het wapen
Was een der taaiste strijders ingeslapen…
Een nietig mens
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 1.319 moet niet verlangen naar ziekte
en ongemak
er valt wel eens
een koude vogel naar binnen
die ik ruimen moet,
hoewel op advies
van mijn dokter de gordijnen
gesloten blijven -
ik wil natuur voelen
te Camperduin, een sigaret doven
in de branding
geen diepe gedachten
over het sterven,
in de gang van alledag
zit al zoveel angst
en rumoer…
- Geluidshinder -
netgedicht
3.0 met 49 stemmen 171 gehoorschade, geen oren na
elk gerucht of rumoer erbij
een bedreiging voor levenskwaliteit.
Laat als een warme gids
zijn sporen na,
het aantal klachten
komen uit de complexe feestzalen.…
Tranen van de boom
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 75 Het niets impliceert hier
dat mijn krachtige wortels zwijgen
rumoer van mensheid zegt me
er is niets ernstigs aan de hand
we zoeken het zand
van vergeten dromen
op het verkeerde strand
verdwaalt tussen desillusie
meneren die negeren
mevrouwen die miauwen
voor de kat zijn kut
in de ochtendkrant
en door het licht van nieuwe wanhoop…
De Aanslag
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 601 Zacht gefluister na een harde knal
Dwars door het hart, daarna een val
Bloedend kruipend over de asfaltzee
Steek je je hand uit en ga je met een engel mee
Rumoerige stadsdrukte, maar hier is het even stil
Een dwazemans oordeel zonder een laatste wil
Starend naar de aarde zonder angst in je blik
De klok is gestopt, het was de laatste tik…
En toch . . .
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 229 De stiltes vullen jouw kilte aan
jouw warmte leidt tot rumoer
gevoelens etaleer je met emoties
maar die schok is niet voelbaar
want de elektrische lading
ging in rook op met illusies.…
krassen
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 94 verder van het rumoer
blijft de oude tijd
meer alleen over
sommige tijd blijft
altijd vandaag
intact maar gehavend
voelen we zoveel dieper
het diffuse zonlicht
dat zich aan ons hecht
op niet gemeten dagen
aan de grond geklonken
badend in het licht
het vage krassen
van voorbijgaande trams
op de achtergrond
de bergtoppen onzichtbaar…
door hoop vergoed
netgedicht
4.0 met 17 stemmen 836 een stil rumoer
binnenin mij
alsof je niet weet
dat meer dan handen
kunnen slaan
de ochtend van
de blauwe plekken
zal wel zakken of
ik laat ze wel knagen
onder mijn lange jas
die is nog wat zwarter
dan het dreunen van je stem
of de blinddoek die ik
letterloos moet dragen
om de kleurloze stenen
te stapelen tussen het
nachtbraken…
Eerst,
netgedicht
1.0 met 8 stemmen 387 bestond het ruisen van
de woordenzee, en een gong, een
klank uit eerste mond en bron,
onberoerd in natuurlijk stof,
nog onbeschreven zonder woord
in de voetprint van het leven,
daarna kwam er meer dan iets,
daar bleek veel van te bestaan,
je kon rapen, of weer vegen, van
wat nog komen zou of vergaan in
een laatste snik, om in aards
rumoer…
S.O.S.
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 451 - Elk mens dat kwijnt in dit rumoer
heeft amper zicht voorhanden
Heb jij nog wel het juiste snoer
laat ook zijn licht dan branden -…
Zet ik het mes
netgedicht
5.0 met 4 stemmen 392 penseel stilte
zonder veel contouren
met grove kwast
verwijder ik rumoeren
als kleuren zachtjes
vloeken met elkaar
soms zet ik het mes
met veel misbaar
in de pigmenten als
zij elkaar niet wensen
en denken ieder weer de
eigen gang te kunnen gaan
dan schuif ik de
lijnen genadeloos
terzijde dek met
maagdelijk wit het zicht
en ga…
Verlangen
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 803 Overmijdelijk
In februaribloei geraakt
Meer pit moet de merel
Van verlangen naar het voorjaar
Doen opvliegen Margaryte
Ondanks staalgrijze lucht
En het rumoer in de luchtkoker
Het steunen en zuchten
Stemmen en vals geblazen trompetten
Van onvervulde wensen…
Gegronde reden
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 165 Als het rumoer mij tegenstaat,
de beelden dansen voor mijn ogen,
de bloementuin naar best vermogen
geen plekje aarde open laat,
maar mij te druk lijkt, overvol,
dan keer ik naar het monotone,
zie ik in kleurloosheid het schone,
vat sympathie op voor de mol.
Ik doe als hij en ga mijn gang
door 't bovengronds geloop te staken.…
2011- 2012
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 260 De laatste dagen zijn aangebroken,
van een zeer rumoerig jaar,
de laatste etmalen zijn ingegaan,
van een zeer enerverend jaar,
de laatste loodjes zijn ingegaan,
van een zeer bewogen jaar,
de laatste trekjes van een zuur,
lief, ontroerend, triest, emotioneel jaar,
waarvan we strakjes zeggen:
gooi dat oude jaar snel weg,
en begin met…
bidden
hartenkreet
5.0 met 2 stemmen 161 Bidden is voor mij
erkenning van onvermogen,
het rumoer van binnen
is dan oproer in het zand
het bloed wordt getemd
en de leegte is dan plotseling
genade.
Voor mij is bidden
een eindeloos verliezen
in een bodemloos bestand,
het verbond ontdekken
tussen de gewelddadige wereld,
dit ogenblik
en wat nog komen moet.…
Boete
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 100 Emile heeft zich inmiddels weer herpakt
Teveel rumoer,Verhagen,boze blikken
En ook de steun van Geert was even schrikken
Dus snel de ferme uitspraak afgezwakt
Dat is zo in het Haagse de praktijk
Principes best, maar nóóit over je lijk.…
De luiken
poëzie
4.0 met 7 stemmen 1.346 Nu dringt uit het rumoerig buiten
Alleen de klaarheid van het licht,
Want zie, de harten zijn nog open,
En zon komt helder ingezeefd
En toont, van blanke glans omdropen,
Al wat er binnen staat en leeft.
Heer, doe de luiken van ons wezen
Voor werelds ijdelheden dicht.
En maak ons hart door Uwe vreze
Zo vol van helder zonnelicht.…
Overnachtende Gedachten
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 74 Wakkerhoudende gedachten
Blijven heel vaak overnachten
In rumoerige vertrekken
Van mijn volgeboekte hoofd
Zij komen zonder reservering
Daarmee dus geen annulering
Men hoeft mij niet meer te wekken
Want mijn nachtrust is geroofd
Zij zouden aangenaam verrassen
Met de zachtheid van matrassen
Maar het lawaai blijft tegendelen
Als geschreeuw…
krassen (2)
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 78 ver van het rumoer
zwaait met dunne armen
de oude tijd
aan de grond geklonken
in het licht van de zon
baadt de krassende tram
stap in snel blijf maar
zitten stap nu uit ga
door van a naar b
aan puffende lijven
kleeft de warmte in
krap bemeten tijd
de waarheid
ongeziene drenkeling
verder weg niet vooruit
een bleek witte stip…
je hart raken en langzaam sterven.
hartenkreet
3.0 met 12 stemmen 1.687 Als het rouw rumoer rondom jou is verstomd,
de stoet voorbij is, schuifelende voeten,
dan voel ik dat er een diepe stilte komt,
en in die stilte zal ik jou opnieuw ontmoeten.
En telkens weer zal ik je tegenkomen,
we zeggen veel te gauw, het is voorbij,
Hij heeft alleen je lichaam weggenomen,
niet wie je was, en ook niet wat je zei.…
Winter 2
gedicht
3.0 met 41 stemmen 12.607 langzaam glijden hier de uren
in een bestaan waarin het spreken
al bijna onmogelijk het lachen
ongehoord is het zwijgen
een ziekte
een bestaan waarin de nachten
wakend worden doorgebracht wachtend
op wat niet komt dromend van
rumoerige trottoirs en teder
geruzie onder de bruggen
langzaam sneeuwt de voortuin vol en
een vreemd samengaan…
TIJDSBELEVING
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 248 Het gaat grotendeels aan haar voorbij
Het vuurwerk, knallende champagnekurken
Het feestgedruis, rumoer en cocktailjurken
‘t Komt allemaal op jachtschepen langszij
Zij heeft alleen iets met het jaargetij
En met tegen de eeuwigheid aan schurken
Of soepel als een peuter op zijn hurken
De tijdstroom zien met al zijn muiterij
Zijn dokken, loodsen…
Herfstwind
poëzie
4.0 met 5 stemmen 1.974 Herfstwind verdrijft de witte wolken,
Ganzen trekken langs het lege zwerk,
Nog geuren chrysanten en bloeien orchideeën,
Kon ik mijn vroeger lief nu vergeten,
Bijna was ik gelukkig,
Met mijn bloemenboot op de Fen-rivier,
Wit schuimt de stroom langs de boeg,
Fluit en trom houden maat met de riemslag,
Onder 't rumoer broeden sombre gedachten,…
Alzheimer
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 377 Rumoer verstomt tot weeïg zwijgen
lachen stort zijn tranen uit en spreken
vraagt om stille aandacht luisteren
onwezenlijkheid in klanken.
Waar mensen waren die verzorgen
zijn nu wezens angstaanjagend vreemd
in ruimten klein als cellen tussen muren
en leven slechts vandaag tot morgen.…