Alle inzendingen over ruzie OR woede OR kille

Ruzie slingert ons in het oog van de orkaan. Stilte na de storm.…

Diep vanbinnen graaft in mijn hart jouw hand Op zoek naar verloren tekens Gedrenkt in bloed, laat de een na de ander zich weer zien Heel erg veel verdriet dat in warmte wil worden gekoesterd en vertrouwd Niet per se daar ik dit wil echt alleen door onmin…

misschien was het alleen een klein verwijt dat ze me maakte maar het voelde echt als ruzie en toen ze wegfietste wachtte ik tot ze omkeek en nog even zou zwaaien en gelukkig deed ze dat al was het maar om de liefde te bewaren maar ik twijfel en wacht tot ik haar weer zie ik zal vragen of ze boos is en zij zal ja zeggen of…

De ergste pijn na een ruzie gaat vaak allang niet meer om de oorzaak of het feit maar dat je niet kunt zeggen dat het je spijt…

Het meest opzienbarende wat ik vandaag heb meegemaakt, zijn twee vechtende mannetjeseenden. Pal voor mijn fietsenhok beten ze elkaar fel in de nek en ze hadden het niet door dat ik hen benaderde. Ik stond over hen heengebogen als een boze rechter. Ze renden er vandoor en in de vijver gingen ze volop door met hun dwaze geruzie. Een…

Deze stilte is geen gewone stilte, deze stilte is een doodse stilte nu jij in een ander bed ligt zou ik je een verzoenend ontbijtje moeten brengen met een lepeltje liefde maar ik doe het niet lig veel te lekker in mijn eigen boze sopje gaar te koken eindelijk ruimte waarom moet ik altijd de eerste zijn hé, ik hoor je lopen, kom je…naar…

Mijn vrouw riep kwaad: ‘Die vlag moet andersom, uit solidariteit met onze boeren.’ Ik weigerde haar opdracht uit te voeren, zij vond mij asociaal, ik haar oerdom. Zij stond erop, ik wou het voor geen geld. Toen heb ik Johan Remkes maar gebeld.…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Ze is een godin en draagt een sleep van jongens -- als een zwaan-kleef-aan.…

Woede vliegt er door me heen zo ga je niet met mensen om verbaal mep je in het rond mij krijg je niet verwond Je opmerkingen raken kant nog wal ze slaan echt helemaal nergens op 't is wel gezegd en dus gemeld al is het rustig en doordacht verteld Ik leer wel om er boven te staan al duurt het heel erg lang toch blijven die zinnen hangen…

Woeste golven overspoelen verstand schuimende koppen hoofd in brand Gevoelens op en neer golvend door lijf en geest 't stormt in mij het maakt me bevreesd Geknepen vingers klauwende hand waarom neemt emotie toch telkens de overhand ? Ik wil gewoon rust niet denken, niet doen terug naar wat ? misschien terug naar toen ?…

ik weet dat het zo niet langer gaat vandaar dat ik zo raas leef je leven met haar laat mij met rust hou haar vooral lekker daar dan word mijn woede wel ooit gesust…

woede verengt tot rode draad bepaalt woord en daad handelen in eendracht laat onmacht kantelen het evenwicht is zoek de schaal die doorslaat balanceert onhandig gedoe houdt de voeten paraat vluchten kan niet zonder plan gaat in rook op vuur negerend woede, verengd tot rode draad…

Ontwaakt uit stille sluimering Wacht in duistere sfeer In de diepste diepte Een vurig kolkend meer Door onderhuids smeulen Waar gesmolten woede trilt Laat rook de lucht vervuilen Leven vol schrik verstilt Een oververhitte massa Kruipt langzaam omhoog Laat dunne lagen breken Maakt de mond een vurig oog Explosieve beken Schieten naar…

Mijn ingehouden woede, Niet om te zetten in zinnen, Alle illusies vervallen tot wanhoop Opstandig diep van binnen, Verwoest heel mijn doen en denken, Mijn ingehouden woede, In woorden niet uit te drukken, En hij is in ieders ogen De heer van het fatsoen !…

Zwart voor mijn ogen Een kolkende brij in mijn maag Adrenaline stijgt gestaag Ik voel me bedrogen Wie heeft het lef om buiten mijn vertrouwen om mijn ziel te verscheuren tot op het bot? Zonder schuldgevoel, zonder pijn Probeer ik moedig te zijn, innerlijk zo klein Want mijn hart is zwaargewond. Maar ooit komt de dag waarop ik dan…

Het vlies spant zich strak, tegen je liefde niet bestand de vlammen zoeken zich een weg door mijn lijf, ze stuwen mijn woede naar buiten. Een explosie van woorden, geluid, mijn vlies trilt na. Voel me leeggehuild, van binnen koud. Mijn vuur is gedoofd.…

Stampend en schreeuwend Ontstekend in een woedevlam Zo herinner ik me jou Toen ik je laatste biertje nam…

Als blikken konden doden zou je daar nu niet meer staan, zou ik pijlen schieten uit ogen zonder mededogen en was het gedaan met je eigenwaan.…

Woede heeft zijn nut... God wordt ook boos maar alleen als uiting van liefde...…

Je bonkt met een bord op het aanrecht en neemt een glas teveel. Je sluit de gordijnen, steekt er een teveel op en legt zonder wat te zeggen de hoorn op de haak. Het spookt in de nacht en slaapt in de dag. Je speelt met je leven en toch ga je door. Is het de kat op je kussen of het verkeerde lied waardoor je hart klopt? Ze vertelde…

na het woeden van de stormen wil ik je omringen met stilte waar je binnenin kunt schuilen met jou alleen maar kijken naar de spiegelende regendruppels rollend langs het raam onze oren alleen maar afgestemd op de taal van de regen die de aarde beroert in de stilgevallen tijd…

Als haar vader haar nadert om haar daar zogezegd te plagen laat ze hem maar stil begaan tot hij op de rand staat van haar veilige kring, ze blaast hij wankelt op z'n benen draait om zijn smalle as, en valt hij rolt naar binnen, raakt haar benen aan een moment is heel het huis en heel de aarde vol van haar boze adem vol adrenaline stampend…

Wees maar eens goed boos, Een hele storm die in je woedt. Maar wees morgen afgekoeld, Enkel nog een herinnering aan de hete storm. Wees morgen afgekoeld, Door de liefde en steun die je van anderen voelt. Wees afgekoeld, Geen bliksemende ogen meer, Geen zee van vloeken meer. Wees afgekoeld, En zeg Sorry, Dan zal iedereens jouw storm vergeten…

zwart water rimpelt de regen ruist daarover met kille druppels…

de ondergang van ‘t licht verlengt de schaduwen van de sombere sparren projectie in zwart en grijs bevroren en verstijfd blad de avond in kille kleuren de nacht lijkt zonder einde in grauwdoodse nevelflarden berusting in ‘t onvermijdelijke er is elke dag een wonder als ’t opkomend licht ontwaakt de schaduwen korter worden…

Verliefd zijn, zijn we vergeten Hebben er niet meer aan gedacht Het is ons ontnomen op een kille dag Gewoon zomaar zonder reden, Binnen heeft er nooit iets gebrand, Onze harten zijn niet meer aan elkaar Los als een snaar, we vrijen niet meer Diep in de nacht, onze liefde is verdwenen We hebben er niet meer aan gedacht.…

Op een orkaan van ruzie. Ruzie met hem, mijn vader. Denk maar niet dat je meer bent. Meer dan je vader. Wanneer hij niet winnen kon zweeg hij. Langdurig zwijgen als straf. Zwijgen is roest. Spreken is goud.…