Alle inzendingen over schaamrood

verkleurend noodlot stroomversnelling genomen voorbij de berenklauw eitjes in een kiezelnest uitgewaaierd voor het neusje van de zalm…

smult van mijn woorden heimelijk ben je vast verliefd waar je normaal van kan dromen wordt je nu met passie gebrieft eerlijk gezegd, ik ken je niet maar héérlijk ons zo te vermaken kom, zeg nog wat liefs tot mij met schaamrood op de kaken…

verkocht zijn ziel en zaligheid voor macht en zilverlingen het zal wel heel lang duren voor ik weer het geuzenlied zal zingen…

dichter te enthousiast schaamrood op kaken siteregel was mij onbekend excuses!…

Ze zou daar ook gebruik van kunnen maken Voor een vleugje schaamrood op haar kaken.…

Belastingdienst, in dit land zijn er wetten En alle burgers zijn gewoon gelijk Maar toch was het al jaren de praktijk Om mensen op een zwarte lijst te zetten Met plaatsvervangend schaamrood op de kaken Vraag ik: Kon u het echt niet leuker maken?…

Verrast door ontwakend bloot beken ik me schaamrood Het is de schoonheid die me raakt kleine geluidjes die de ochtend maakt de zon op je gezicht met lach van spelend licht Zo volkomen klaar ben ik voor dag en dauw Zo gelukkig wil ik zijn als nu, met jou…

Een zanger, Kamerlid, een directeur, Ze waren druk met ongepaste zaken, Voor hen rest, met het schaamrood op de kaken, Een roemloos einde langs de achterdeur. Voorkom dat zij weer anderen besmetten, En laat ze vlug een dickprik erin zetten.…

schaduwen dansen in nog onbekende kansen altijd was er contrast dat alles tot zachte proporties bracht in dat vage schijnen konden er ongezien zaken verdwijnen nu uitgelicht laten liefde en pijnen hart en ziel verschijnen kon je gezicht dromen maar de realiteit geeft een andere kijk zelfs je huid kleurt in ontbloot verlegen schaamrood…

en eigenlijk maakt het ook niets uit haar avond eindigt toch gifgroen de jaloezieën staan op stekeblind een stand die vrijwillig elke ratio al duisterend in de kiem smoort met het mes op haar lippen snijdt ze zichzelf in de vingers met inktzwarte uitspraken pas in het nuchtere ochtendlicht bekent ze kleur aan de spiegel door haar schaamrode…

Schande in voetballand! Linkerspits Pakkema ging met de vrouw van de trainer naar bed Dus werd de geilaard op overspeltechnische gronden een jaar uit het elftal gezet…

d'Oranjes zijn naar Griekenland gevlogen en ook weer terug met schaamrood op de koontjes De ergernis is groen en geel. De troontjes? Die wankelen door ’t zwakke denkvermogen Het volk - intussen murw en grijs en grauw- Staat óp en slaat hen geest’lijk bont en blauw…

meisjes uit vervlogen dagen we weten niet meer waar ze wonen nooit zullen zij zich meer vertonen waar wij weleer hun lichaam zagen de buren hun adres te vragen zal in geen straat de moeite lonen we weten niet meer waar ze wonen de meisjes uit vervlogen dagen de liefdesnacht met zijn sjablonen wanneer die eindelijk ging vervagen dan lag het schaamrood…

Spijtig Klaartje zou zich baden Moedernaakt in ene beek, Die langs klavere boorden streek, Overschâuwd van wilgenbladen; Grage Reinoud zat en keek, Watertandend door de rietjes; En hij riep eens zoet met een: Nog wat dieper, tot de knietjes; Daar mee droop zij schaamrood heen. ------------------------------------------ Spijtig -…

Schaamrood bloeit op zijn wang Het fleurt hem stiekem op Gekneld in schuchtere twijfel Blaast hij de afspraak op Siddert van verlamming Het kost geen moeite Zijn groet te laten ontsnappen Door overbodige handen Door lippen van ijs Verstrooid weent hij met droge ogen Vergeet de eerste zin En verraadt de koele koorts…

vandaag wil je plots houden van mij vandaag heb je nood aan een lief een schaamrood hart uitbundig gestrikt honingwoorden wat zijn ze waard die ene dag ieder jaar raast door mijn aders geprogrammeerd gevoel versus egelverweer toch droom ik stil dat ooit een warme hand me meetrekt naar dat land van alle dagen feest…

Het lijken lang vervlogen dagen dat ik hier op een bankje zat en de jongen van mijn dromen me vroeg hoe lief ik 'm wel had En ik dan, zacht giechelend met schaamrood op mijn wangen niet durfde te bekennen dat ik brandde van verlangen En terwijl ergens een merel een prachtconcert ten beste gaf schoven wij dichter naar elkaar dichter in…

Ik zie je ogen die me zeggen hoeveel spijt je ervan hebt ik zie je handen die gebaren dat je zelf nu bent genept betrapt en schuldig bevonden door je eigen rechter ik zie je ogen en weet niet meer in hoeverre ik boos op je moet zijn je spijt is overduidelijk je kleur bevestigt dat nog eens schaamrood kleurt je wangen en nog zegt een stemmetje…

tussen wit of rood en eigenlijk maakt het ook niets uit haar avond eindigt toch gifgroen de jaloezieën staan op stekeblind een stand die vastgeroest elke ratio met duisternis omzoomt met het mes op haar lippen snijdt ze zichzelf in de vingers door inktzwarte uitspraken pas in het nuchtere ochtendlicht bekent ze kleur aan de spiegel -schaamrood…

En ik, met schaamrood op de kaken, weet niet hoe snel ik me uit de voeten moet maken.…

doornstruiken geworsteld om daar te komen waar men zei dat jij te vinden zou zijn gevochten met mijn zwaard op 't scherpst van de snede door de natuur die bloedde voor hun stilzwijgend verzet wat het mijne deed koken van woede tot het moment daar was van het in oog staan met ontbrak iedere vorm van zelfverzekerdheid langzaam voelde ik 't schaamrood…

mijn warme wens is dat ik je vind in dit lichtblauw labyrint mijn rood gemoed schaamrood op de kaken doet me naarstig zoeken opgewonden passeer ik die blauw stralende lichtheid van jou sporen van een rein verleden ik ploeg door je gele afstandelijkheid heen struikel over je opgelegde paarse spiritualiteit tot ik je zie verschijnen…

de avond is tot de nok met nachtblindheid gevuld ons beider ogenblik is de schemer al voorbij maar er is meer, wat scheelt het eigenlijk, wat is deze plek in de zintuigen van ons heelal, waar komt het licht uit sterrenstof vandaan, water naar de zee, schaamrode golven voor de boeg, alsof zij voor hete adem wijken dit voorgordijn…

nooit had iemand eerder gezien wijze dwazen rennen door de slingerlaan zoekend naar herinnering een cynische opmerking is zo gemaakt naar velen wij geen schaamrood op kaken boze tongen laat maar varen zo hebben wijze dwazen altijd nog wat laatste kaarten zo ook de contaminatie van het voegen van woorden en kaarten geduldig lopen…

de kleur die jou werd toegedicht droeg je met schaamrood op de kaken of deze aantijging waar was of niet je was op jouw hoede nimmer veilig in de stad waar je ter wereld kwam, waar houden van jouw eigen sekse een doodzonde betekent werd je opgepakt, geschopt, geslagen gemarteld, tot je iedere naam zou hebben genoemd van elke zondaar die…

Het schaamrood stond hem op de kaken toen hij daar met een mond vol tanden stond. Hij wist niet wat te zeggen; hoe te raken, omdat de waarheid hem aan een leugen bond. Rood verleidelijk was ooit de liefde die nimmer verzadigde, maar ooit verslond; het hart dat spoedig huwde, maar ontrouw werd aan wat het ooit bond.…

Het spiegelmeer herschikt jouw lijn Een vlak waarin de huid schubt De heuvelrug glanst van zweet In een koperen zon Jouw roos van lippen De gekartelde wonde, nog pril Geurt naar een oeroude vijver Grillige diepte Groen gevlekt Maar smetvrees en schaamrood vertragen de kus Jouw oogwit vangt de schaduw van mijn hand De avond dompelt in…

maak maar dat ik me schuldig voel om zoveel liefde sta ik in brand voor jou, door jou, Oh nu stijgt me het schaamrood licht naar de kaken, sprakeloos nog even stevig dichtgeklemd, kus ik zacht je nog slapende hand, onderwijl kijkend naar je meisjesgezicht ben ik sprakeloos om jou, voor jou, door jou: Oh jij volmaakte heerlijkheid…

de wanhoop van toen ze doodden hun uren met bloemen in prikkeldraadgroen vloeren zijn versleten en deuren kraken hun het eindeloos vergeten als de wind ze beweegt de lucht geurt naar dood die in douches zijn tanden in valsheid heeft ontbloot geen voeten meer te vinden toch kwamen ze hier binnen hun bloemen zijn gebleven in schaamrood…

uitgelaten lallend in wagonnen zonder franje men juicht en joelt hup Holland hup terwijl de stad leeg wordt geplunderd een regen scheldwoorden daalt neder als Holland voetbalblundert talloos ook de ware fans als clowns met hun pluimage en hoge heren sponsoren beschaamd voor de blamage half Holland veracht de voetbalgod het schaamrood…