17521 resultaten.
Het Luciferische
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 215 Een naamloze schaduw komt binnen
door tijdloze koude tocht omspoeld,
spiegelt door mijn ogen de kamer in
op het netvlies van mijn gewonde zinnen.
Grimmig weersta ik zijn oude, vertrouwde blik
die mij doorzindert met duister, onaards geweld.
Welk bloed kan deze vlammengloed doorstaan
die niet door koudvuur is geveld?…
- Als een lichte schaduw -
netgedicht
4.0 met 58 stemmen 912 gaan onze levens nooit meer samen
gedachten zijn als dood verstomd,
meegenomen ben je zonder mij te vragen
naar het begin van helemaal mooie dagen
hoef niet te weten waar jij werkelijk bent.
in gedachten danst wat jij ooit was,
verder als kleine puntjes licht
ver weg als grote lichte schaduw ga je
door de donkere dalen van eeuwig niets.…
Een dubbelleven
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 113 het is niet zo
dat ik de dood
iedere morgen
in de ogen kijk
wel begeleidt hij me
als trouwe toeverlaat
die omstandigheden tekent
kleurt waar het om gaat
in rust en mijmering
deelt hij de monoloog
een schaduw die in verfijning
de lichtintensiteit vergroot
mocht hem ooit ontmoeten
gelukkig in afscheid weer groeten
wij leiden een dubbelleven…
Ken ook je prijs
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 176 jij bent er altijd geweest
pas later wat meer
op de voorgrond gekomen
als kind ontmoette
ik jou vaak in
angstige dromen
bij huis en tuin
maaide jij het gras
harkte scherp de kantjes
eens heb ik jou
in de ogen gekeken
jij wette de zeis
noemde geen tijd
nu ben jij er steeds
ken ook je prijs…
TROUWE DOOD
poëzie
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 430 Trouwe, grauwe dood,
schaduw van het leven,
die 'k purperzacht zie beven
om zonnegoud en rood.
Gij legt om vurige lijnen
een donkerkoel gevloei;
gij zijt de vrucht van elke bloei,
de kroon der pijnen.
Zacht voel ik u als nacht,
als aarde die zal dekken,
een moeder die me in sluimer lacht
en niet mag wekken.…
als leuze
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 341 knijp schaduw
tot duistere figuren
laat ze sterven
op muren
in tegenlicht
van zon
als leuze
in schreeuwende
kleuren
doen ze
de waarheid
geweld aan
schrijf ze
maar dood…
Licht jagen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 71 de schaduw
die we zo lang
als maar mogelijk
voor willen blijven
zal toch eens de zon
aan het gezicht
onttrekken
tot die tijd
is het jagen van licht
een van de betere
tijdsbestedingen…
See.
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 453 See
How softly
The wind blows
Through my garden
How gently
Of love
To my roses
It speaks
Moved
By its tender touch,
The roses tremble
With emotion
Or so
It seems…
Kleurbekentenis
snelsonnet
3.0 met 16 stemmen 616 Ach, denk aan Michael Jackson, take it light;
it doesn't matter if you're black or white.…
zoals verwacht.
hartenkreet
4.0 met 50 stemmen 2.678 Het is de schaduw van de dood.
Het was de schaduw van de dood die jou volledig afsloot.
Mensen rond jou bestaan, zagen jouw toestand achteruit gaan.
Je lichaam, je geest.
Je beste tijd is er geweest.
En zoals gedacht.
Zoals verwacht.
Kreeg de dood jou in zijn macht.
We hebben mooie herinneringen ana hoe je lacht.
Lieve oma, rust zacht.…
de poort
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 153 tijd gespiegeld in de stikken
van mijn oma’s Zeeuwse dracht
ik hoor theedrinkende terrassen
een sigaren rokend zware stem
bij kar en kraam kletsende vrouwen
de luide schreeuw der marktkoopman
ik ruik de in een ton gerookte paling
de geur van varken, paard en koe
van zilte vers gevangen vis
van pas gerooide uien
ik slenter terug de schaduw…
In de schaduw van Jezus' kruis
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 146 In de schaduw van Jezus' kruis
is nog zoveel pijn en angst,
zoveel verlatenheid,
onbegrip, verraad.
In de schaduw van Jezus' kruis
is nog zoveel oorlog en onrust,
zoveel ziekte en dood,
verdriet en honger.
In de schaduw van Jezus' kruis
ontkiemt echter hoop en leven,
een klein begin van vrede,
een nieuwe schepping.…
aangeraakt (4)
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 147 in de schaduw
van de dood voelt
mijn aardse hoofd
verwonderlijk licht
de haast vliegt
door de straten
boven valt de
tijd roerloos stil
in de schaduw
van je handen
op mijn aardse
vederlichte hoofd
rust mijn naam
in het ritme van
een diep verlangen
aangeraakt te zijn…
NOON
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 176 De schaduwen lengen in
de kleine dood van elke dag
beseffen
dat
we
nooit
iets
eeuwig
bezitten
mijn dagen in het klooster 6…
Patron
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 206 so I guess
that thy art incomplete alike
or art thou good a friend and thus
believing firm applaud thy must
Though poetry is not my thing
my roerbak sells, thou art buying…
Prima vera
netgedicht
1.0 met 4 stemmen 67 Come rain or shine, het was des kiezers wens
Maar of het lukken zal, dat weet geen mens
Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en
de reactie daarop van Bet Weter…
Spreken in de schaduw
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 102 Maak wat je te zeggen hebt zinvol,
geef het de schaduw.
Kijk om je heen,
zie hoe levendig alles is -
Rond de dood is het leven!
Waar spreekt hij, die vanuit de schaduw spreekt.…
Pasen
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 46 We kunnen zelfs niet
in de schaduw
van zijn schaduw staan…
Pasen
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 153 We kunnen zelfs niet
in de schaduw
van zijn schaduw staan…
Verloren
netgedicht
2.0 met 200 stemmen 30.284 Nog steeds
als een herinnering die
elke schaduw
koud en vreemd maakt
ben
jij
mijn dood
die
wacht en kijkt
hoe
langzaam
de angst mijn ziel
opeet…
Reïncarnatie
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 419 Eenzaam ben ik wie ik zoek
als het geluk mij
wijst waar
het eenzame vuur mijn schaduw
verbrandt
en de dood mij
vraagt of ik
mijzelf
weer een kans wil
geven.…
schaduwspel
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 843 de kale akker ligt klaar
om bezaaid te worden
met witte kruizen
ze reiken met hun schaduw
elkaar de hand
en tel meer doden
dan ik kaarsen branden kan…
zusje
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 167 ze is de schaduw die
langer langer wordt
uit haar kleine grafsteen
bouw ik bloemrijke wolken
van woorden in het hart
van haar dood
asgrijze takken buigen
over het kindergraf…
Het intens zwarte
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 115 ik heb het
intens zwarte
van schaduw ervaren
waar nacht en dood
het donkerste bloed uit
de levensgoot vergaren
schemer nog bevroren is
omdat eerst licht moet ontdooien
voordat schaduw zich kan ontplooien
daar op het einde der tijden
voel ik het heftige strijden tussen
bestaan en roemloos ten onder gaan…
Stukjes naderende dood
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 167 ik voel pijn
zouden het de eerste stukjes
naderende dood kunnen zijn
in frontale aanval
op de tempel
van het leven
altijd evenwicht
ieder licht nam
schaduw zelf bij de hand
nog schijnt de zon
maar de dagen korten
en het donker wint terrein
de balans is om
ik beleef nog slechts de schaduw
van wat mijn bestaan had moeten zijn…
X. Oktober, sloper van mijn streven
poëzie
3.0 met 7 stemmen 2.309 En ‘k zie, - daar ‘k moede en wrak in uw gedein verloren,
mijn eigen weze’ ontvliê;
terwijl, van eigen dood gedoopt tot eigen gloren,
verstard, mijn bredere oge’ uw weelden zien geboren, -
O Leve’, uw stervens-harmonie…
En ‘k zie – gepaard voor ’t bukkend juk de schonk’ge juchten,
Oktober, en ’t gepeil
van ’t stijgend hoornen-stel gesteld…
vrees
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 141 gedwongen gedachten
vertroebeld bloed
angst in de aderen
aanvaarden moet
knikkende knieën
trillende vingers
borrelende buik
verwerken moet
bevende benen
verrimpeld vel
ontredderde ogen
het leven een tel
broze botten
uitgevallen haar
ingevallen wangen
pas dertig jaar
verslappende spieren
haat in het hart
onrustige geest…
Daar in de wereldse duisternis
hartenkreet
2.0 met 7 stemmen 3.575 Daar in de wereldse duisternis
Kondigt de Heer de komst van Christus aan
Daar in de wereldse duisternis
zal het licht der wereld opgaan
Daar in de wereldse duisternis
Zal Jezus de schaduwen beschijnen
Daar in de wereldse duisternis
Zullen alle zonden verdwijnen
Genade spreidt haar morgenrood
Over de zwarte schaduw van de dood
Daar…
Niet meer worden
netgedicht
2.0 met 21 stemmen 7.079 Niet nu
en niet
later zal ik lachend omhoogkijken en geloven
dat
levens en momenten nooit
eenzaam
voorbijgaan
wanneer
ook de dood
niets meer
vraagt
en ik
weet
waarom
ook
mijn schaduw
steeds vager wordt…
Stippelberg
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 119 het bos kent alle
uitgewaaide geheimen
zijn schaduw verbergt
hoop en spijt
een stille heuvel
een loslopende hond
een dode boom
met ingekerfd verlangen…