Alle inzendingen over schik maken

Maak ruimte voor jezelf. Speel het spel met je eigen regels. De wereld lijkt nieuw van zinnen. Maar van binnen leeft nog altijd dezelfde mens. Zonder grens van het bezinnen. Is er niets anders meer dan de onvervulbare wens. Onvervulbare wens van het onvervulde verlangen.…

kleur als zoetste smaak ingebed wanneer men klopt op de glazen deur van een cultuur of taal, als het kijken door de oude kijkdoos naar het verleden ver van eigen bed is geraakt, niemand dan vanaf zijn afkomst, alle poppetjes te plaatsen vanuit het vooroordeel is dat uitsluiting of kan ik daarvan ook geen chocola meer maken…

onder welke lier wil je leven vraagt Auden die van Apollo of die van Hermes hoe wil je verder leven ademloos happen naar licht en naar lucht of zal het zwaarwichtig zijn pas op zegt Auden slaap niet met mensen die zich veel te vaak wassen leef het leven niet op alleen rauwe groente water of diepe diepe ernst alleen Apollo de…

Een lijntje naar elkaar Lijkt zoek Ik wil haar graag weer vinden…

ik schouw de wereld wat een teringzooi ik schouw de mensheid want daar komt het door ik schouw mijzelve ja, daar ligt de makke geen beginnen aan dus en derhalve ...…

ik maak je na in duizenden foto’s in tegenlicht en in woorden die ik kerf in bomen of neerschrijf op papier alle dagen die ik leef op deze planeet vol malle mensen reproduceer ik je een oneindig aantal malen opdat de wereld ooit wordt als jouw lichaam warm en zacht en mij omhelzend opdat de mensheid ooit spreekt met jouw stem: fluisterzacht…

beroofd van mijn emoties en geloof ben jij het die gaat lachen je snikt het uit en ik ben dan jou lach buit ik schaamde me een beetje omdat ik wat in mezelf bleef en dan ben jij er die om mij geeft Ik word weer opgewekt en jij kijkt me aan en beleef ik dat ik voortaan alles aan jou kwijt kan want jij bent er dan die er wat van maken…

Als dat wil zeggen indien in Keulen en Aken opeens naamloze generaties in de anonimiteit verdwenen gelederen binnen hun muren zouden rijzen uit hun moeras Als en indien evenzeer onverhoopt de weg tussen Keulen en Parijs dat wil zeggen het zanderige pad naar Kom post Stella plots in het niets oplost Als dat wil zeggen als ware de pelgrims…

Wij nemen altoos afscheid van al wat dierbaar is en schikken ons met spijt in het gemeen gemis leven in herinnering aan alles wat ik zag sterven in de hunkering als mens van alledag.…

nu stopt de stilte in een zachte snik waarmee ik gekleurde woorden in een regel schik om te stollen in bezongen tijd die de zwoele klank uit taal bevrijd…

raken een pleister om het af te maken zo ben ik een met haar geworden alleen een plaatje met haar naam immuniteit ging zonder woorden ogen met een stem die goedemiddag wenste ze plakte stickers op de donkerrode buisjes daarin huisde nog steeds warm mijn naam…

In het centrum van mijn ik leef ik hier en heb nog schik In het centrum van mijn zijn weg van zorgen blijf ik rein In het centrum van mijn leven ben ik mezelf zonder te zweven Hier is het vrede slaap ik zacht In dit centrum schuilt mijn kracht…

Heel even haal ik de letters uit het alfabet schik en herschik pressie zit er niet achter geen klank hoeft te klinken taal is universeel niet te min versta jij het niet…

Laat ik, me hier in schikken... tot in eeuwigheid.…

na het lostrekken van het mes het schikken van haar en jas de plots verstomde roffel het vallen van het doek het smeulen van de vonk hoe weinig is van hem overgebleven hij trekt zich terug met niets anders dan stilte in zijn oren…

ik schik de wijn, de geest van vader met mijn moeders zorg. het boek wordt slimmer van het ragdun spinsels, het kreukelt uit het blad en nestelt zich in mij.…

leemte is de vijand van de dichter een lege bladzijde moet worden beschreven met dat wat zoal aan hem voorbijtrekt en wat hangen blijft in de zeef van het geheugen de dichter is een zoeker die zich wel moet schikken in 't lot van het onvoltooide…

hoe ver woont de mens in buren ook al voelt men bij het passeren elkaars huid schuren de afstand wordt groter als woorden interen en ogen slechts inblikken raak mij niet meer ook in mij roept een stem om in te schikken…

Ik kiezel langs waterwegen waarin ik in grillige patronen een bont mozaïek van dagen schik helder en klaar alleen rimpelende uren giet ik in dempend matglas daar niet alles te dragen valt.…

Met Ramses is het altijd goed gegaan, Want Ramses is geleerd om zich te schikken. En is ie toch een keer recalcitrant, Eén aai en er is niks meer aan de hand.…

Wel vraag ik ze, voordat ik me zal schikken, Beslist niet in m’n dichtader te prikken.…

Blauwgeel balletje Zilveren belletje Gouden schelletje Priemsnaveltje Vlugge vlerkjes Rondjes om berkjes Bolletje kwik Heeft zo’n schik Je bent een feestje Mijn mooiste meesje Op jou pimpel ik…

nog niet zwaar hun wangen hun ogen kleiner gebrilder en grijzer laat ook de minnaars nog liggen en stilte zwart tussen hun zilveren oren en ach laat de meisjes hun veertjes nog schikken en glimlachen -------------------------------------------------------------- Uit: '9000 jakhalzen zwemmen naar Boston'.…

, ik hoor, alsof de woning nog bestond, het grind, de klink, het aanslaan van de hond, en je komt binnen op het ogenblik dat ik de lamp ontsteek, de bloemen schik.…

Dus denk ik bij het zien van al die schik: Wie van de heren is nou niet goed snik?…

Zoals een ander in de lente dicht met bloemen in een vaas pluk jij letters over lente en zet boeketten in een vers zo schik jij onvergank’lijke pracht in klanken in telkens weer een verse vaas…

Zelfs met hen die mij verstaan kan ik dit geluid niet delen alleen, volkomen aangedaan roep ik mijzelf tot helen doof voor het kwade schikken van jouw stoffelijke resten blijf ik tot mijn laatste snikken hardhorend buiten westen.…

Je had iets aan de heg staan schikken ik haalde wat spinrag uit je haar, dat zijn van zulke ogenblikken die ik mijn herinnering bewaar, veel later, als wij beiden gewoonweg daar geen weet meer van zullen hebben, speelt wellicht de wind nog in die zelfde heg met daarin die zelfde spinnenwebben.…

Wat vervolgde was als een scene uit een oude liefdesfilm we bedreven de liefde zonder ons naar de tijd te schikken tijdens de ochtend was er regen en de vraag van jouw hart aan mijn hand.…

wat ben ik in mijn schik. Maatje was nooit karig. En gewis zal 't morgen weer. Feest hier zijn ter mijner eer. Morgen ben ik jarig.…