103 resultaten.
Zee en strand
netgedicht
1.0 met 4 stemmen 167 Aan zoom en rand
schil van landen
tref je vaak
....een lieflijk strand
Het zijn palmen
die er het decor
van een aards paradijsje
van willen maken
Ik trof er jou
-jaren terug-
je veegde net je haar
uit je gezicht
Door dit gebaar
aangetrokken
schreef ik
juist voor jou
dit kleinood van 'n gedicht.…
Peer
gedicht
3.0 met 39 stemmen 19.352 De rozen zijn uitgebloeid, het is geen zomer meer
Ik ben alleen en heb een peer
De avond valt ook steeds vroeger, wat ik ook probeer
Ik schil de peer en snij de peer
In weemoedige, herfstige sfeer
Peuzel ik mijn stukje peer
De koude sluipt nader en de regen druizelt neer
Ik ben alleen en zonder peer
----------------------------------…
Uitje snipperen
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 282 Ik schil mezelf in tranen
druppel glas in duizend ogen
kleur de ringen donkerrood
snij momenten vrij van leed.
Ik fruit mijn geest in olie
smoor het verleden dicht
kruid de toekomst met peper
blus af met koele analyse.
Het leven smaakt me weer.…
Aardig van de kook
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 519 de aardappel in mijn hand
kijkt me heel kwaad aan
ik had hem van zijn schil ontdaan
en nu voelt hij zich uitgekleed
met een lach pak ik zijn broer
laat ook zíjn ogen onbesneden
dat zijn van die kleinigheden
die mijn kookplezier verhogen
sputterend zie ik ze onder gaan
tijdens een borrelend waterballet
daar volg ik ze heel nauwgezet
om…
Keukenprins
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 535 Ik schil mijn verlangen
snij het in reepjes geluk
doe het in een houden van
maak een salade van
rozeblad met hartpijnpitten
een dressing van zoete zwoelte
kook de genegenheid gaar
op gewonden orchideeolie
met een saus kussen
ik geef je mijn bestek
jij eet van mijn liefdesbanket
en ik serveer op mijn knieën
het allerzoetste dessert…
Zondagavond pijn
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 291 Zo bijzonder als je kinderen tegen je zeggen, keer op keer, “papa, ik wil zo graag bij je zijn”,
Elke keer weer word ik week, breken ze mijn schil weer open, dwars door alles heen,
Vervagen mijn angsten, mijn onzekerheid, en vervliegt mijn twijfel,
Het geeft mij het beste antwoord op die ene vraag, “hoe kan ik de beste papa van de wereld zijn”.…
April,
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 528 is wat zwak,
biedt nog buien een dak
laat de zon in zijn schil
wanneer hij dat zo wil,
wel wolken ten spijt
sluit je hun sneeuwwit habijt;
spreidt een grasgroen tapijt
voor nieuw leven
en niet even
breng je de merel van de wijs
ontneem je wei de ereprijs,
want tussen paas- en pinksterbloem
botert het
al steelsgewijs…
Verleden....
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 138 Zo komt verleden
aan het licht
van 't heden:
Het dagelijks leven
gebruiken op 't land
van de stad gewoonten
Kruiken, gebarsten
de oortjes
gelijmd, geplakt
Schalen
waarop ooit
etenswaren, lekkernijen
Verborgen, verpakt
in de dikke schil
van aarde
Je herkent, erkent
de waarde
van vondsten
aan het nu prijsgegeven.…
ei
hartenkreet
2.0 met 10 stemmen 2.208 Het ei tussen mijn oren
Vol toekomst maar nog niet gebroken
Broedend vol van woorden
Die groeien naar zachte zinnen
Steeds wil ik je lezen
Maar eerst moet je breken
Voor het leven je kan aanschouwen
Toen zag ik jou
En het is gebeurd
De schil viel in snel tempo op mijn hart
De liefde is geboren
Nu de zinnen zijn te lezen
Zing ik ze…
kiezelsteentjes
hartenkreet
2.0 met 6 stemmen 1.366 denkend steeds
ik ga goed
niemand die
mij nog wat doet
dat had ik mis
ging op mijn gat
een kiezelsteentje
op mijn pad
was alles wat
ik nodig had
om weer
onderuit te gaan
uitglijen als
over de schil
van een banaan
zo glad en snel
is het gegaan
tevens ook
met mij gedaan
weer een beetje
terug bij af
klim snel omhoog
als nooit te…
LAIS CLXXI
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 76 Het wou
alleen LAIS die het bemint, want dat
is sluitsteen voor het duister van zijn wil,
voltooiend niets en van het niets de schil.
Haar blik verbrandt het, haar lijf is vuur,
haar lach is gong en slaat zijn laatste uur.
Tijd is sluier waarin zij slinks verdwijnt.…
Al
hartenkreet
3.0 met 18 stemmen 1.277 Met tranen in de ogen
schil je mij, rok na rok
snijd je grove stukken
Je huilt er zachtjes bij
In de kern schuilt het geheim
je brengt het dichterbij
Ontdekt een vage schittering
verdwenen na de eerste blik
Je kijkt een tweede keer
Oogleden gaan op en neer
Een dikke traan zout mij
conserveert, jij bent weer vrij…
Opa worden
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 417 De harde schil van de omheining
borst aan innerlijk vermogen
en puzzelt het mozaïek waarop
het landschap staat getekend
in een trots welke voor mij
een nieuwe poort heeft geopend
De werkelijkheid draag ik
op mijn schoot en is het leven
dat de nieuwe tijd een wending geeft
zoals het oude veel heeft te vergeven
Geen degens meer die schermen…
Lichtjaren
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 196 Gedacht, verbeeld en
helder raakt ons de
nacht waar wij liggen
tussen Draak en grote
Stier, maan verlichte
planeten, belichaming
van verbeelding, wat
een mens in sterren
ziet, lichte schil uit
het stof van alledag
zal door tijd worden
vergeten en anders niet,
dromen naast onszelf,met
elkaar door lichtjaren
van schaduwen en
vertier…
(kanker 6) de druiven zijn zoet
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 125 je neemt ze één voor één
en laat de schil tussen je tanden knappen
je lust ze wel
de zoete smaak
maakt woorden los, ze
drijven op het sap naar buiten
bitter weet ik
dat het gat tussen de ene en de
andere dag niet sluiten wil
ik sla het weg, want jij lacht breed
en ik weet ook
dat je veel sterker bent
dan dit
dat wrede, dat daar…
Brood
gedicht
3.0 met 3 stemmen 3.580 Ik ruik het hart en de gebakken schil
ieder voor zich en in zij eigen kleur.
Ik keer het om en voel naar zijn gewicht
en tast 't relief af met een tere hand.
heeft ieder brood niet een eigen gezicht,
als kwamen er geen twee broden van één land?
-----------------------------------------
Uit: 'Verzameld werk', 1976.…
Peultjes in een veel te ruime schil
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 97 Water dat ontegenzeggelijk
Welde uit de bodem
Waar binnenkort mensen
Zouden wonen op steenworp
Afstand van de stad
Die gebukt ging onder
Een haast ondraaglijke last -
Onmetelijke ruimte met
Buiten, Binnen, Hout en Haven
Waarin mensenkinderen werden
Gestald als kiezels op het
Deense strand, als peultjes
In een veel te ruime schil…
De schillenboer gaat door het dorp
gedicht
3.0 met 27 stemmen 11.074 Ik ben geen stronkje en geen schil,
mag naast hem zitten op de bok.
Het duurt uren, dagen, maanden,
straks is de herfst alweer voorbij,
de winter komt en ook het groen.…
Wanneer Harten sluiten,
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 1.524 pleintje
het was nog vroeg en de bomen fluisterden
jouw ogen droomden een verscheurd gevoel
de zon kwam gestaag door het wolkendek
De wereld leek te draaien
op een paar vierkante meters
en je hart klopte verleden weg
maar de pijn die bleef
Ik lag in bed
roofde de laatste geuren
die jij achter liet
Mijn tranen braken gestaag
de harde schil…
Neerslag
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 165 Onthutst smaakt hij die hapt
het rot van
huichel en verlak
omsluierd door een schil
van ijdele woorden
en theatraal verdichtsel.
Voor de bühne blaast
het kat- en muisorkest
vrolijk valse noten.
Gevoel van nattigheid
dringt langzaam door
tot het ontstemd publiek.…
Huilen als de wolven.
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 338 Met lege handen
en een leeg hart
gevoelloze vingers
haar blik verstart
koude streelt haar huid
voelen doet zij niet meer
woorden zo bast
het doet haar geen zeer
terug is de façade
het masker van alsof
haar metgezel van jaren
weer vanonder het stof
één schil was gepeld
een glimp van haar hart
was getoond voor even
nu rest nog…
Verstening
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 91 De zon was verdwenen
met een maan als schil
Onz' kus verlichtte de
hemel. Groots in gloed
Onze kus voor altijd
een massage met
een dimensie van en
voor eeuwig.…
Persica
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 530 Ietwat pluizige schil van de perzik
voelt anders dan haar huid
welke in zachtheid niet is overtroffen
doch de kleur van het lichtste gedeelte
komt verbazingwekkend overeen
kunstschilders zoals Rembrandt
hebben het weerlicht getart deze explosie
poëtisch in hun werk te laten strelen
zelfs de planethische warmte van Venus
heeft haar goddelijke…
Steelde godvergeten trots
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 297 kom ik ben
de zon weer even zat
wil je oogsten
zien wat
vruchten ons beloven
ik schil je niet
pel nooit je nieuwe bast
maar wacht je opengaan
en weet jouw zomer
is nog niet gedaan
je kleurde lente
blauw en groen in ogen
bent de wildste bloem
die mijn hemel ooit
nog zal gedogen
je kiemde na het
vurig rood van de papavers
ze maaiden…
Het mooie uitzicht.
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 143 Diep onder de schil van de
dagelijkse oppervlakkigheid
vind ik tijd die mij naar
die plaats toe begeleidt.
Daar waar de werkelijkheid
nieuwe vormen krijgt aan
mijn dromen nog niet ontnomen.
Die droomwereld die iets van
onschuld bewaart waar de
buitenwereld nimmer aan mag komen.…
Heeft tijd een humane waarde?
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 43 Er is niets oud en ook het
nieuw is er altijd al geweest,
voor een piramide is ook de
sfinx slechts een waakbeest,
een schil in de terminologie
van beelden waarover men
denken wil, deinen ideeën voort
in menselijke overleveringen
en ideologieën schouder aan
schouder in de menselijk geest
dat tijd in materie niet bestaat,
worden…
LAIS CCVI
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 44 Melk mondt uit in licht: ’t zijn wordt herboren.
’t Naakte monster is niet in te tomen
(schil is het van data die nog komen).
Zij leek ’t moment, de nacht, een nieuw beleid.
Het ondergaat gebrek aan onderscheid.
Het loopt verblind in haar geheel verloren.
Hoera. Het mormel wordt voor ’t graf bereid.
Hij lacht als door de goden uitverkoren.…
Klokhuis
netgedicht
4.0 met 17 stemmen 959 klokhuis maakt appelvlees
daaromheen spant de schil
rond, noemt “Elstar”
laat zich eten hapsgewijs
slurpt, geurt rijk
verwachtingsvol
want bomen groeien door
in de buik, laten zich dragen
van heinde ver en terug
een naam verandert in avondfruit
de kern is een huis
door pitten bewoond
op de zuidelijke helling
van de hoge berg Jinjan…
Alle begin heeft een eind
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 222 ik mijmer om de slasaus
die ik niet proef wanneer ik het gras
ontgroen en kleurloze wolken
blauw wil schilderen zodat de lucht
zal klaren en ik mijn blik verruim
de schil is te dapper voor mijn tanden
het knarsen ervan maakt me angstig, het kleed
dat me warmt laat ik vallen en ik boezem
mij aan de wind die steeds kouder lijkt te worden…
Gezwinde pas (II, tevens slot)
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 169 De zon was verdwenen
Gezien maan als schil
Onz' kus verlichtte de
hemel. Groots in gloed
Onze kus voor altijd
Een massage met
een dimensie van en
voor eeuwig.…