10139 resultaten.
Verdrongen
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 121 De pijn slijt niet
Ondanks de tijd
Wat mis ik je...
Ik wil roepen en tieren
Maar niemand hoort me
Warme waterdruppels
Staan te dringen
Maar ze vloeien niet
De pijn voelt des te scherper nu
Verdrongen
Maar constant aanwezig.…
Slapen
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 639 rode stippels
zwart met goud
alles donker
maar zo vertrouwd
schim van licht
wil je gaan
of heb ik je gewoon
weer niet uitgedaan?…
Licht
hartenkreet
2.0 met 28 stemmen 2.555 Jouw geest schijnt
een licht te zijn
dat mijn schim
doet verbleken.
Enkel een herinnering
op de bodem
van mijn hart gestort...…
Maagd
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 583 Dolend in het groen
verdwaalde ik
wist niets
was twaalf
weet ik nog
een kind
herinner mij haar naam
een beeltenis
haar schim
in groene schemering…
Leeg
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 90 Ik voel me als niemand
Ik voel me niets
Uiteengereten
Zoals een hopeloze schaduw
Vol pijn
Zoals een hulpeloze schim
Zo leeg…
Niemandsvriend
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 319 is
in lethargie van eenzaamheid
terughoudend met persoonlijke informatie
op de kennismakingssite
bestaan wonderen in verdriet
somber, vrolijk op zijn tijd
maar altijd zonder ratio
zwijgen foto’s in het niets.…
Wat ik je wil zeggen
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 600 zee zo oneindig
de kuststrook lijkt verdwenen
als opgegaan in een nevel
het twistend bootje
in een eenzame cirkel
vaart zo ver van een thuis
meeuwen schreeuwen
vechten zich een plaats
in het bestaan
jij roept naar een haven
het vuurtorenlicht
je zoekt een baken, een zicht
waar zijn toch de liedjes
de golvende woorden
van je…
Wordt het minder?
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 211 Zeg me,
wanneer het minder wordt,
het gemis,
zeg me
wanneer het minder gevoelig wordt,
geen pijn meer doet.
Zeg me
hoelang ik je zal blijven missen,
zeg me!
'k ben de wanhoop gepasseerd,
niemand heeft me ooit geleerd,
hoe om te gaan
met dit moordende verlies,
zeg me,
wanneer het niet zo schrijnend meer is,
dat ik je…
Druppels regen, of tranen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 260 Ben 'k even zielig
niemand die het ziet,
mijn stil en weggestopt
voel- en tastbaar verdriet.
Lopend in de regen,
hou ik mijn tranen
niet meer tegen,
dat doet de regen ook niet!…
We lopen met een masker
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 267 Soms is een traan een uitweg,
een uitlaadklep,
een emotie van liefde, vreugde
of verdriet, het is maar net,
hoe je die traan op DAT moment ziet.
Soms, of vaak of: helemaal niet,
is het datgene wat je juist NIET ziet,
maar waarvan je ook niet wilt laten zien,
dat.....verdriet, emotie en blijdschap
kort bijeen liggen…
Ontelbare tranen
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 207 Niet te tellen
de tranen
niet te herstellen
het verdriet.
Niet te stelpen
de tranenstroom
dus doet ze gewoon
niks, laat de stroom
Lopen.
Want verdriet
stop je niet!…
Tranen- oeverloze tranen
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 148 Niet te stuiten,
het tranendal
niet te stoppen
de tranen-waterval
Het verdriet, zo intens
zakdoeken te weinig.
Zo hard is de klap
dat ze nooit, nooit meer
met huilen stoppen mag.
Zo snikt ze, gierende uithalen
zo weent ze, grenzeloos
tegen dit verdriet is geen medicijn
dus laat haar, laat haar gewoon maar
verdrietig zijn.…
Treur niet langer om mijn dood
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 401 Of wil je
dat de wijze wereld jou beschimpt
om je verdriet voor mij, vergeten schim.…
Patron
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 206 so I guess
that thy art incomplete alike
or art thou good a friend and thus
believing firm applaud thy must
Though poetry is not my thing
my roerbak sells, thou art buying…
Prima vera
netgedicht
1.0 met 4 stemmen 67 Come rain or shine, het was des kiezers wens
Maar of het lukken zal, dat weet geen mens
Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en
de reactie daarop van Bet Weter…
Stille maar luidruchtige grenzeloosheid
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 58 Tijd heeft het mij heelhuids onderwezen
waarom de dingen de dingen moesten zijn,
liet mij in nachten vaak het sublieme lezen
in ook mijn nachtelijke schrijfsels vol geluk en pijn.
Zegt, vertel, valt huidhonger ook echt te genezen,
brengt tijd ooit iets anders om ook jou te laten lezen.
Tijd leerde mij hoe ik zelf grenzen moet trekken
tot…
De dood pleziert nog niet
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 77 Wat behelst onzegbaarheid,
als je al naar de randen van de aarde bent geleid,
daar waar het eerst pikdonker is en dan weer licht,
alles ook klaarheid geeft aan een echt open gezicht.
Niet als gebeiteld gelaat al gevat in marmer of leisteen
want ook jij, hoe zeg je dat, gaat nog niet elders heen.
Niet naar daar waar de vele sterren overtogen…
Een nieuwe avond
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 61 De nacht die kwam was al een warme nacht
een waar ik nog wel een tweede van verwacht.
Buiten puft het gras en ook de stenen
maar het is geen droeve nacht voor deze of gene.
In nachten zoals deze hoeven we ons niet te verliezen
er is opblijven, lang gaan lezen om voor te kiezen.
Laat dat klavecimbel in je hoofd er maar los
deze week loste ik…
Visioenen en dromen bewaak ik
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 68 Hoe vaak kwam je al niet gewoon door de deur binnen
met een glimlach op je snoet zoals ik je heb ontmoet.
Ooit waren we bekende vreemdelingen voor elkaar
vervolgens nu alweer vele jaren en weken een paar.
Gelukkig en liefdevol zoals jij mijn hart altijd verwarmt
mij met al mijn nukken en streken, enthousiasme omarmt.
Toch hoor ik ook bij tijd…
Blij met de opkomende maan
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 51 Is het deel van de complexiteit van leven
eindelijk weten hoe lang je lot nog is gegeven
Ik weet waar ik vanmorgen al had moeten zijn,
het lot besliste anders al gaf dat zielenpijn.
Ik leunde vandaag wat op de tijd
en zie de dag van vandaag zijn we bijna kwijt.
Is nieuwsgierig zijn naar hoe het echt zit niet een ader
een lader van je gemoed…
Bergen geheid soms eenzaamheid
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 48 Als ik slaap ben ik als trilling in verre oorden,
verneem ik woorden van zuid en noord,
als door een open poort zie ik de grote beer
naast de kleine ook diep in slaap iedere keer.
Zie ik slaperige andere sterrenpracht
gedurende de lengte van menige nacht.
Wat morsen ze dan voor mij te zien en horen
vanuit de maan als het desolate wit,
naast…
Door stilte kan het opwellen
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 86 Oud zijn, heel goed beseffen hoe jong zijn was
en nu nog is, ik het gelukkig van geest nog ben.
Moet je eerst oud worden en kunnen lijden
om over andere tijden te kunnen belijden.
Het is zien, horen en voelen van leven.
Het is ontdekken en ontleden van het zuigende
ook de vogels leren verstaan in hun ochtendzang
rood oranje en roze durven dragen…
Helft
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 115 Ik heb twee gezichten
Één is altijd blij
Ik lach, ik ren en ik spring
Maar dit is maar een deel van mij
Je zegt dat ik zwak ben
Dat ik mij aanstel
Voor confrontatie weg ren
En dat klopt ook wel
Dat komt door de andere helft
Die met pijn en verdriet
Die is alleen van mij
De helft die jij nooit ziet…
Een handvol zand
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 75 Een handvol zand:
Met een hand vol zand begon haar pad van leven,
onwetend wat ze zou beleven.
Met haar hand vol zand bouwde ze luchtkastelen,
dromen brachten haar een verre toekomst zonder verleden.
Haar ogen konden glinsteren als sterren in de nacht,
ze straalden hoop, liefde en pracht.
Ze danste op de tonen van het lied,
dat vreugde…
" Tot een schim versleten "
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 230 Tot welk ras ik behoor
of uit welk ruif
ik word gevoed,
weet ik nog immer
niet wat jou het
meest bekoord,
als vogel etend
uit het lot of hand
in eigen nest
op wankele rand
houdt mijn schim
het langste stand.…
verdwijning in een schim
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 649 Grenzeloze stilte beschilderde eenvoudig genoeg
De leegte van het hart waarin ze de liefde zagen
Als een verafschuwend beeld van eenzaamheid,
Want zijn familie was verdwenen in een schim.…
En morgen dan?
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 150 Van een afstand is het net een schim in de regen.
Hoofd gebogen,
met gezonde vaart onderweg.
Onderweg naar de zojuist vertrokken laatste tram.
Gelaten en verslagen wacht hij op de volgende.
Een schim in de tram van morgen.
Zuigt het positieve uit het nu.
Maar weet dat dit nooit voldoende is.
Om het missen van gisteren te vergeten.…
verwarde kop
hartenkreet
1.0 met 5 stemmen 737 op de regenboog
spring ik op elke kleur
onbewogen toch bedrogen
zo blauw ik zie
een schim
die kleur bekend
is als een dode
ik weet het niet
niets meer
laat het gaan
en spring niet
niet op zwart…
scheiding
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 1.495 ben ik een schim slechts
uit een verdrongen verleden
wordt mijn naam heimelijk
de gedachtenis geleden
ontkenning van het wel zijn
tegen het beterweten in
doch het bloed stroomt
waar het niet gaan wil
het laat je niet vergeten.…
Het beeld
hartenkreet
3.0 met 13 stemmen 323 De foto van de dag
een beeld dat je niet zal verliezen
Misschien een bittere last
wat zal je kiezen
Dat beeld van onwel
of die schim die is verdwenen
De dag gaat snel
maar die foto is gebleven…