Alle inzendingen over schoonheid OR onzichtbare OR uniek

ook zij moet de was buiten hangen te drogen, als elk ander maar wel met stoffen tralies voor ogen, van top tot teen omhuld in vrijheid en dat zal haar gade nimmer slaan ze draagt haar sexy lingeriesetje alleen maar tijdens haar maandelijkse feestje verborgen vrijheid is hem niet aangedaan…

zo gewend ben ik aan stilte onzichtbaar in een wereld overvol soms raak ik iemand zomaar aan en vraag, toe zie mij zie mij, als het mens dat ik wil zijn maar altijd weer vervolgen ze hun weg…

Nu is alles stil en donker om je heen bij het afscheid van jouw leven toch ben je niet alleen want jij bent onzichtbaar bij ons gebleven.…

Hier ben ik, Ik kijk naar mijn scherm, Maar zie alleen de beelden in mijn hoofd, Kan alleen schematische liefde ontdekken, Want in gevoel ben ik verdoofd. Hier lig ik, Ik kijk naar de wolken, Dit is de rijm van een andere tijd, De rijm die mijn oren doet vollopen Want de woorden smelten in mijn hoofd, En des te sneller loop ik over…

In de menigte los ik op en besta ik niet Gek wordend van mijn gedachtes creëer ik mijn eigen verdriet Tegenstrijdige gevoelens altijd in gevecht met elkaar Want de een wil opvallend zijn maar de ander is nog lang niet klaar om zichtbaar te zijn…

Mijn handen in de hemel Mijn stem in de bomen Mijn hart gebroken als een puzzel Mijn emoties Veranderd in lege gedachten, Want mijn leven was één groot zwart gat Zonovergoten mooie stralen Veranderden in donkere grauwe druppels Die mijn hart vulden met ellendigheid…

Door afstand steeds gescheiden zelfs nu ik zo vlakbij je sta weet ik je te ver weg om ooit die kloof met woorden nog te kunnen overbruggen. Geluid sterft in mijn hoofd geen stem durft nog te schreeuwen waar de stilte te veel woorden draagt om de ruimte door te dragen: ze vallen zoemend weg. Bewustzijn duurt slechts even zo lang het oog…

de zon teerde in speelde haar laatste stralen in schaarse sporen van verleden tijd aarde abrupt in gebaar van gaan oog in oog staan met het onzichtbare overal zingt het oordovend in laatste onzuivere tonen in de oorsprong van dit alles is de aarde in een grote gedachte waarin de tijd de schepping ontmanteld…

Er worden buiten ons zonnestelsel raketten gebouwd die binnenkort onze planeet zullen bereiken het gelijk van halve waarheden terwijl de stoere mannen van nu na gedane arbeid in hun lederen ligstoel virtuele borsten kneden en sinds E.T. geen wapenfeiten uit de kosmos meer verwachten dus nog een stapje verder gaan en zelfs in vreemde…

Gedachten, onzichtbaar voor de buitenwereld altijd aanwezig in onze binnenwereld gedachten waar je ook bent ze zijn bekend gedachten somber of zoet ze bepalen je gemoed gedachten ze slapen nooit gedachten ze blijven onzichtbaar maar spreek je ze uit wanneer het leven is voltooid?…

zij staart mij aan in feite belet zij mij te kijken naar haar ontklede lijf waar de voeten zich ook nog als het ware in helder water verbergen hoor ik van achter haar veelzeggende blik; zie mij niet en probeer mij niet te verklaren in haar pose ontwaart zich enige zwaarte van de ziel voor mij waarneembaar doorheen haar naakte vel daardoor…

in een achterbuurt in een slum van Cape Town in een grot van de woestijn waar je woont daar ben je voorbereid op tegenslagen daar liggen herinneringen aan je onzichtbaarheid opgeslagen…

toen de nacht hem in haar armen sloot gonsde zijn ziel van woekerende kleuren als een lichtstraal stapte hij door het raam strekte zijn armen naar alle zijden uit hij zag de breedte van het wolkenpad al vroeg herinnerde hij zich de diepte van alles de onzichtbaarheid…

Als ik daadwerkelijk zo uniek ben, als dat jij hebt geschreven, het alleen tijd is dat je nodig hebt, dan zal ik je dat met alle liefde geven. Goeie vrienden zullen we blijven, dat is voor het leven, wie weet wat de toekomst brengen zal, dan hoop ik niet voor even.…

Uniek kan ik het noemen, vlinders dansen om me heen, ik hoor ook bijtjes zoemen, deze dag, waarop verdriet verdween Prachtig om het gevoel heel even, zo gelukkig, kan niet meer stuk, om een dag zoals deze te beleven, van eindeloos geluk!…

En daar in Gheops wacht een tombe de sarcofaag geduldig wacht op hem Hij de eens zo levensgenieter met de onnavolgbare mooie en unieke stem Onze Ramses zal ooit hier herrijzen rechtop de armen ten hemel gespreidt onder het applaus als bliksem en donder zingt hij, vecht, huil, bid, lach,werk en bewonder…

, hoe jouw vriendschap met mij was jij gaf de ware zin van leven, want jij kon altijd alles zeggen en de vriendschap was het teken van een speciale tijd missen, zal ik jouw altijd missen, zal ik je fijne karakter missen, zal ik jouw grote lach die scheen als de zon jij was een belangrijke schakel van het leven en je karakter was uniek…

Zoals mijn Vader is er geen, ja, dat geloof ik heilig, Hij is beschermend om mij heen, bij Hem weet ik mij veilig, al valt de stormwind op mij aan om mij voorgoed te breken, Hij doet mij in de ruimte staan, zijn boog is mij tot teken, zo loop ik door de tijden heen, een loflied op mijn lippen, zoals mijn Vader is er geen, daar kan geen mens…

Vanmorgen vroeg was ik op het strand. Regen, veel wind en de golven kwamen redelijk hoog. Het blijft fantastisch om er te vertoeven. De vrijheid die er is, zo mooi. Je wordt er gewoon een ander mens van. De zee, ze brengt vele voordelen met zich mee. Foto Dick Voogd…

Leef niet  zoals men vindt dat het hoort vergeet nooit dat jij enig bent in je soort Vergelijk jezelf niet met anderen en probeer niet net zo te leven als zij Want ieder mens  is uniek en er bestaat geen tweede die net zo leeft en denkt als jij…

Schoonheid wordt steeds voor ogen geboren, is in de klanken en unieke intonatie te horen. Niets maakt het er naar om letters te bevragen, regels en zinnen kunnen elk gedrag verdragen. Al ben ik wars van het elitaire en duurt onzichtbaar zijn lang, het is puur mijn tweede natuur schijnbaar.…

Een symfonie in kleuren en geuren bloemen, bloesem en lentegroen blauwe lucht witte wolkenpracht zonnelicht en onzichtbare wind streelt het hart en onze wangen teder en zacht dit alles valt ons ten deel het lenteseizoen in schoonheid gevangen, een adembenemend juweel…

Uniek De liefde is bijzonder. Iedereen is speciaal. Uniek Dat is een grote wonder. Het is allemaal minimaal Uniek Dat is je eigen ik. Het geef je een kik. Uniek Is ieder mens. Allemaal met één wens. Uniek Die zie je elke dag. één met of zonder gebreken. Uniek Ik hoor en zag.…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

kleuren dreven en spoelden weg terwijl een gloed zich liet gaan de wind verdwaalde in het licht van het ondergaan en de opkomende maan spiegelde zich in het rimpelend kleed en een nevel omhulde een blanke zwaan onzichtbaar in de nacht streelt een sluier verborgen schoonheid en verbeeldingskracht…

wie met vuur speelt moet zich niet verwonderen om zich te verbranden aan de verzengende gloed tot het water uit de hemel stort die de stem van de dood heeft bezworen zie het water zee en stranden de gouden zon de koele maan en hoe ze op hun tijd op en onder gaan alles heeft een bedoeling in ons kommervol bestaan tussen…

alle woorden die ik schrijf zijn reeds geschreven wellicht de orde die ik ze geef maakt ze uniek echter niet zo uniek dat ik er van kan leven dus leef ik mij uit voor een klein publiek alle woorden die ik spreek zijn reeds gesproken wellicht de zin die ik ze geef maakt ze uniek echter niet zo uniek dat ze niet worden gebroken dus breek jij…

ik geef jij neemt de bloemen uit mijn hart en vraag je maar niet af waarom jouw eerste schrede in mijn straatje past of dat ik de durf had om het unieke in jou te onderscheiden dat jij je hele leven al bij je had verborgen achter de vele zorgen die jij voor de ander had waardoor er voor jezelf te weinig aandacht was samen hebben…