Alle inzendingen over schuilen OR huilen

wanneer wolken straks huilen gaan het hemelwater fris vallen gaat, zal ik vrij en onvervaard, onder het blad... schuilen gaan…

mijn huis heeft vele hoekjes om te schuilen ben je verdrietig je mag er huilen mijn huis wil alle zorgen met jou delen je bent zo welkom zonder vooroordelen mijn huis staat open dag en nacht het geeft je warmte liefde en kracht…

Laat me Even bijkomen Uithijgen In je schaduw Laat me even Bij je wegdromen Weg uit De harde realiteit Laat me even Bij je rusten Huilen Al genoeg Houd ik me groot Laat me Even schuilen In de luwte Van jouw schoot…

het is uit met haar vriend maar ze wil nog niet huilen dat schuift ze nog eventjes ver voor zich uit want voor die regenbui wil ze nog schuilen want pas als ze huilt is het helemaal uit pas dan neemt ze afscheid van voorgaande jaren pas dan komt het verdriet dat ze nu nog verdringt tot dan zit ze maar in de ruimte te staren.…

waarom zou een echte man niet mogen huilen? hij verbijt emoties als het kan maar op een schouder schuilen is dat verkeerd dan? waarom een kruis blijven dragen?…

Zen-slagen wonder Spreek "To be or not To be" Goed te "zijn"- "zonder"…

toen het regende in mijn hart leerde jij mij schuilen en ik mocht je niet danken toen het verdriet mij te veel was kwam je samen bij me huilen en ik mocht je niet danken toen alles donker was in mij hield jij mij in het leven en ik mocht je niet danken nu de zon weer in mij schijnt wil ik je alles geven en ik kan alleen maar janken…

Om mijn schouder een liefdevolle arm dit is geborgenheid tranen voelen warm Zonder enige schaamte rustig kunnen schuilen mijn trots laten vallen en natte tranen huilen In échte vriendschap kun je alles vertellen niet blijven zwijgen en mijn hart kwellen…

Treurwilgen huilen bittere aarde en de wind neemt mijn woorden mee. De nacht staart in het oneindige niets. Ik zweefmolen mij op een vreugdebries, schuil tussen de vleugels van mijn lente en schudt de lakens in mijn paradijs.…

Ik wil je bedanken, dat ik bij jou kon schuilen. Als ik eventjes wou huilen. Jij bent een vriend, die ik kan vertrouwen, op wie ik kan bouwen. Ik heb dit niet verdient!…

nachten slecht slapen veelal in het donker staren wakker elk uur waar is het houvast de sterrenschakel mijn aanbeden maan… denken, wandelen liggen, weer opstaan verlangen om heelhuids voor de bui te schuilen van geluk te kunnen huilen……

<< >> Controversy Whether tricked or not.…

de roep in mij verstijft de prooi zij houdt zich angstig schuil diep snuivend herkent zij mijn gemoed en weet waarom ik huil……

één keer wil ik nog de scherven als er glas is stukgegaan één keer wil ik weleens sterven van geluk wel te verstaan één keer wil ik nog eens huilen duizend druppels zoete traan één keer in je armen schuilen om er nooit uit weg te gaan…

Bij jou kon ik schuilen als ik moest huilen. Tot ik keek omhoog plots zag een regenboog in de mooiste kleuren. De warmte van liefde voelde en wist,ik was weer thuis gekomen.…

Bij jou kon ik schuilen als ik moest huilen tot ik keek omhoog plots zag een regenboog in de mooiste kleuren. De warmte van liefde voelde en wist ik was weer thuis gekomen.…

als marionetten hun blad te vroeg verloren Schuilen? ...bij elkaar? 't helpt geen zier zelfs bomen huilen dit heet: fietsvertier geef mijn portie maar aan Fikkie...…

Ik wil zo graag weer samen lachen Samen huilen. Samen schuilen Schuilen bij elkaar. Niet in de mist van sorry,s Vaag zicht, onwaar Uitzichtsloos uiteengedreven Sorry zonder inhoud Waardeloos gebaar Nog wacht ik op een hand, een arm Hoe lang nog deze weg? Of wacht jij op tot het moment, Dat ik voor eens en altijd Zelf sorry zeg.…

Als er geen engel is die mij de weg naar de hemel wijst Als er in de lucht geen sterren zijn en ook geen maan verrijst Er geen zon is die mij verwarmt en verlicht Ik bang en onzeker, vervreemd, ontwricht de weg zoek naar mijzelf, de wereld om mij heen Mag ik dan bij jou schuilen, bij jou huilen Bij jou alleen?…

straight ahead immer gerade aus en dan ineens die afslag naar links, rechts, einde rotonde or whatever...…

jij bent mijn straaltje zon in mn donkere bestaan jij bent mijn ster bij een heldere maan jij bent mijn schouder om op te huilen jij bent mijn thuis om in te schuilen jij bent mijn steun mijn toeverlaat jij bent mijn vriend mijn kameraad…

de vogels fluiten toch een ander lied de zon schijnt warm toen niet lees de woorden op de stenen zie de urnen schuilen in de nissen van de muur het pad weet van mijn passen huilen is altijd van korte duur ik kwam voor haar maar zij deelt met alle zielen ben aan ze gehecht geraakt toen zij ons ontvielen…

Jij leeft, je zwijgt alleen, maar soms hoor ik je huilen. Jij denkt niet, maar voelt wel en dan wil je weleens schuilen ver weg achter een heg of een grote steen. Je schoonheid bewaren en je bescher- men tegen al het kwade.…

zijn niet meer te bedwingen dus ik laat ze gaan ik voel hun overwinning als een verlangen naar de ruimte die daardoor zal ontstaan Huilen is geen roep om aandacht huilen is een sterk gevoel dat je zwak doet lijken maar juist het huilen geeft je kracht en laat je weer helder de verwarring bekijken Laat me lekker huilen, laat me gaan als je…

als je van steen was zou ik huilen nu wil ik schuilen met mijn gezicht in het mulle zand tot de kilte voelbaar zoekt naar helmgras een laatste strohalm stijf en stug zucht in de wind net als een kind de zee stilaan bedaren strandribbelend aaien wat er ver zoet en ver zacht tot rust gebracht…

Ze zou zo graag, willen huilen, veilig schuilen in zijn armen. Hij is er nog maar wat ze eens vond lijkt verdwenen. Zij roept hem met pijn in haar stem maar hij verstaat haar niet meer. Mooie foto's van vorig jaar, ze doen haar enkel zeer hij is niet meer wie hij was zijn stem niet meer zacht maar zo kras.…

mijn woorden mijn wezenlijke verzen mijn lachen, mijn huilen schuilen in een gebonden kaft ergens en nergens misschien wel in een strenge boekenkamer of ze staren voor jaren eenzaam onder een koud kelderraam och, wie weet huizen ze in een kartonnen doos mijn woorden mijn verzen elke letter die ik koos……

nog voor de nacht valt en zich als een slapend dier onder de grond begraaft ontsteek ik de haard je kan hier schuilen of huilen of wat dan ook geen vragen die als antwoorden een eigen leven leiden met verzegelde lippen zal ik naar je kijken mijn ogen zullen niet spreken mijn handen vrezen ieder stemgeluid voel je hier veilig ik stippel…

het is de pijn het mes het bloed die haar steeds doen vluchten in dromen weg van hem het is de wijn de fles de gloed die haar hart doen luchten te komen zonder rem het is de geest het glas het rood die haar steeds doen huilen in schokken verspilde kracht het is het beest de as de dood die haar laten schuilen voor brokken…

Lachen van binnen huilen nergens kunnen schuilen, zou je een vlinder willen zijn die ook verlangt naar warmte van de zon en zoekt naar een rustplaats voor de nacht. Zoek ook naar een plaats zodat je net als die vlinder de rust terug vindt in je hart.…