Alle inzendingen over slaap OR reus OR roos

Waar eerst gedachten konden gaan en komen heerst nu onmetelijke rust. 't Is als de lucht die boven groene bomen door blaadjes vluchtig wordt gekust. Soms hecht ik nog aan wat ik heb gedacht; ik merk de warboel die het sticht. Dan, als een vogel die de dag verwacht, verwelkom ik het helder licht. Het licht dat zuiver binnen in mij straalt…

de top van de berg wiegt als een slaperige reus van noord naar zuid van oost naar west wiegt hij een halve slingerbeweging per seconde heen en weer de trillingen zingen een lied van een schaatser in de verte op het ijs nee de reus snurkt niet…

Mohamed plukte de sterren van de hemel Bij het vallen van de nacht. Hij maakte hallal van ons heelal En verhief de boerka tot klederdracht.…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Onze relatie Ik probeer hem te lijmen Hij wil niet plakken…

Waarom moest mij dit overkomen met zo'n geweldige vent zelfs niet in mijn dromen had ik dit herkend Wie had dit kunnen voorspellen dat het zo zou gaan dat ik in mijn leven dit nog moest doorstaan Hopelijk gaat de zon weer schijnen en is dit verleden tijd voorlopig kan ik het nog niet rijmen ben ik op alles voorbereid…

Staan op een stil veld Na mijn dood ben ik pas mooi Ik ben een kerstboom…

Uit de koude kille grond verschijnt een klein groen puntje. Ik geef het water, niet een plens, maar voorzichtig en maak de aarde een beetje los. Ik haal het onkruid rondom het beginnende plantje weg, ik zorg dat de zon het niet verschroeit en dat de kinderen het niet kunnen vertrappen. Het sprietje groeit uit tot een prachtige plant. Ik…

Op de fiets naar school. Net het huis verlaten waar je graag bent. Weer een ruzie over onzin. Huilend fiets je verder.…

Ik ben als een klein vlammetje, Ik brand van verlangen Verlangen naar jou Ik kan het niet laten gaan Wat als jij me niet ziet staan? Kon ik het je maar vragen, Kon ik het je maar zeggen Maar ik kan het niet…

Besefte je maar hoeveel pijn je me deed, hoeveel verdriet en stilgedragen leed je me kostte.…

Ze wilde dat ze alleen was Weg van alles en iedereen Wegvliegend as Dat ze gewoon verdween. Ze wilde dat ze in de diepte viel Zichzelf erin verliezen Eenzame ziel het warme boven het koude verkiezen. Op een koude winterdag Toen iedereen nog sliep Was er niemand die zag Hoe zij de leegte inliep. Haar laatste woorden waren Dit is het…

Ineens grijpt het me aan Ik zie hem nog zo staan Is er geen liefde in de mens Is haat en lust de wens En leidt angst ons leven Terwijl we zo veel hebben te geven Een onschuldig leven genomen Hoeveel moeten er nog komen? Mijn kreet gaat omhoog Wie is het die ons steeds bedroog? Is de mens van nature slecht? En zijn we als het ware al berecht…

Ik zou willen schreeuwen, Ik zou willen gillen. Alles eruit. Zodat ik dit alles niet meer voel. Zodat dit gevoel weg is. Maar ik doe het niet.…

Ik ben aan het huilen, De tranen rollen over mijn wangen, Maar ik blijf stil. Ik ben bang dat mensen mij ontdekken. Bang dat ze de ware ik zien, Bang dat ze me een watje zouden vinden, Bang dat ze een mening vormen, Dus ik blijf stil…

Al maanden voel ik me niet fijn als ik alleen ben of als er anderen bij zijn Zelfs in gezelschap voel ik van binnen een pijn besef ik nu, terwijl ik staar over dit plein Zo fijn om niets uit te hoeven te leggen aan de pleintegels, die toch niets zeggen Geluk, verdriet: van alles gaat er door mij heen en het enige antwoord is: steen…

Meisje Rommel wil gaan slapen meisje Rommel is zo moe Ze doet haar oogjes toe Vandaag amper drie jaar draagt bloemen in het haar te moe blijft zij maar gapen Meisje Rommel wil gaan slapen meisje Rommel is zo moe Ze doet haar oogjes toe Slingers, ballonnen en cadeaus iedereen blij, niemand boos snurkt mijn liefje als een roos Meisje…

Vaak heb ik in de slaap geplukt Een witte, een rode roos, Knikkende kinderlijk verrukt Naar 't schoon dat ik mij koos. Riep zon mij wakker door het raam, Dan dacht ik: o, de roos; Op 't dek hield ik de handen saam, Maar leeg en liefdeloos.…

Vaak heb ik in de slaap geplukt Een witte, een rode roos, Knikkende kinderlijk verrukt Naar 't schoon dat ik mij koos. Riep zon mij wakker door het raam, Dan dacht ik: o, de roos; Op 't dek hield ik de handen saam, Maar leeg en liefdeloos.…

jouw lied klonk majestueus in de wind jij was de reus van het bos reikte hoger dan wie naar de hemel maar in de bodem begon het gevecht onzichtbaar vrat een schimmel je wortels weg jij bent gevallen langzaam vergaan toch zingt de wind op de open plek is jouw stek als reus opgestaan…

een week geleden zei ik nog, dat ik slaap als een roos... ik heb het lot dus echt getart, sindsdien slaap ik nu waardeloos... om zes uur stond ik naast mijn bed, geen klok stond in de buurt... ik wist niet dat een donk're nacht, zo vrees'lijk lang toch duurt...…

wauw, wat ben je lekker warm ik wurm me tegen jou aan en voel jouw warmte diep bij mij naar binnen gaan je ligt te slapen als een roos van de wereld niets bewust je hebt niet eens in de gaten dat ik je zachtjes heb gekust ik leg mijn armen over je heen en hou je liefdevol vast alles klopt tussen ons tweeën alles past vredig voel ik…

En daar, waar zonnestraal nooit in kon dringen, Waar nooit het oog der toorts een bodem zag, Schijnt kermend zich een reus in boei te wringen, Wat of dat klotsen toch beduiden mag, Dat jammeren, dat de echoos ondervingen? Uit diepte en afgrond stijgt een eindloos: 'ach!'…

Jij, die weet dat ik geen onbeschreven blad ben maar getekend door woorden mij kunt lezen nu ik naakt voor je lig en ik mijn ziel in je lichaam schrijf Jij, die behoedzaam de blaadjes van mijn hart omdraait als ik er hardop uit voorlees ezelsoren vouwt in mijn kwetsbaarheid zodat ik weet waar ik gebleven ben Jij, die weet hoe je onderhuids…

Direct na z'n zeer opzienbarende act heeft de reus alle zeven een lolly gegeven. Z'n kinderopvang was perfect.…

ollie en duuk jouw trouwe hondenwacht met die kat-uit-de-boom-kijk blik waarmee jij rustig studeert wat kennelijk de bedoeling is stoei je brabbelend kletsend met jouw beentjes en voetjes waarmee je naast trappelen ontdek je - ook kruipen en lopen kunt elke dag komen er dingen bij zien wij hoe jij groter groeit onze kleine vriendelijke reus…

liefde speelt met haar een spel op de roos-blauwe straat van september dorpsluchten die toefluisteren de maan weerspiegelt het licht waar het water de stilte slaapt in blinde geheimen met de schaduw van de wind en in haar hart zwijgt het toevertrouwde door de maangele nachten van slaap onder sterren die stralen……

met z'n allen: Prinsesjes, kom maar uit het bed de reus z'n neus is afgezet nu ruikt hij nooit meer mensenvlees hoera, hoera, wég met die vrees Heb ík dat zei de vrouw van de reus dan was dit tóch de goede keus Ze deed haar schort voor en ziedaar ze bakte voor de hele schaar met zuivere ingrediënten een brood met vijgen en met krenten…

“Door mij nooit meer te vergeten,” zei de reus en keek haar aan. Die gaf hem haar hand en vroeg: ”Wat is je naam?”…