Alle inzendingen over snaar OR hart

Hirsi Ali, Hirsi Ayaan, wat heeft u aangericht? Het feit waarvan u door uw vrienden wordt beticht stelt weinig voor, maar ieder moet nu vrezen voor het - mede door u - ontketend volksgericht!…

Ik zing in mijn hart een stille noot, van mijn emoties geraak ik soms in ademnood. Geen mens die zonder een lied kan leven, het zijn de woorden die warmte geven. Stiltes die je bereikt op de klanken van muziek, trillende snaren beroeren je verdriet.…

Een moeder heeft een hart voor haar kind dat kind wordt door haar bemind niemand kan haar evenaren zelfs niet het mooiste instrument de viool met haar snaren. Zij streelt het hoofd van het kind het kind dat zij bemint. Zij droogt de tranen van haar kind het kind dat zij bemint. Zij zoent de pijn weg van de wonde op zijn knie.…

waar zijn de geesten die meerdere werelden kunnen dragen handen die buiten het circuit ook andere zorgen lichter maken open blikken die de liefste snaren kunnen beroeren van ieder hart weet dat hun melodieën samen spelend helend zijn wie zijn de engelen onder ons we kennen ze maar hebben hen nooit echt doorgrond…

Dag lieve man, je warmt mijn dag al in de ochtend gevoelvol en attent wat zou ik dromen van de ideale vent ik heb je lief, je raakt de juiste snaar muziek in mijn gemoed en in de ruimte van stil verlangen heerlijke wisselstroom van het hart viool en orkest in harmonie nooit eerder die hemelse symfonie…

Het is niet in woorden te omschrijven wat vier snaren weten los te maken, emoties die talrijk binnendrijven, en zo mijn gevoelige snaren raken.…

onze liefde is bezongen in alle soorten muziek jazz, blues of r&b als persoonlijk toegezongen klinkt de juiste snaar of toetsenslag bij adembenemend ritmische woorden door als hartslag in ons klankborst vol verlangen bereiken toegezongen woorden en klanken ritmisch het verliefde snelpompende hart.…

Je wist mij te raken Met een pijnlijk gebaar Je wist mijn hart te kraken Ja juist die ene gevoelige snaar Geen hand of een zoen Nee enkel twee woorden Een afscheidsgroet Die mij toebehoorde Jouw scherpe woorden Blijven altijd bitter klinken Maar die ene afscheidsgroet Geeft mijn wankele hoop moed…

De cello huilt de glazen van de avond breken de cello huilt onophoudelijk zoals regen huilen kan of de wind de cello is ontroostbaar en huilt om verborgen gevoelens om verre stranden om magnolia om alles wat mooi is en onbereikbaar om de dode vogel in mijn hand huilt de cello het hart wordt gewurgd door zilveren snaren.…

ik heb teveel gehamerd op de snaren van je hart de klankkast kneep te vaak de hoge noten maar in de wirwar van geluid haalde ik die er niet uit mijn melodie moest klinken al streek ik tegen haren in jij brak het laatste vals akkoord ontstemde de muziek vol zachtheid is nu ons touché de resonans danst in de klankkast…

Geen snaar werd geraakt. Geen hart werd geroerd. Zelfs de piano raakte ontstemd van zoveel stilte en bouwde een spanning op die alleen maar kon eindigen met een valse noot. ...tenzij snel een lichte toets gevonden werd.…

en een traan Mijn hart slaat op hol, want de zaal is vol Het podium in zicht En dan plots in het licht Het applaus klinkt op Ik voel me goed En op mijn hoofd Een mooie hoed Jij bent de eerste vrouw voor mij Die andren waren meisjes En ik, ik was een jongetje, dat speelde in de tuin Laten we dansen, laten we spelen Laten we drinken in…

mij het leven zoals het is en daarvoor alleen al wil ik haar met heel mijn hart bedanken…

De schoonste wenkt mij in 't verschiet Om tot haar door te dringen; Ik strek mijn armen uit -- zij vliedt, En al mijn snaren springen.…

(een viool in je hoofd, een bas in je brom een triangel om je navel, een gitaar in je hart) dichter in dit leven, dichter bij God die je dit geeft muziek op elke plaats in elke streek. o hart dat trilt van snaren!…

op een harp speel ik zacht over liefde en vertrouwen elke snaar raak ik aan om tot een geheel te komen zuivere klanken vormen een lied over ons leven en het bestaan ik raak je snaar met lage tonen woorden spreken met hese stem…

Melancholieke  vioolklanken raken de snaren van mijn ziel…

Zing van de man zijn naam: Willem Nijholt in retro spectivo klopt tussen levenslicht en littekens zijn bonzend hart Zwartoog tussen vrouwenstemmen begin en afloop van een tour de pays d'or in een haiku van geluk verzoend met zijn muze Zing van de man Dennis' hybris dadendrang en zijn pandemisch geluid turelurosso die op strooptocht…

Ik til ze op mijn schoot en span haar snaren tot ze kreunt en trilt zoals ik wil dan  streel ik haar strak  gepolijste lendenen Ik  verstevig mijn greep en ontlok akkoorden vanuit de donkerte van haar buik tot heel de kamer  is vervuld van haar geluid dan pas demp ik haar snaren    …

Een uitgestoken hand vingertoppen geraakt violen in mijn hart doen snaren trillen een rilling bij het zachte bespelen van mijn zinnen laat een cello weerklinken mijn ogen dansen op de maat de zachte minnezang een krans van sonnetten teder, doch vlammende overgave als opus het smekende geluid van een enkele saxofoon doet mij beseffen…

De bittere genoegens van angst klinken als de laatste noot een symfonie van donker leven maakt je ruimte meer dan groot Kon ik maar de stiltes bespelen de zwijgzame tonen van je hart zou ik de wereld kunnen betreden waarin je jezelf zo tergend tart Ik zou een strijkstok laten dansen over de snaren van je borst met tederzachte strelen…

Mijn handen werden bloemen toen ik je vond Ze sierden je bleke haar de bloedrode papavers Ach hoe mooi klonken de snaren van het riet toen ik sprak van liefde van zoete regen heldere wolken Vanuit je hart de diepte van hete lippen was er fluistering tomeloos verlangen : vul mijn wereld met je kus zing al je tijd in mijn armen…

de snaar die ik deed trillen bepaalde niet de klank het was mijn vinger die jou golfde in de toonsoort van mijn hand de strijkstok was geruwd op maximaal vibreren maar in de klankkast vond jouw melodie nog ruimte voor een nieuw proberen ik leg de bladmuziek apart in samen dromen laten wij muziek direct uit onze harten…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Waarvan ik hoop dat elke would-be dichter in de beslotenheid van zijn of haar cocon van droombeeld, wanhoop, woordgebaar doordrongen is, als ware taalopzichter is dat de stroom van zijn of haar gedachten gevoeld, gedeeld wordt door een andere ziel op 'n andere tijd en plaats op 't wereldwiel wiens leed of twijfel 't schrijven kan verzachten…

jij speelde muziek met hart en ziel toch bleef de toon van twijfel aan de strijkstok hangen iets dat je niet beviel waar anderen volgden in partituur en tijd kon jij de gevoelens van je uniciteit niet helemaal kwijt jij componeerde een lied waarbij je hart het ritme aan gaf en emoties de snaren subtiel deden trillen vibraties…

Wat anders lijkt maakt hier plezier; musiceert van harte, delend met een publiekelijk vertier. De Jostiband raakt positieve snaren; musiceert sympathie die muzikale kleuren in ons hart bewaren. Slagwerk roert hier de grote trom; bijna een volleerd symfonieorkest, dat rijk luistert en volstrekt niet stom.…

de zon gaat onder in ademloze stilte van roze snaren…

raakt hij de juiste snaar zingt zij het hoogste lied…