Alle inzendingen over sneeuwwit, OR adem, OR winterslaap

Adem IJzige adem, noorderwind Kronkelt zich als ’n sneeuwwit lint Tussen de kale bomen IJs Zwart en wit, snijdende kou Kraaien in de lucht, zo blauw Winter is gekomen Nacht Eeuwig en eenzaam, duister en donker De donzige sneeuw onder ’t sterrengeflonker Droom je winterdromen…

Nee heus... er is niets van gelogen al dwarrelt het voor mijn ogen: waarheen ik mij ook kantel mijn zwarte, wollen winterjas draagt vandaag een witte mantel…

spreken kan dan het verstand Druktemakers voor de winkelpuien Witte sneakers hoppend in de rij Voor damesmode- en horlogezaken Dernier cri van dure Noorse truien Overal en nergens tegelijk Smachtend naar 'iets' in de loop der dingen Als hun mobiele camera's gaan zingen Dan zetten zij elkaar constant te kijk To be or…

De Turk gaat door En niet de Noor Durf ik dat zo te zeggen? Wordt Murphy's law Na Montenegro Toch weer Memphis' law? Wel als De Pay Er net zo fraai Weer twee weet in te leggen…

Moet ik zeggen klootzak Grote eikel die je bent Me dagen laten wachten Wat ben je voor een vent Of moet ik zeggen sukkel Waarom doe je me dit aan Alleen de grootste klootzak Verdwijnt stil uit mijn bestaan Of moet ik zeggen loser And damn I hate you so much And deep down I feel broken Cause maybe I was longing for a touch Or shall…

de lucht is onbewolkt de rode zon maakt vrolijk; de sneeuwwitte tijd door het zingen een wonder gebeurd een meisje dat het getokkel op de harp heeft gehoord de muziek in eenheid gekleurd; zachte adem zachte adem liefde die in 't hart is gelegd onstuimige paarden op de kruissprong van de wegen amazone de zegen in de tweesprong; het…

sterven gaat vanzelf leven is moeilijker je doet het maar een keer sterven ook en daarvan ga je dood het fortuin is het hebben noch het zijn ongeborenen zijn uitverkorenen de beste waarborg tegen levenspijn is er nooit geweest te zijn…

Nooit heeft zo’n grijpjanus aan mij gezeten Niet op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ík ben vrouw – men is mij vast vergeten Dus tsja, terwijl ik dat volstrekt níét wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

De showcase van het Parliament waar May standvastig als een vent haar brexitplan met verve brengt waarbij plan b nog niemand kent - kakovolière als men stemt tot mister speaker 'order' zendt gezag waar 'n Arib nooit aan went hoe lang nog leeft dit Parliament? De D-day nadert en je ziet her going down in Downing street Down Under in…

Nooit heeft zo'n grijpjanus aan mij gezeten Nooit op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ik ben vrouw - men is mij vast vergeten. Dus tja, terwijl ik dat volstrekt niet wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

kleur de oostenwind beademt kil de toppen van de bomen stil gebroken grond een diepe scheur van buiten lijkt het eenzaam koud maar wie hierin gezworven heeft weet al wat is gestorven leeft de zonnewende in het woud ginds lammert al het eerste schaap hier barst het voorjaar uit de grond het leven dat de dood verslond wordt wakker uit de winterslaap…

Het stormt Bladeren vallen Kale takken Het wordt tijd voor mijn Winterslaap…

Egeltje kruip gauw in een aardse moederschoot, zie je weer in maart!…

Nu de bomen met wit zijn betogen tracht ik hun stilte wederom te horen. Een oude droom wordt in mij herboren en dieper zinken sneeuwen in mijn ogen. In den einders ligt mijn blik verloren, alleen mijn schreden worden nog bewogen; van een heengaan staan de sporen vers, als van uw laatste toebehoren.…

als we nu niet oogsten zullen we na de storm hongerig ondergronds worden gedwongen nemen we enkel de geur van een verdroomde zomer als herinnering mee…

zelfs al lijken de bomen in herfstige tooi zich te schromen om hun naaktheid diep van binnen kennen ze rust sust een geleidelijke groei hun onzekerheid weg met dromen die hen een lente tonen waar ze in volle omvang hun eerdere gratie terug zullen verwoorden…

op de bodem van vermoeidheid kom ik winterslaap tegen hij maakt mijn lichaam loom mijn hersenen op lage toer de activiteitenmeter daalt gestaag terwijl mijn agenda roept om handeling zal ik mijzelf een baaldag gunnen aan de zijlijn kijken en spijbelen? ik dompel mij in nietsigheid laat mij stromen in het nulpunt…

zwaakt tegendraads maar laat zich uitlaatst meegleren met de vreemde woordenstroom Ik staar door het raam herfst lijkt nu weer begonnen ook dieper in de spiegel kijkend mis ik mijn trouwe ogenzon zon, waar zijt gij nu ik u wil zien en dan is winter nog slechts prenataal Ik vloem de rijkels dicht het lijkt toch weer tijd voor onze winterslaap…

deze lente is een winterslaap waaruit ik niet ontwaken kan onvoltooide trage zinnen vallen in stukken uiteen met vertraagde hartslag houden wij de nachtzwaluw en ik een winterslaap het hartritme neemt de tijd…

En nou weet ik heel erg goed dat je ook bij regen naar buiten moet dat ‘t gezond is en meer van dat fraais maar het trok me niet, dus geen soelaas ik besloot daarom recalcitrant ‘t is al zo’n zooitje in ‘t land, stop m’n hoofd maar in ‘t zand water is er al genoeg nietwaar leven zonder dit, al meer dan zwaar: Dus ik ga in winterslaap!…

het was jouw adem tegen de ruit warmte van binnenuit die tot kleine druppels bevroor het uitzicht onmogelijk maakte door een kou die ons beiden diep raakte in confronteren wist de vorst ons buiten te sluiten door het ijs op de ruiten wij kenden onze plaats maakten het warm in huis en met haard glimlachten een winterslaap verder…

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…

keer op keer roep ik je op zolang de harteklop mijn handen stuurt met mijn muziek lukt het je uit de winterslaap te wekken te laten nestelen in ongesproken taal mijn adem, maar vooral ook het verhaal, waarvan de tekst voor eeuwen is geschreven je te verleiden met de klanken intonatie, passie, dynamiek voor luttele minuten even samen…

In 't rode bloed dat U vergoot, wast U mijn kleren door uw dood; sneeuwwit wordt mijn scharlakenrood.…

Ik reis in koude streken waar 't leven onder sneeuwwit dek overwintert in de aarde Tegelijk met nieuw leven dat zich uit Siberische aarde wringt verdwijnt sneeuw voor de lentezon Zwarte sneeuw verdwijnt te snel nog te koud voor jong leven wit zorgt er voor overleving Onder het maagdelijk wit handhaaft zich 't leven op de Taïga zonder…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

Wat rest ons, als bankzitters thuis voor de buis - geen médaille bronze, noch médaille d'or voor de geus van Oranje, geslonken tot muis... geprezen zij 't wonder van San Salvador. mei 2015…

De meidoorn bloeit al sneeuwwit in de haag en ik er maar kijken naar…

Schaduwen rekken de maan over het verborgen land; schetsen vrijheid met lange halen terwijl een wegebbende stilte door de straten stroomt mijn adem benemend.…

De eerste stapjes in de sneeuwwitte toekomst nog niet rood gekleurd…