Alle inzendingen over sociale fobie

Voor Jan Haan Roet dat moeizaam Naar beneden glijdt Onbeschadigd zijn gelaat Vreedzaam z'n blik - De mens die toch zijn Medemens het liefste mijdt In herinnering buurman Jan Haan, karakter in J.J. Voskuils romancyclus Het Bureau, deel II…

Rommel maken Vinden we normale zaken Haast een fobie. Maar bij de genie was ik een genie.…

maar nu neem ik mijn besluit om op te lossen het gekrioel om mijn gevoelens naar boven te graven en voor altijd los te laten, mijn fobie!…

"U heeft een fobie", zei de arts tegen mij. "Verder is alles goed", hij glimlachte er bij. Eenmaal thuisgekomen, trillend en ontdaan dacht ik: "Ik had beter niet kunnen gaan".. Al gauw raakte ik in een isolement. Misschien dat iemand dit herkent. Een depressie sloeg toen toe, ik voelde me zó ontzettend moe.....…

Eerst waren het te dure medicijnen Voor slachtoffers van Pompe of Fabry Nu ziet men u met trauma of fobie Het liefste uit de spreekkamer verdwijnen Een proefballon die naar sadisme ruikt; Patiënt wordt door het CVZ misbruikt. Het verbond van zorgverzekeraars wil drastisch snijden in de psychische hulpverlening.…

Fors blijkt het stadshart geraakt: zonder éen fobie! 'Humane Architectuur verkleint uw kwalen.'…

Wat social lijkt, wordt morsig metterdaad: De Tweets op Twitter blijken zeer tweeslachtig En Facebook toont nu -even twijfelachtig- Opnieuw dat norse, andere gelaat Zo kan 't op social media verkeren Totdat de boel vanzelf gaat exploderen…

Een zacht-vrome homo (een stomme) werd zat van dat eeuwige kromme “Een heel hostiekoor misbruikt gij aldoor en mij wijst ge af Godverdomme!”…

Of je mee wilde gaan naar een lezing over de Haagsche romans van Couperus je de gelegenheid geven voor een sporadisch contact in levende lijve En dat ik ook wel wist: je neen zou zeggen bang was in het donker pleinvrees je trof overdag een fobie voor insecten ouder dan een eeuw Je nog steeds gruwde van de lipovlo waarvan de larven…

we zijn bubbels geworden bubbels in een glas met prik elk stijgt op in het zijne en in de mijne stijg ook ik het glas ontstegen lossen we op in de lucht even geen berichtjes slechts een diepe desperate zucht de ledigheid overvalt ons in haar genadeloze vlucht niemand kan me nu bereiken voor iedereen voel ik me lucht…

en in de sociale media en besef de mens is nog steeds een dier en soms zelfs een beest een gegeven wat er altijd in heeft gezeten en helaas altijd zo is geweest…

(voor Harrie de Jonge) 'de verschrikkelijkste beelden laten mij niet meer los zei hij met angstige ogen' slapen doe ik allang niet meer want zelfs het dromen doet mij zeer en dat was hem aan te zien ook vanaf die dag in zijn bestaan heeft hij geen treintje meer gereden zijn angst werd werkelijk tot fobie dat hij met niemand durfde delen…

Na ’t NOS-journaal begon bij Itteren een kudde radeloos te twitteren. ‘Ik weet niet’, mekkerde de hamel, ‘hoe ik die schapen nog verzamel en wat ik van mijn server tellen moet: ik schaip te weinig of ik bel te goed?’ Verwijzingen: NOS-journaal 21 april: ‘KPN gaat kosten berekenen voor mobiele diensten’ Kees Stip, Het grote beestenfeest…

Waar wij eraan gewend Zijn geraakt elkaar Wegkijkend voorbij te gaan Is daar zo maar die ontmoeting Via Marktplaats waar we Zo waar een mens ontmoeten Die we in de ogen zien, Die zijn verhaal vertelt, En die bereid is ook Ons verhaal aan te horen…

Krottenwijken die niet zijn Opgeruimd maar weggeruimd om plaats Te maken voor stadions die niet zijn af gekomen En dakloos maakten de mensen Die er woonden - en nu ook De score waarmee ze verloren Open wonden maakt in ziel en zaligheid Lijkt de slapende vulkaan tot uitbarsting Te komen, drie-en-twintig bussen in brand Gestoken, sociale…

dat het mooi weer is ja, dan hoor ik het goed met regen is het mis had ik u ook niet gegroet of enkel gewuifd knikken kan ook doch wegkijken is niet mijn stijl verstoppen achter mijn sigarenrook zou niet lukken de wind waait het weg o ja, ik zou nog kunnen bukken veters aantrekken zogenaamd maar dan loert spit om de hoek dat heb ik…

Een woord of gebaar op één komma vijf meter kan best troostrijk zijn maar 9 maanden na de geboorte van die afstand wil je toch wel meer…

We zijn bij de tijd we volgen online de media die ons weten te volgen Het medium vormt graag de boodschap waarvoor we de oren mogen spitsen Het individu trekt zich sociaal terug Narcissus schiet zichzelf een spiegelbeeld Mondiaal gaat 1 beeld vlot viraal De mens die een selfie opneemt Fraaie omgevingen worden plat decor om bleke ego’s…

Ik kende mijn wijk de straten naar alles dat ik kende maar al die straten gingen nergens heen leerde ik, en ik ging weg over grotere straten de wijde wereld in naar andere wijken en ook die straten gingen nergens heen leerde ik, behalve dan fijn weer naar huis daarom zit ik tegenwoordig stil thuis in mijn Rome, en de een na…

Iedereen zit onderwater. De ene wat dieper dan de ander. Hoe dieper, hoe meer geïsoleerd van de prachtige wereld aan het oppervlak. Boven water leer je pas echt te lopen, kun je jezelf duidelijk zien in een spiegel, je kunt elkaar eindelijk verstaan, en je kan pas echt ademhalen. Onderwater leef je in de onzekerheid van je bestaan, je kunt…

De woelig werkende wereld is hard, wil naar almaar groeiend bedrag streven, stelt eisen, waar soms kwaad aan kan kleven, brengt vele gezinnen drukkende smart. De samenleving verzorgt een nieuwe start voor hen, wier welzijn het zou begeven onder het verstarde bedrijfsleven: krachtig klopt Breda 's milde arbeidshart. Hier vinden mensen nuttige…

Dus voelt u zich óók hierdoor aangesproken, dan lijdt u, juist als ik, aan een fobie!…

Het ging ze maar een beetje om het geld Maar meer nog om het menselijk-sociale Men wil of kan er niet meer voor betalen De dagen van het Straatnieuws zijn geteld We weten al precies hoe of dat gaat: De dakloze staat morgen weer op straat…

stel je voor je krijgt een uitnodiging van de oorlog koel en koud nog even een kop koffie voor je gaat bij de laatste slok merk je dat de tijd al sterft de straat marcheert voorbij iemand roept: we moeten de onschuld vermoorden ieder verliest zich in de ander samengeklit als een grote zwarte muur die niet vallen wil dan wordt het…

Je bent zo bang staat hier al zó lang; en tijd en regen tikken door. Waar moet je heen, zo heel alleen, De wereld haalt jou steeds naar beneden. Je zegt: "k moet gaan, 'k wil hier vandaan" steeds op de vlucht voor: ach, je weet het zelf niet. Je voelt je ziek, zo in paniek, en diep van binnen schreeuw jij het uit! Je ziet de wereld…

Eerst was ik bang om iemand te besmetten Met open tbc en helse pijnen Maar daarna zorgden goede medicijnen Dat ik mijn angst voorgoed opzij kon zetten Alleen nu achteraf denk ik verschrikt Dat ik voor niks die pillen heb geslikt…

Zij is een nuchter mens Die zich door ratio laat leiden Het enige waar ze last van heeft Is toch wel zijn schaduwzijde Hij is een blok aan het been Verpest haar hele leven Zij wil samen leuke dingen doen Hij voelt zich in 't nauw gedreven Meestal voelt hij zich onprettig Omdat hij vaak gespannen is Vermoedelijk is het fobisch Maar het…

in het verlopen van golfjes herkenden gevoelens het spreiden van strak geleide emoties naar een glad oppervlak dat rust in zijn spiegeling had waar niets zomaar buiten zijn oevers trad een diepe zucht gaf eindelijk lucht aan al tijdenlang steeds weer oplopende spanningen even vrij zijn zonder belaagd te worden door de fobische…

vaker Soms honderd keer of meer Hij gaat ook naar anderen En heeft het razend druk Ze zien hem liever gaan dan komen Maar hebben zelden dat geluk Hij heeft ook veel familie Die gaan overal mee naartoe Om de mensen steeds te pesten Daarvoor zijn ze nooit te moe Ze heten Angst en Straatvrees En dan heb je nog Paniek En Smetvrees en Fobie…

ik wist dat de bomen eens op zouden zijn van de rij die ik al een leven lang aan het tellen was waren zij ooit groot dan zijn zij nu klein in verscheidenheid seizoenen spelen voor stammen geen rol die zitten al overvol met data van voorbije tijden het aantal is ook niet van belang wel de vraag voor hoe lang ik tel en zie…