Alle inzendingen over spartelen

De golven zijn ferm, de vissen spartelen van genot onder de slagen van hun rackets. Er staat veel op het spel: de zon is een bokaal op de bodem van de baai. De golven storten zich onvermoeibaar in de strijd, de vissen kreunen. Intussen gaat de tijd er met de fonkelende prijs vandoor.…

helderheid van je taal als water in die waterstroom drijven takken en gedachten ze blijven ergens hangen na een tijdje gaan ze door of misschien wel niet gevangen in een zijstroom vol vissen is het steeds weer iets over je heimwee de woorden van gemis die dat blijven zeggen zeg het zeg het voort en kijk naar het spartelen…

Het heden waarover ik struikel, een dunne waslijn aan de horizon, die al eerder overspannen was,schrikdraad waaraan de alom aanwezige schaduwen hangen, ik spartel tegen, verlangend naar een integere engel die bestaat, ons het onzichtbare verklaart, terugkeert op haar schreden wordt ik door tijd en ruimte en onder een mantel van…

Ik hang hier maar Wat zou ik spartelen?…

Laten we dansen in de regen zoenen in het licht van sneeuw neem me mee in jouw zegen voor het feest van de eeuw Omarm mij in de stralende zon til me op een wolk van geluk drink met mij uit de liefdesbron streel de bloem die ik voor je pluk Hou me vast in de koude nacht spartel met mij in een passiefontein ik heb hier zo lang op gewacht…

ik zag je woorden spartelen in balans om tot een goede zin in uitleg te geraken punten komma's hadden echt geen kans jij kon het mij niet duidelijker maken we voelen samen weten veel maar ogen uit een andere omgeving denken dus in eigen overweging herkennen kleuren proeven ook de geuren maar je ziel en zaligheid was ik…

Tussen eenzame harten onbegrepen anderen begrijpend met aandacht, mijn wachtwoord de hoofdsleutel in mijn genen Spartelend deed ik het al verder kon ik nog niets als baby, als volwassene zou niemand het moeten afleren zou niemand het moeten opeisen wanneer hij zich gekwetst voelt door gekwetsten, verongelijkt door de wereld van schijnvolwassenen…

De losgeslagen zon jongleert met gillende kometen, oceanen spartelen verbijsterd op de wind. De lente komt en komt alweer, nu spuiten de vulkanen en witte wolken druppelen hun lading op het land.…

Als een vlieg het leven mint dronken door haar geur verleid Door die charmeur Dat is de tijd wanneer zo’n spin haar kleefnet spant En daarin die vliegen vangt waaruit ze dan het leven zuigt Spartelend aan ’t kleverige draad als lunchpakket bereid raakt menig vlieg zijn hachie kwijt En eindigt als een sappig maal, ‘t einde van dit…

Spartelend en machteloos midden in de rode wijn drijft hij in zijn zesmiljoenste dood, op weg naar een Goddelijk geboden boete doen, zoals daarvoor het sterven als overreden pad, platgetrapte worm en uitgerukte teek. Zal hij ooit tot inkeer komen?…

ik schuifel naar een plek, nog droog, en gelegen nabij de waterkant en neem plaats in het gras ik zie de dag traag dagen; het licht kan en wil geen schaduw meer verdragen op deze woordeloze plek schept het gloren haar vreugde in een miraculeuze vertoning en aast een purperreiger, als altijd bewegingsloos, op een spartelende…

Hier lig ik De plas waarin ik spartel Lijkt nergens op maar Je hoeft niet bang te zijn Laat jouw nieuwsgierigheid Maar de vrije loop Ik schuif wel een en ander opzij Als je wilt, kun je er nog net bij Kom kom Huilen hoeft toch niet?…

In de ondoordringbaarheid van mijn zijn, het artefact dat jij als mij aanschouwt, terwijl ik nergens ben, ontsta in pijn als sparteling, terwijl jij muren bouwt rond het gras met de walg die mij vertrouwt, in het matte zwart van jouw stalen as waar alles is, en blijft, dat er nooit was, in't git waar niemand nog mij raken kan, waar niemand mij…

Ik zou me willen vasthouden Aan jouw lichaam als een rots Maar spartelend tegen het ademloze donker glij ik steeds verder af De besneeuwde berg beklimmend Op een dag zal ik niet meer Wankelen, niet langer aarzelen Tussen licht en duisternis maar eenvoudig niet meer zijn aangekomen op de besneeuwde berg.…

ik dagdroom voort tot het geschreven woord de zinnen spreekt die ik wil horen pas dan stoort werkelijkheid met zijn geluid het broos moment waarin de andere wereld wordt verkend en eist realiteit zij kluistert mijn gedachten ik spartel nog wat na de droom laat op zich wachten ik ben weer terug met voeten in de vette klei maar…

Haak en weerhaak in mijn bek hapte ik pijn van langzame worging mij bevrijden kon in een ultieme sparteling en in het water pletste vlug wegglijdend in het vertrouwde kruid. Zo ben ik gebleven een vis in koel water.…

Daar trek jij aan de touwtjes, spartel ik als een marionet als je tot slot de tekst opzegt: "Dit is gebeurd. Herinner je dat het nog niet afgelopen is je uit een molen die verdriet maalt niet ontsnapt zonder kwetsuren.…

Mistig in de morgen, dieren spartelend op het meer. Draaiend in de stilte, dansend van vreugde. Rust bracht mij verrijking. Er was geen belemmering om al dat moois waar te mogen nemen. De stilte, excentriek zo fraai bewustwording rust geeft een mens voldoening om weer verder te mogen in het dagelijkse ritme van de dag.…

jij met je staart soepel door het water gleed mijn liefste zeemeermin die mij heel verwonderd aankeek van hoe moet ik nu landen op scherpe randen van rotsen met natte zilte handen wij zijn samen opgezwommen naar de uitkijkpost in de haven heb lenteachtig zeewier bedongen om je schoonheid met jeugd te behagen nog spartel…

in het overzeese veen bloei je in hoge zon de wortels ondergedompeld een getande schelp glanst van parels de kleffe stroop die opwelt uit een vangarm verscholen in een vouw trildraden verraden dat ik nader en de val klapt in een wenk dicht randen sluiten naadloos aan ik spartel weerloos maar gulzig in het sap tot je me weer ophoest als…

Ondanks spartelend verweer, ondanks worstelend verzet, grijpt de tijd me bij de strot. Weer is een levensjaar vervlogen. Opnieuw werd verleden gesnoeid, toekomst ingekort. Maar vandaag zal ik bewust vertragen, zal ik aandachtig uit kijken gaan. Zo kan tijd ons niet bedriegen of vanuit een hinderlaag belagen.…

ik dagdroom voort tot het geschreven woord de zinnen spreekt die ik wil horen pas dan stoort werkelijkheid met zijn geluid het broos moment waarin de andere wereld wordt verkend en eist realiteit zij kluistert mijn gedachten ik spartel nog wat na een droom laat op zich wachten ik ben weer terug met voeten in de vette klei maar…

Mijn hand strekt zich in smeken uit voor hij vertwijfeld naast me zinkt mijn blik wordt troebel en verdrinkt moedeloos als ik mijn ogen sluit Het is te laat, je drijft de nevel in nog eenmaal kijk je treurig om woorden steken en ik staar stom vanaf mijn einde naar jouw begin dan slaat de duisternis me blind en zoek ik spartelend…

Vissen duwend, spartelend tegen de kant waar straks de waterjuffers over het water zoeven in de vroege avond en de muggen zullen dansen zie ik de kleuren van dit heftig gebeuren onderwijl proef ik de geuren van submerse planten paars rank en prachtig naast het midden van de vijver hoger haast nog dan het huis waar de reiger vroeg al stond…

altijd weer gooi ik de netten uit zoek naar antwoorden op vele levensvragen de zee lijkt groot genoeg om alle opstekers in hun markante kleur te dragen vaak rest een schamele buit als ik de vangsten binnen haal hun filosofische waarde bepaal spartelend aan het oppervlak is alle diepgang ze ontgaan in het speelse van een gemakkelijk…

alleen vandaag ben ik het kind met ogen, niet vervloekt alleen vandaag behoor ik tot de toekomst en de waanzinnige visioenen die als lichtramen uit de wind vallen vraag over morgen vraag over dromen van duizend keren onschuld vraag of ik jou wil aanraken voorbij de golven, de meeuwen de waarheid en de spartelende vuurtoren vol introvert…

Vissen, duwend en spartelend tegen de kant waar straks de waterjuffers over het water zoeven in de vroege avond en de muggen zullen dansen, zie ik de kleuren van dit heftig gebeuren onderwijl proef ik de geuren van submerse planten, paars, rank en prachtig, naast het midden van de vijver, hoger haast nog dan het huis, waar de reiger…

Mia kleindochter van mij je bent 6 maanden ik doe alleen iets voor jou zoals je je voetjes opeet en wat ligt te lachen spartelen maar dan zie ik de visser die hysterisch roept als hij een baby levend uit zee haalt die nog net leeft op de vlucht zo blij is hij weet ik zeker dat is Mia terwijl ze dat helemaal niet is…

dromend drijvend op de gewichtsloze stilte denk ik aan de naamloze gedachten die wapperen in de wind loze wereld het ontstaan moet nog worden bedacht in het niets van de lege ruimte die tijd nog moet laten ontwaken uit de eindeloze slaap van de eeuwigheid geen vorm en geen leven geen wens en geen verlangen alleen de rust van het niets spartelend…

denkt aan bordjes van de kindercrèche hoe je een vogelvlucht ziet je ogen pogen haar te volgen hoe je toch omkijkt naar het ravijn aan het speelgoed van Alice denkt hoe je het onkruid wiedt de bodem adem geeft en zonlicht biedt je toch tussen het puin het kind in Gaza hoort dat om zijn moeder schreeuwt hoe je met stenen op je rug spartelend…