Alle inzendingen over spelen OR werk

op maandag ligt zij in de agenda met haar lichaam uit de naad gewerkt sluit haar man af wat hij op zondag heeft aangesneden Jeremy…

Nu velen het mogen beleven, nog jaren met pensioen te leven, wordt langer werken het perspectief, al heb je het werk al lang niet meer lief. Het maakt mij nu al moe, al dat gejacht tot zeven en zestig toe, voordat het geluid van je baas verstomd, het is te lang voor de vrijheid komt.…

geschubde visserskoppen turen betraand door de wind aan flarden gescheurde mistnevels op zoek naar de beste nieuwe haring na een volle vangst van vette maatjes gaat de koers weer huiswaarts en komt de zee weer tot bedaring…

Academische zinnen zonder enige literaire waarde worden doelgericht afgeschoten op de deelnemers van het overleg. Het is allemaal ingewikkeld, of toch ook niet? maar zijn losse flodders, treffen hun doel, doen de vergadering alweer verzanden, in de patronen die er, in de jaren, zo storend zijn ingeslopen. Geraakt door moedeloosheid…

Mis…

Wat ik zo stellig bewonder gedurende mijn ademhaling; is de snelheid van de slak. Je zou ook kunnen beweren: de traagheid van de slak. Maar, in zijn slakkengang, draagt hij de wereld op zijn glibberige, natte rug. Zijn lucht, zijn leven en tempo: hij draagt de lasten met gemak!…

Ik lag daar in mijn bed, jaren, maanden, dagen, uren, secondes, momenten. Er was de stilte, het verdriet en eenzaamheid en de ademhaling. Er waren geen pijn en verdriet; want deze twee woorden dekten de lading niet meer. De zon scheen binnen en ik zag het Licht verplaatsen: van de éne muur, op de andere. Het Licht verschoof. Ik was veilig…

Ik schrijf, zoals nooit iemand schreef. Ik haal adem, als geen ander. Ik geef omdat ik leef. En Al, wat ik leef, geef ik omdat ik schreef. De cirkel zal rond zijn bij het blijven van mijn wezen in dit gegeven. Zo is het, zo zal het zijn en blijven bestaan, voortbestaan. Ik weet wat ik doe, omdat ik mezelf leerde te gaan voor degene die hoop…

De ogen helder en scherp. De bek vernietigend, om te leven en overleven. De partner: een uitdaging! Maar ik, altijd en alleen zorgde met genadeloze klauwen voor een breder perspectief, dan enkel blindelings te gaan vertrouwen. Op mijn vleugels houd ik, kan ik altijd tot in eeuwigheid bouwen. Deze vleugels gaan zich nu verder uitspreiden om…

Ik zal niets liever doen dan stralen bij iedere boodschap die er is te behalen. Niets liever, dan doorleven en doorgeven. Het alchemistisch goud smelt ik om in zilveren, verlichtende krachten van dit universum. Ik zal transformeren. Het is mijn lot. God dacht bij zichzelf: "Allereerst iemand die niet opvalt. Daarna zal ik ook haar doen…

Niemand bezit het alleenrecht over mijn werk. Niemand. Ook geen iemand. En daarin schuilt zijn kracht: nog voort te bestaan zonder ook maar énige vorm van macht! Het werk bezit zijn alleenrecht precies tot in de kern stil en zéér zacht! Wat verwacht, onverwacht zich openbaart. Veel verder, meer en veel diverser dan ik ooit had gedacht.…

Er is een immens groot verschil tussen overgave aan een volledige levenstaak, of toegeven aan kortstondige, vluchtige en vooral oppervlakkige verlangens, wensen en gedachtes.…

Ik heb nog nooit zoveel weggegeven. Ik had nooit zoveel leven in mij, wat iedereen in de wereld zal ontroeren, beroeren in geheel het beleven. Ik was nog nooit zó mezelf, om te staan met wat resteert. Ik ben zij, die Al het leven waardeert en eert. Ik wist en weet nu pas, wat ik altijd had geweten en wat niemand ooit zal vergeten.…

Er zijn mensen, die bergen verzetten, ik nog geen kopje Er zijn mensen die de hele dag ploeteren, ik kom hem net door Er zijn mensen die ik weet niet wat, presteren, ik doe niks Er zijn mensen, die alles uit een dag halen en ik? Ben altijd weer blij als de dag om is.…

Een man, radeloos ziek en nog zo jong. Verdrinkt bijna in een veel te woeste zee. Bij het horen van zijn verhaal huilt mijn hart natuurlijk met hem mee en toch moet ik hem zeggen, vanachter mijn bureau, jou helpen, kan ik niet, "nee". Enkel uit dit schrijven, blijkt, ik neem zijn verhaal wel degelijk met mij mee naar huis en sla daar…

Met je lange zwarte cape Met je grote zilveren lemmet Met je trieste werk Broertje lief ben je daar? Ik ben zo alleen en verdrietig Wil jij mij in je dode armen nemen? Zodat we de rest van de avond samen kunnen spelen Broertje lief ben je daar?…

ik was verbaasd, maar liet het hem niet merken onwennig staken handen uit de mouwen zijn blik verried gebrek aan zelfvertrouwen vandaag heb ik een manager zien werken cynisme kon ik tot een grijns beperken de stropdas los, Armani-pak vol vouwen verbeten bezig om iets zwaars te sjouwen ik bracht hem koffie om wat aan te sterken ik rook zijn…

De kleuter zegt oprecht bij het avondgebed Lieve Heer dank U dat ik vandaag van onze schooljuffrouw heerlijk mocht spelen in het poppenhoekje moge de volwassene met hetzelfde hart God uit heel zijn ziel danken voor vreugde en voorspoed bij het dagelijkse werk verstrooide geneugten van het kleine leven edel streven der mensheid.…

Twee weken in de ban van de vijf ringen: Wij gaan voor goud, dat is het hoogste doel, Al vrees ik wel ons nationaal gevoel Hoe vaker ze daar het Wilhelmus zingen. Oké, ook ik wil graag ons volkslied horen, Maar te veel Hollanditis gaat mij storen.…

hij riep ze nooit maar wist vrijwel zeker dat onkruid wieden het signaal was gewoon zijn strohoed op hurken boven de serrebak woordeloos werken en ze kwamen altijd kleine schoffeltjes helpende handjes de woordjes speels door elkaar in tuinderslatijn het gaf niet dat veldsla onkruid was of de tomaten groen bleven ze smaakten…

Twee handen om mee te werken, te strelen en gitaar te spelen. Ik heb vingers om de lettergrepen van een haiku te tellen.…

zuiver speel ik nu al jaren en weet dat jij dat hoort zowel accoorden als maten nimmer is het nog ontspoort er zijn zieltjes die knijpen om er bij te mogen horen alles stellen zij in het werk om zich in de rust te boren geniepig kruipen zij naar binnen om een hartje te winnen want ze zijn uit op het hart dat klopt wat bij hen al langer…

vliegen spelen ongestoord landen en bewegen warmte is ongehoord geel vraagt snel om regen het rechtgekante polderland de zomer trillend in de verte loomheid laat de klokken slaan het zware werken is gedaan ik koester zachte schemer als stilte in mijn hand een vogel kaatst een zonnestraal terwijl het donker langzaam valt…

Agressie ingedamd in vier en zestig velden vier torens weldoortimmerd, bruut twee houten helden zorgzaam ingepaald door 't voetvolk der pionnen (dat de rekening betaalt).…

Drie grietjes mochten - om te huilen - hun dure kleding niet bevuilen en konden amper spelen. Ze voelden zich daarom beboet en waren in hun goeie goed zich danig aan 't vervelen. Ze zijn toen maar naar huis gegaan en trokken daar hun speelgoed aan voor hoepel, bal of stok. De ene meid had superschrander een baljurk aan gedaan.…

Het spelen met woorden, als lopende akkoorden met luisteren, horen niets en niemand storen. Wanneer men zich aan het geschrevene stoort, het opgeschreven woord duidelijk is, dat men niet hoort hoe het akkoord klinkt.…

de zon schijnt op zijn haren zijn ogen zijn verborgen achter lange bruine wimpers toch ziet hij mij, hij ziet mijn zorgen want hij zocht mij en hij vond mij hij ziet wat ik ben, nu wel… en dan lach ik en dan raakt hij mijn hand; het is ons spel…

Wanneer ik thuiskom danst daar die kleine ook als ik wegga staat ze te zwaaien op de stoel voor het raam Het is allemaal spel en elke vraag die zij stelt roept spelregels te voorschijn uit mijn eigen onwillige mond.…

Dan vrijen we de hele nacht In het zachte schijnsel van de maan Kom dans met mij Vrij met mij Lieverd Ik zal je de passie geven Waar je hunkerende lijf om vraagt Kom speel met mij Voel met mij De heerlijke liefde...…

Speels laten je vingers Je de weg vinden op mijn huid Zacht voelend de warmte Die zich vertaalt in verlangen Speels laten je ogen Je vangen in verliefdheid Glijdend over mijn huid Laten je ogen niet meer los Speels laten we elkaar Onze lichamen beminnen Liefde laat ons smachten In onze samensmelting Speels laten ogen en vingers De…