Alle inzendingen over spijt OR treuren

Wij praatten, lachten Bedreven de liefde Schreven. Dansten en Reisden de wereld rond Onze laatste kus Onze eerste keer Onze laatste adem Ons samenzijn Nooit meer Onze lijven versmolten Jaren tot één. Onze erotiek Echt verheven tot kunst Onze laatste kus Onze laatste adem Onze laatste keer Echte liefde in Een mum Van tijd tot iets dat daarop Lijkt…

melangolische wilgen, treuren in gratie, onveranderlijk zijn zij.…

het vreet aan me het gemis aan warmte het woelt in me en graaft gangen, donkere gangen met doodlopende uitstulpingen ik treur om jou want ik ben je onderweg kwijt geraakt ergens in die donkere gangen ik treur om ons om wat wij ooit waren want elk van ons is verdwaald achtergebleven, alleen daar ergens...…

de herfst is lijden al die vergane kleuren treuren op de grond…

ik weet dat ik eens niet meer zal bestaan treur niet, vloek niet laat mij gaan…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

Een glimlach dwars doorheen de grijze wolken die regen zeggen, straks of al heel gauw; Vanmorgen was nochtans de lucht nog blauw en zouden lichte liederen mijn ziel bevolken. Maar och, je treurt toch niet om wat nog komen kan, maar evengoed verdwijnen als de sneeuw bij zon; je kijkt toch verder, waar het al begon en weet toch ook dat droefheid…

Een treurende weduwe nam afscheid van haar man ook haar drie kinderen kwamen om en zij was er getuige van 'k Heb gehuild bij die foto die ik in de krant zag staan een heel gezin uit elkaar gerukt door een ongeluk hun aangedaan Hoe is zoiets te troosten ik vind er geen woorden voor die foto op mijn netvlies en toch, gaat het leven door…

De bloei der lente wijst er naar: Niet steeds te treuren om wat men had.…

Ik treur niet, geen tederheid trekt mij aan Geen lichaam kan ooit het mijne voelen Geen ander oor mijn verwarring, mijn onrust In de sprakeloze plaag van de taal. Dagelijks en dodelijker verkrampt mijn wereld In de vreselijke vertakkingen van de pijn.…

Het spijt me dat ik ben, zoals ik ben. Het spijt me dat ik op deze wereld besta Het spijt me dat ik alles in jouw ogen verkeerd doe Het spijt me... ik loop weg, ik ga. Het spijt me dat ik niet ben wie je wilde dat ik was Het spijt me, mijn ma…

Om de zoveel tijd, Krijg ik weleens spijt. Echt spijt van dit, Of spijt van dat, Heb ik nooit gehad. Ook van spijt, Had ik nooit spijt.…

Ik treur om schoonheid Die ik in m'n haast miste Op weg naar nergens…

Of ik treur Om zo'n Rot Lijk? Och, dood Gaat men toch.…

het spijt me ik had me niet moeten laten gaan het spijt me ik heb je voor altijd pijn gedaan het spijt me hij was een vriend van jou het spijt me ik was je als vriendin niet trouw het spijt me vergeef me alsjeblieft het spijt me ik was gewoon verliefd…

Ik treur om onze zomer die is vervlogen en trotse bloemenharten die zijn vergaan Ik treur om de liefde die mij heeft belogen en diepe littekens in mijn hart liet staan de lente kwam opnieuw, vol nieuw leven bloesemknoppen sprongen prachtig open ik had je ook vernieuwde liefde willen geven bleef vergeefs op jouw wederliefde hopen maar twijfel…

Een middag in La Place bij V&D Een man, een leestafel en wat lectuur Hij zit er net als ik alweer een uur Met appeltaart en met een kopje thee Een middag in La Place bij V&D November is het, buiten is het guur Ik schrijf een briefje dat ik niet verstuur Het wordt toch te persoonlijk, te privé Een roze draakje spettert enkele vonken Een…

een boer heeft altijd wel wat te zeuren is 't niet over de melkprijs dan wel over de prijs voor 't vlees vervolgens overvalt bij de boer dan weer de vrees komt er nu wel of niet snel wat regen akkers staan gortdroog zon staat hoog aan de hemel op het boer zijn rust; kennelijk geen zegen.…

Harde, rauwe kreten trommelslagen op haar ziel, het is zijn gistende woede die weer tot leven komt Haar gezicht een masker van bevroren schrik als hij haar aan wil raken, aarzelend en schuldbewust En weer hoort zij de woorden "sorry, schat", ze voelt haar lijf verstijven want dat is wat hij altijd zegt…

Aanvaard gemeende spijt, schenk water bij de wijn... Laat teleurstelling vieren, zie hoezeer ik ween. Haat en ontwijk me desnoods, maar laat me niet alleen…

Spijt, heel veel spijt Het is niet uit te leggen Je kunt met heel veel woorden Toch heel weinig zeggen Is het nog terug te draaien ? Is er nog iets aan te doen ? Zullen woorden daarbij helpen ? Terug naar de tijd van toen ?…

Ik heb veel spijt van dingen dingen die ik deed de dingen die jij merkte maar ook die jij niet weet. De spijt die ik hier nu voor voel die steekt mij in het hart een naar gevoel vanbinnen van spijt maar ook van smart. Ik wil dit tot jou zeggen het liefste keer op keer maar ach dat is te laat nu jij luistert al niet meer.…

Heb ik nu spijt? ik zou het eigenlijk niet weten was plaats en tijd even kwijt ik wil zo graag vergeten!…

Ik had ooit een minnaar uit Loenen En al kon hij geweldig goed zoenen Ik had al snel spijt Van de intimiteit Toen bleek dat ik hem moest ontgroenen…

Niets dat nu mijn stemming om kan buigen Dus troost ik mij met regels die ik dicht en morgen zal ik voor haar aangezicht weer stotterend mijn spijt staan te betuigen Hoe heb ik haar vertrouwen kunnen schaden Waar vond ik de door mij verwenste moed Was het, dat ik door aandachtzucht gevoed mijzelf met rampspoed wist te overladen Ik weet:…

Een traan glijdt over je wang Een ander valt op de grond Je kijkt me verdrietig aan En je beweegt vaag je mond Ik zie het aan je ogen Het verdriet dat wil je kwijt Maar ik wil het ook horen Gewoon horen dat het je spijt Drie hele kleine woordjes Heel simpel en terecht Dan pas kan ik je weer in mijn armen sluiten Heel teder en oprecht…

Ik zag het aan je handen die mijn wangen streelden Ik zag het aan je ogen die glansden in het kille licht van een nachtlampje Maar vooral zag ik het aan je lippen die voorzichtig playbackten maar zo, dat ik het kon verstaan... Ga weg. Ik ben maar weggegaan...…

en nog is er vertrouwen woorden van spijt wellen naar boven..... en nog is er hoop…

Hier aan het strand van de Côte d'Azur rankt haar lichaam een loom ballet op voeten die zweven. Ze weet het niet: denkt dat ze naar de branding loopt en ingetogen praat met haar mooie vriend. Ze wiegt haar slanke taille de hoog gedragen hals de golven van haar heupen. Manestralen slaan als de bliksem in! DE DANS Hier wiegt…