Alle inzendingen over splinters van tijd

Vaar mee in die splinter van tijd Leef nu, bruis heden waar staal klieft, ijs schitterend splijt…

ik schreeuw luidkeels in de stilte op een kale, verlaten plek neemt hij mijn stem over weet hij waarom ik huil waarom het vuur van de zomer mij ontvalt in ieder woord dat ik leerde en dat nu onverdraaglijk door schaduwen gevoed wordt door handen die mij tegen de nacht aandrukken, gezichten die voorbijkomen, vastgehaakt aan begin en…

de splinter steekt diep levenslang gerijpt werkt langzaam richting oppervlakte…

Het glazen hart is gebroken, kristallen splinters verspreid tot in de uithoeken van voltooid verleden tijd. Zo wanhopig sterk, zo breekbaar fragiel. Enkel nog krachten puttend, uit een stervende ziel.…

splinters van bestoeft viniel.…

In zelfloutering van dik hout planken zagend splinters in het rond…

Zodat ik uitzie door het oog van mijn naald en sneeuwblind herken de zwerfsteen, sterfsteen onder mijn tong: splinter voor splinter slaagt hij erin niets te wegen, niets voor te stellen. ---------------------------------- uit: 'Gedichten 1962-1990', 2010.…

een donderend gevloek maakt zich meester van tijd en ruimte het werkstuk telt niet meer, zomer wordt winter door die ellendige rot splinter…

Ik zag de splinter in jouw ogen maar was mijn eigen balk vergeten ik ben niks beter dan jij en dat mag je echt wel weten.…

Hangend op z’n rug kijkt hij teevee over z’n dikke buik heen; bierglas in de hand, peuk tussen bruine vingers afstandbediening zapklaar op ’n been Ik begrijp niet waar die hangjeugd door wordt gedreven; moppert hij, z’n woorden verpakt in rook en bierwalm: ik kan mij niet in hun lamlendige houding inleven…

Onder de knoet van het systeem zien wij de meeste dingen ruim de trage voet klimt uit het leem ons bindmiddel uit karig kruim onbenoembaar samen voelen waar splinters hechten tot geheel vechten voor wat wij bedoelen met ons herwonnen leeuwendeel in alle zones van de tijd zal de liefde overleven die levensangst verruilt voor spijt van…

Het huis heeft gekalkte kamers breekt in splinters altijd zelfs zomers woont er bij tijd en wijle een dichter hij belt nooit en zingt nog minder in de geheimzinnige afstand openen zich blauwe luiken als een muze ontlokt zij zijn gedachten buiten ver van waar bestendigheid de dag kan bevlekken…

kijk ook naar boven Splinter en zie de confetti regenen!!…

wolken drijven vechtend, om hun kleur vanuit de grijsheid op te tillen hier op deze aarde bloeit nog wel een bloem de bomen schatten waarde in en rusten in de grond de volksmond noemt de herfst het hart voelt koude winters in de splinters van wat oude tijd en spijt verwoordt wat ooit tot nooit gezegend is…

moederziel alleen het leven voor haar schatten eindigt nooit sprokkelt splinters scherven snippers in haar kinderen verstrooid…

je ogen priemen tikkend het raam glashard ik hoor me weer aan scherven vallen en voel opnieuw de splinters…

zie de zwemmer hij is daar en wacht op vloed dagen om te begrijpen wat hem doet drijven duinen krabben het lichaam zonder water heeft hij dan niet gevoeld niets dat als een rivier begon spiernaakt de brug is hoog, hoger dan de honderd nerven in het zand een laatste ark kokhalst splinters uit het stof nog van de tijd over…

In zijn rechterpootje heeft hij een dikke splinter. Hij draagt een geel majootje Het is midden in de winter. Stap stap stap In het enge bos loopt een grote olifant en die is de klos. Wat een enorme pech, want tjonge wat is het koud zeg! en waar zit nou die splinter? O ja, in zijn rechterpootje.…

het beeld verdiept splinters driedimensionaal ik wil niet terug en draai mijn hoofd weg van het graf in de spiegel mond na mond ligt de waarheid uitgestrekt in een rusteloze slaap een naam komt opnieuw langs jaren lopen terug naar achter ik wil ze niet bewaren ze bewaren zichzelf, stromen voorbij tijd tast alles aan maar…

ze komen benauwend dichtbij de witte bladzijden die ze in haar handen houdt aan de zijlijn meandert het sjoemelend hart door het grensland tussen verzinsels en splinters van de niet te vangen werkelijkheid…

Er is van alles mis bij Van der Valk, Dus onze overheidsinspectie vindt er Bij onderzoek vast hier en daar een splinter, Maar zij vergeet intussen wel de balk. Die heeft ze immers in haar eigen ogen Door jarenlang de toekan te gedogen.…

Al is het klein; ik hou van Nederland Toch is de volkse aard mij nu te grillig Meanderend van haat naar onverschillig En niemand praat nog over tolerant De burka-splinter dat is wat men ziet De balk in eigen oog nog altijd niet…

Wij samen in het nu als splinters in een momentenrij De gesluierde geheimen achter de dood de kracht van zweven en van drijven het raadsel van de liefde geeft zich niet bloot ik leg mij neer, besluit dichter te blijven.…

En zó komt Ouwe Splinter door de winter. Maar binnenkort maakt deze oude ziel een ritje in de duoscootmobiel.…

de morgenzon wekt de wereld om ons krijgt een lichte glans, een schijn van vrede duidelijk waarneembaar, doch breekbaar als glas dat splinteren zal door alledagsgeluiden en door geen mens ter wereld instand gehouden kan worden…

nu over dit te klamme land de maïsloze tijd aanbrak en tak noch blad of vrucht langer verdroeg trad ik zeer vlug terug kroop in de cirque van krommen 'aas trok snel de zon over mijn kop ik likte traag, warempel lief wat splinters vuur van haren tong verdrong al wat ook maar naar kilte rook dook onder in de nacht van haar bestaan en liet…

De tolerantie is vèr doorgeslagen. En daar wil Balkenende iets aan doen: Hij breekt een lans voor normen en fatsoen die CDA-ers in het vaandel dragen. Dat koningsdrama binnen zijn partij verbleekt bij de ethiek van dit reveil.…

Slechts één minieme stap naar voren en dan staat hij in de vuurlinie hoe bonkt het hart en trilt die knie geen deur in zijn ivoren toren die opendraait naar de geschonden mens het bloed vloeit over de betonnen grens Verbrijzelde ogen staren hem aan een smekende blik treft zijn gelaat verlatenheid waar geen maat op staat een laatste wenk,…

door de tijden raast.…

Deze tijd voelt compleet als andere haven, aangelegde geleden pijn, stil venijn ervaren. Het is het nu weten dat verlies fel kan inslaan als een bom die splinters achterlaat in zielen.…