Netgedichten

netgedicht (nr. 40.179):

Kruim

Onder de knoet van het systeem
zien wij de meeste dingen ruim
de trage voet klimt uit het leem
ons bindmiddel uit karig kruim

onbenoembaar samen voelen
waar splinters hechten tot geheel
vechten voor wat wij bedoelen
met ons herwonnen leeuwendeel

in alle zones van de tijd
zal de liefde overleven
die levensangst verruilt voor spijt
van wat later is gegeven.