Alle inzendingen over sporen OR strand OR liefde

ik heb genoten van je liefde en je lijf met als bewijs de stappen in het zand de sporen op het strand waar we op golven joegen en ze oversloegen in het wit van schuim ik zag luchten in je ogen zon op je gezicht we lachten samen branding je kuste me in winters licht ik spatte zee en likte zacht het zoute water van…

handen draalden vingers wilden namen schrijven in los zand maar de wind vertaalde hun verblijf met niets om het lijf wiste sporen van elkaars kortstondige zo passievol bekoren het strand na eb en vloed voelde als opnieuw geboren…

ze is heengegaan...mijn liefste, haar ziel huist nu tussen wolken. mijn hart huilt en treurt. het afscheid te laat... het was gebeurd. heel regelmatig staar ik naar de hemel, zie dan al die schapenwolkjes zweven en plots, zo nu en dan, zie ik haar gezicht verschijnen. ze glimlacht en pinkt een traan. ik roep en zwaai naar haar, maar een…

Maar als ik goed het spoor bekeek, zag ik langs heel de baan, daar waar het juist het moeilijkst was, maar één paar stappen gaan. Ik zei toen: "God", waarom dan toch? Juist toen ik U nodig had, juist toen ik zelf geen uitkomst zag, op het zwaarste deel van mijn pad God keek toen vol liefde mij aan.…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Jij bent een blinde passagier verborgen in het ruim van mijn verlangen ik kies de zee al dromend op de pier en jij het schip met horizon behangen onze ogen spoelen aan in verre landen maar toch gaan we voor anker in onze haven van gevlochten handen waarin de sporen van gemis verzanden één keer nog wil ik in de zee van liefde springen en…

ik heb genoten van je liefde en je lijf met als bewijs de stappen in het zand de sporen op het strand waar we op golven joegen, waar ze oversloegen in het wit van schuim ik zag luchten in je ogen zon op je gezicht we lachten samen branding, je kuste me heel licht ik spatte zee en likte zacht het zoute water van je wangen…

jij vertrouwt jouw voetstappen toe aan het strand zij tekenen sporen van verstand in silicium van het zand dat als geheugen en actuele databank het bestaan omspant alleen en toch direct verbonden met alles wat er is deel jij de wereld als schepper zonder ooit te worden gewist…

De golven op het strand vandaag.. lijken op de liefdes in mijn leven Golven zo groot....weg op het end! ik verlang naar je, met al mijn zinnen I'm your man..take my hand ! ik wil je eindeloos beminnen.. Nee..jij mag er niet, ook even zijn zoals die golven in de zee Al is je liefde nu nog klein mijn hart draagt je al mee !…

de passen op strand ik heb ze geteld meter voor meter pas later kwam dan je hand verstrooid in bijna vergeten we stopten bekeken de sporen zo close omdat niets ons kon storen blikten vooruit in maagdelijk betreden ik in gebed jij heel tevreden…

Niet terugkerend op mijn schreden, sporen trekkend in het zand, wroet ik even in mijn verleden. Zomaar ergens, op het strand. Niet spannend, niet spectaculair, zwart-wit beelden gaan voorbij. Het leven, niet altijd even fair, het liet zijn sporen na bij mij. En toch, na bijna 57 lange jaren, blijf ik het zien: de zonnige kant.…

Weer geen flessenpost op het strand, geen begin -- van ware liefde.…

Toen ik mijn sporen trok in de tijd, jong, onervaren maar lustig, heb ik... en werd ik vaak verleid, ik beleefde alles heftig, vluchtig. De liefde kwam in overdaad, ik trok mijn sporen in de tijd, maar het heeft mij nooit geschaad.…

Water naar de zee Luchtkastelen op het strand Neem mijn liefde mee…

Donkere wolken kwamen aan een wind stak op best hard beter nu naar de boulevard te gaan echter voor 'k zover kwam: Werd ik gezandstraald niet gering kijk een uitje op strand met uitzicht op zee Is 1 ding, maar al dat zand waar 'k niet om vroeg was wat ik mee naar huis droeg.…

Wij stappen voort over het strand, over stroompjes en knisperende schelpjes, een snelvervagend spoor achterlatend.…

Loop nu heel alleen, aan het strand. Waar ik eens liep samen met jou, hand in hand. Zie nog de sporen, van onze voetstappen, in het zand. Een hart vol verlangen, in eenzaamheid gevangen Maar net als water, stroomt door je vingers ging ook dit geluk, van me heen. Voel me nu zo alleen!!…

de sporen in het zand die ik gisteren zette zijn vannacht verwaaid zou ik ze willen zoeken de wind die nam ze mee de vloedlijn kruipt omhoog als ik langs het strand loop ik weet van de getijden die mij nog steeds verrassen als onvoorziene golven mij meesleuren hoe kan ik weten of ik aan het einde van de de dag de Avondster begroeten…

De rimpelingen en de sporen, de verten in de horizon verloren het steeds veranderende van 't strand, de zee, dat neemt het oog, de lens voortdurend mee Ze zijn daarom zo blij als 't zand er vers en eventjes gaaf uitziet dat laaft het oog, biedt rust, een overvloed van vree…

Liefde bewaart in haar hart de geheimen vanonder de palmen aan dat verre strand De zee vertelt zachtjes van de geheimen en brengt ze terug op de golven aan land De wind fluistert, maar verspreidt de geheimen over die liefde in dat andere land Oh kom kind, vergeet toch al die geheimen en laat ze voorgoed daarginds op het strand…

grijs is het blauw van het zilvergrauw, zoals het baren van trage golven die nog gelaten stranden al zijn dagen als toen hij verlaten zijn stappen bedacht hij ze voet voor voet in het zand bedrukt achterlaat voor goed enkel de herinnering spoelt de sporen naast het water dat achterblijft tot de vloed zich haast en alles weer vervaagt…

ik oefen mezelf in afwezigheid denk gedachten die niet helen voel lust die niet wil delen proef liefde zonder zekerheid tabak rookt straf en zindert snel geest en wijn wissen sporen uit Dionysos bespeelt harp en fluit ja ik geloof in een hemelse hel rots in de branding ben ik wel af als grof gruis val ik uit handen deze golf zal zonder…

grond de zon van liefde scheen over mijn hoofd ik had in Zijn Woord geloofd!…

Zie mijn eigen schaduw niet meer, Twijfel over mijn bestaan - Hoofd vol loden gedachten, Gedachtenstroom stroperig Tot stilstand gebracht Buiten bruist het leven Binnen leeft de dood…

Ik ruik het zout Van de zee, Zie het duingras Dat moeiteloos Meebuigt in de wind - En even, Heel even maar, Voel ik me weer Een veilig kind…

Als de zon haar kracht heeft verloren maar haar gloed nog even de rimpeling van de zee zacht streelt en laat gloren verdwijnt zij langzaam achter de horizon golfjes kabbelen ongestoord op het strand zij wissen alle sporen van de dag uit het zand alleen het geluid van de branding ruist zacht en de avond gaat over in nacht…

sporen in de sneeuw verborgen aanwezigheid afdruk van leven…

Het spoor bijster, als je niet meer begrijpt waarom sommige beslissingen genomen worden. In het water vallen, als een aardigheidje niet overkomt zoals het bedoeld was. Troebel vooruitzicht, wanneer de toekomst er niet rooskleurig uitziet.…