Alle inzendingen over stage

Twee robots uit Bergen aan Zee, liepen stage als prostituee, maar een klant zei misnoegd: 'Ze zijn geenszins bevoegd; ze zijn naadloos gelast, alle twee.'…

Hij liep stage als god. 'Man, je gloort!' was wat God aan 'm zei, 'Net als Ik heb ook jij het gebed van Van Geel niet verhoord.'…

Maar wordt hij gebelgd door weer een Bush-telg dan klimt hij desnoods on-stage met een stok.…

Ontzooën, geurbank, koopknop, struikelmat, ontspullen, stemfie, koekwaus, kleurenpiet, retourpin, regenboogtaal, beefgebied – ja, tijd werkt staag door in de woordenschat. Bij mij kwam deze week op (in een vlaag van wrevel): privacywetmailingplaag.…

Op maandag gaat Ruud Lubbers kwiek van start Op dinsdag is zijn tussenrapportage Op woensdag komt een einde aan zijn stage En vrijdag alles klaar, wat gaat het hard Het kabinet zegt: er moet geregeerd! En is hem nog dezelfde dag gesmeerd.…

Gewapend met een ganzenveer trek ik moedeloos ten strijde tegen de grote grizzlybeer die mij dreigt aan gene zijde opgeschrikt door mokerslagen op het verzengend offerblok klimt mijn pen in strakke stagen boven het kraaiennest in dok woorden klauwen uit mijn handen in gevecht met al mijn zonden voor verlies van ingewanden is mijn veer…

Elk scheepje aan wal, aan ka maakt er muziek Publiek met goede oren ......geniet Wind een vast bespeler van mast, stagen en tuig Een lied kun je er niet in herkennen Het zijn improvisaties -ter plekke- bedacht Hard of zacht hangt af van gure windkracht wind voor of wind tegen Soms even ritme van regen......…

De Maasbrug symbool van on- verzett'lijkheid leed aan metaal- moeheid en was gedoemd - Geen marinier die 't stage knagen van den tijd een halt toepriep - Integen- deel! Reeds rees uit Rotown's harte- bloed een nieuw symbool ons tege- moet - scharlaken in de neongloed - De Mariniersbrug Poort die naar heden voert!…

Dat zingend wiel van vader, Het bracht, met staag geruis, De rijke avond nader En 't bruine brood in huis. Draait door mijn zang bij tijden Een harder ronken rond, Het maakt in lust en lijden Mijn arme trots gezond.…

Dat zingend wiel van vader, Het bracht, met staag geruis, De rijke avond nader En 't bruine brood in huis. Draait door mijn zang bij tijden Een harder ronken rond, Het maakt in lust en lijden Mijn arme trots gezond.…

de wand met gitaren een handvol muziek on stage de chaos in ongekamde haren van een illuster publiek nog trillen de snaren en donkeren klankkasten de mega decibellen wil de leadzanger diven en koppensnellen dronken van levenselixer door jeugd en bravoure maken zij van de wereld een hemel vol komende vuur ze hebben al zo…

Dan lijkt hij weer wat bij zinnen Te komen, kijkt eerst omhoog of hij de sterren kan zien en dan welke kant hij op moet, Zet de hoed op z'n hoofd, en wijst met z'n stok de richting aan, samen lopen ze dan ge- Staag naar huis, naar daar waar ze vandaan kwamen, naar moeder de vrouw toe.-…

schuimkoppen vormen zich op grauwe golven witte zeil bolt in de krachtige noordenwind hun fokkenist wordt telken male onder opspattend boegwater bedolven schuin hangt de zeilboot in een poging snelheid aan de wind te maken mast en stagen hoor je knerpen en kraken onverstoorbaar vaart de bemanning door bij 't starteiland gaan ze rap door…

God is Natuur: Je luistert naar een mens En hoort een stage stroom van klanken Die neerslaan in orale databanken En vaak gaat dat proces naar wens Maar taal staat ook op boekenplanken En daar heerst homo sapiens Hij geeft de klanken graag een grens Zo worden woorden toverdranken Maar ‘t woord op zich heeft nauwelijks magie Het is het passen…

Gezwinde grijsaard die op wakkre wieken staag* De dunne lucht doorsnijdt, en zonder zeil te strijken* Altijd vaart voor de wind, en ieder na laat kijken, Doodsvijand van de rust, die woelt* bij nacht, bij dag, Onachterhaalbre Tijd, wiens hete honger graag* Verslokt, verslindt, verteert al wat er sterk mag lijken…

Uw afzijn pijnt mij als een staag gemis Nu'k voelde wat uw lieve wezen is Temidden van de vaag-beminde dingen. En alles staat zo nutteloos en stom: De boeken en de meublen rond mij om Zijn dof en vreemd, zijn dóde erinneringen.…

Betaalde werknemers? neen gratis stagiairs! waardoor doorgaans het arbeidsmisbruik sluimerend begint verdienende werkgevers!…

Diepste Zijn, Waar ik dan uit meebracht een luttel grein Waarheid, die klaar gelijk juwelen, straalde : Laat mij dan maar in mijn vreemd-lijkend Zijn, Droevige om `t Zijnde en als edelsteen rein; Want, schoon mijn geest somtijds in `t zoeken faalde, En op verlokkende zij-wegen dwaalde, Zou toch mijn strijd niet de allerschoonste zijn, Daar ik staag…

Ochtendstonde, ach middagstonde, Avondstonde en na de dag Nacht; en wéer een dag; en dagen, Weken, maanden, jaren jagen Met hetzelfde stil gewag Van de slinger en de wijzer, En wij worden stijver, grijzer En gaan zachtjes over stag. Is het zo? O ja. Maar groeien, Bloeien en allengs vergloeien, Eindlijk sterven, wat is schoner?…

Want, schoon mijn geest somtijds in `t zoeken faalde, en op verlokkende zijwegen dwaalde, zou toch mijn strijd niet de allerschoonste zijn, daar ik, staag worstlend, verschopte alle Schijn? 1947…

Ik zag op internet een reportage Een terugblik op de eerste stakingsdag Ik zag veel profi's maar ook lui op stage De mars was meer dan wat één woord vermag Één spandoek droegen mannen hoog geheven "Wie denkt dat kennis duur is die weet niet wat domheid kost!…

.' En dit herdenkend heeft mijn hart gepoosd Van zijn staag leed, van zijn wroegend gekwel, En mijmerend zing ik dit lied ervan.…

Ik heb geliefd met het alinnigst wezen Van mijne ziel zovele lange jaren Lang, al wat daar heerlijk hoogschoon gerezen Naast mij en om mij trok door het stage staren Van mijn uitdromende ogen naar ’t rondwaren Van schoonheid om mij, of niet een van dezen De alenige onvolprezene zou wezen, Die mijn zou zijn in de ongeboren jaren.…

Waarom staag de vreugde ontvlucht Door hun eindeloos gezucht? - Neen, nooit zal de liefde mij In haar nare kluisters binden: In die teedre slavernij Kan ik zo veel heils niet vinden. Heeft de min er anders geen? - Liever blijf ik dan alleen.…

Dag en nacht hebben zichzelf overwonnen en alles op een naderende toekomst is ingesteld, staag veranderde patronen van vergankelijkheid, stuifzand zich in levende sculpturen weerspiegeld.…

Wie staag op school moet blijven, Die zou, naar alle schijn, Het lezen en het schrijven, Weldra vervelend zijn. De zorg soms te verbannen, Maakt lustig en tevreên. Een boog, te sterk gespannen, Springt lichtelijk vanéén.…

Dag en nacht hebben zichzelf overwonnen en alles op een naderende onweer is ingesteld in de staag veranderde weerribben van vergankelijkheid, die zich in de sculpturen van de ziel weerspiegelen.…

Zo fluister ik, alleen, in staag herhalen, En door mijn denken komt met vlagen dwalen Van liefdes volkslied het oeroud refrein. De meisjes zingen 't in de maneschijn Met brede slingers wandlend langs de wegen, Zij roepen 't iedre donkere jongen tegen: Ik heb u lief! gij zult gelukkig zijn!…

Oudtijds op zee en nu steil in de lucht, Gij, wakkere mannen, onze dankbaarheid, Zij vergezelt u op uw stage vlucht.…

Een landman strijkt met forse streek de zeis, De zomerdag is weder rijk aan leven, Ik beid nu onbevreesd de laatste reis, Die veler hart staag van angst doet beven. Zijn al mijn zonden mij dan och vergeven, Leef ik, zoals ik steeds begeerd heb, wijs? Ik won de zielenvrede, hoogste prijs, Waarnaar men in dit veeg bestaan kan streven.…