Alle inzendingen over stapel

Beknopt verslag omtrent mijn Koningsdag: In snelle pas de jaarmarkt overlopen 'n Dylan Thomas voor 'n Euro kopen 'n Parel die ik in de modder zag Een rijk bezit, maar vooralsnog in wezen Een aanwinst voor de stapel ongelezen…

ze lag wat te spartelen als fulltime baby maar opeens kruipt ze naar alle stopcontacten dan naar stapels papier heeft ze haar mond vol van kijkt ze naar mij met haar mond vol papier en ze lacht en ik lach en haal alles uit haar mond mijn hart stond bijna stil…

nu het huis steeds leger wordt neemt stapel dozen toe vandaag komt de verhuizer voor het aantal kuub het kunstje van verkopen op Marktplaats wordt geleerd stoelen, banken en nog meer moet aan de man gebracht ruimte voor vernieuwing is vandaag ons doel…

Twijfel, tweestrijd Jij en ik Of ik alleen Gek van dralen Hersenmalen Toch heel stapel Op jou zijn Maar van twijfel weer Die pijn Jouw hart dat ik niet Wil breken En het mijne Broos en vol van Prille liefde Twijfel, tweestrijd Ik opnieuw Alleen..…

zacht kinkt haar stem overstroomd door emoties dwalend in spijt waar dromen toekomst boden is gisteren terug in de tijd zweeft vandaag zonder morgen stapelen zorgen realiteit de vlag is gestreken het dromen gebleven maar zonder geborgenheid…

Het licht is naar binnen geslopen zo zacht, ik had het niet eens door het viel op mijn bed en het liet zich door de kamer glijden door de kieren van de gordijnen op de boeken on de kast op de stapel kleding op het bed tot het opeens overal was het liet zich niet temmen het liet zich overal gaan zodat het was en kon zijn.…

Een stapel dagboekjes bladzijden ritselen de jaren aan mijn oog voorbij. Ik glimlach om de tijd dat ik gisteren nog ‘achterdag’ noemde en de inrichting van de speelhut mijn enige zorg was. De brok herinneringen vloeit in tranen, want alles gaat voorbij; Morgen is vandaag achterdag.…

De jaren zijn in de boeien geslagen, langs de straten slapen de vochtige lichamen, stapels op een hoop verzameld. Hier heeft iets plaatsgevonden dat op de vage waarheid lijkt. ----------------------------- uit: 'Liever niet', 2017.…

Van de dokter mag ik geen wolkentoetje dan leef ik minder lang Vastberaden legde ze haar grijsbenige hand op de stapel bontgekleurde wolkentoetjes in haar winkelwagen Een opstandige glans In haar bleekblauw broze oogopslag Mijn broer is ook al zo zo goed als dood Ze maakte een missie van haar ongehoorzaamheid…

krab maar aan de hemel stapel vallend puin het is geen eeuwige schoonheid die daarboven blinkt je zult eerst moeten sterven voordat je daar begint de weg omhoog was gepekeld met zonden de poort is nu gevonden je bent lang genoeg door het ondermaanse drek gegaan verlaat maar snel dit tijdelijk bestaan…

Pas op voor ladders en voor zwarte katten en loop niet langs een hoge stapel kratten. Zaag geen brandhout met een kettingzaag. Wees verstandig, neem een wijs besluit: Kom de hele dag je bed niet uit!…

Vol gehangen met slingers, lampjes en ballen voelt een kerstboom zich niet langer op het gemak vallen naalden uit en niet langer een eigen tak totdat ze hem zorgvuldig het jaar uitknallen met je soortgenoten op een stapel in de brand tekent 't een kerstgedachte, verdomd interessant?…

. ----------------------------------------------- Hoogleraar Sociale Psychologie Diederik Stapel is betrapt op het vervalsen van zijn eigen publicaties.…

zie in je ogen het werk dat je handen niet klaren gedachten stapelen zich op in het zorgen baren nog breek je niet jouw vezels zijn al zo lang strak gespannen burn-out zei de arts jij had de bui al zien hangen de regen begint nu te vallen…

Vrijdags namiddags Met vaste tred Trekken wij onverveerd Met stapels gewapend Naar die oase van rust En zacht murmelende mensen In deze ruimte Van gelijkgestemden Wisselen wij de Voedingsbron voor de geest Blij dat die heg, door Niet-zielsverwanten met blik gevuld, Voor even dan, is geweest…

een stoet van dichters strompelt in duistere nachten op zoek naar het wijkend woord normale mensen slapen zich niet bewust van al die stakkers die zuchtend blijven zwalken verfrommelde vellen stapelen zich tot zij ten einde raad hun oud papier doos vullen…

in deze langste nacht eet de draak de zon op morgen zal hij haar bevrijden we stapelen nieuwe woorden op de oude in deze donkere nacht ze liggen onder vuur duistere krachten vieren brandend hoogtij wintervlinders verzamelen zich op onze verlichte vensters…

Indrukken sluimeren en flarden stapelen zich op. De sluier van de nachtsirene draait me rond en rond me en wikkelt me tot mummie in; Zonder het te merken wurgsporen krijgen :; spannend ...…

gezeur met je ouders wat ze willen is geld kinderen die werken en papa is de held sommige dingen zijn gewoon niet te begrijpen dat kleine kinderen moeten werken en voor de kost moeten slijpen stapelende kinderen boven op één bed het kan gewoon niet meer wachtend tot iemand ons redt.…

Zwijg , zei ik terwijl ik driftig op zoek was naar zijn gelaten woorden ik had ze ergens op stapel gezet om niet te vergeten geloof maar dat ik het ze naar mijn zin zal maken maar nu, nu lig ik overhoop hij schopt de herrie in mijn hoofd treffend hoe de stilte valt schrik niet, roept hij mij nog na ik vang en bewaar zijn kalmte…

het acherkleinkind ook hij slechte vrienden of slechte genen ik kijk naar de stoel die haar moeder betaald heeft bij de open haard de stapels boeken uitgezocht door haar broer waar zijn de platen? het huisje gewit familie- en waterkringen zakken door de vloer uit de oceaan vissen worden vogels - ik word geroepen…

Na de vernietiging van stapels vee Volgt nu, grootschalig, de komkommerslachting Welk voer verdient nog onverdeelde achting? Elk soort brengt onderhand een ziekte mee Maar geeft 't 'n komkommer nou meer baat Of ie in één keer of in plakjes gaat?…

ik speel al weer met sneeuw stapel de kristallen laat zonlicht uitgekiend op de facetjes vallen zo open ik een winterdag met witte pracht maar smelt van nostalgie als ik het landschap zie door koestering van handen wordt alles prooi voor dooi mij resten slechts de warme tranen het was te vroeg zo mooi…

zoals mijn moeder na een feest haar tafelzilver en porselein in dozen verpakte tot een volgend festijn ver weg in de tijd ligt in het opgewaaide zand aan het eind van de zomer een stapel planken een weemoedige tafel dichtgeklapte parasol lege fles witte wijn daarachter ik..…

een kamer, gevuld met achterkant van deuren een bed met ingebouwde nacht stapelbaar en net zo bestaand gordijnen, van goede kwaliteit vitrage, sanseveria’s, lekkend dak een voortuin met grensconflict verder landinwaarts dient zich de factor mens aan door muren gescheiden in gemeenschap van goederen…

Ik leg altijd maar elk gesproken woord op een wankele stapel, elke gehoorde zin op tien anderen en archiveer niet totdat ik thuis weer bij stilte op schoot zit.…

Gisteren vond ik op zolder - in een stoffige inbox - stapels oude e-mailtjes van mijn lieve oma Bos Een liefdesmailtje dat nog steeds lekker rook Een vergeeld mailtje van een of andere klasgenoot Een deftige keurige reply waarvan de envelop een tweede bestemming kreeg: - krop sla en een pondje drop - Een cc-tje voor de hele…

Zeg kids, sinterklaastijd is voorbij Er kan niks meer bij Dozen aan de kant Alle pakketjes vierkant Gestapelde doos Sterker nog het maakt me boos Waar moet ik het allemaal plekken Al die zooi kan verrekken Mijn rekken zijn vol En ik word hoorndol De rek is eruit Ik koop een klerekast En iets wat past Een stapel en stapel onvermand Toch…

Dan is er het bier van klooster Ter Apel de Kruisheren lopen hard van stapel maar brouwen kunnen ze niet dat gebeurt in een industriegebied bij Groningen. Het Kruisherenbier verkopen ze hier in klooster Ter Apel ligt er een stapel van hun assortiment naar heiligen vernoemd hoe fijn het was dit te proeven uit een rond glas.…

natuurlijk draagt het leven stenen aan voor ons bestaan maar wie zegt dat ik bouwen moet zij stapelen zich vanzelf om mij heen geven steun en goede moed hun beperkingen gaan echter snel benauwen perspectiefloos wordt mijn zelfvertrouwen ben dus rigoureus gaan ruimen de ballast heb ik weggedaan transparant is nu de kern van mijn bestaan…