Alle inzendingen over stappen

ontmoeten Vertolkt het avontuur waar ik aan begon Het spoor naar voor mij bekende wegen Draag ik steeds al op mijn weg terug Het is mij nu als waar voedsel tot zegen Vormt voor mij als het ware een goede brug Dat gene wat in mij in gedachten speelt Waar ik van harte gelukkig van word wat mij daardoor nooit verveeld Ligt als uitdagende stappen…

Ga de poort maar door Ik volg jou toch wel op de voet Verken ze maar de verlaten stegen De gaten en kieren in een vervallen huis Loop maar langzaam door de miezerregen, ook al was het daar voor jou niet pluis Kleine stappen Voel ze maar Het rafelig gordijn en de oude barsten in de vochtige ramen 'n verweerd kapot kozijn…

Men is nooit te oud om sportief te worden, ervaarde ik concreet, dat is immers wat mijn schoonmoeder vorige maand in april deed, op de dag dat ze 65 werd besloot ze kwiek om te beginnen met stappen, heel fanatiek ... En waar ze momenteel uithangt ? tja, niemand die het weet !…

groot zijn de leden stappen voeten in de maat uit dikker hout gesneden daar 't om lolifanten gaat slurf aan staart aan slurf stappen ze in formatie voorbij imposante gedaanten vertederd deze aanblik mij…

onafscheidelijk stappen zij door het leven gestrikt voor altijd…

Een wortel wordt genadeloos onthoofd, de sla uiteengeplukt met korte rukjes, dan hakt men ruw een witlofstronk in stukjes, nog levend wordt daarna een kool gestoofd. En zo’n dieet, dat vind ik heel merkwaardig, heet ondanks al die wreedheid toch: plant-aardig.…

Sommige mensen rijden met je mee vanaf het begin en sommige stappen bij een halte in. Sommige stappen bij een halte uit, sommige blijven kort en sommige blijven tot het eind. Je weet niet wie er tot het einde met je zit, zo is het leven net als een busrit.…

Een Arlequin in watergroen versleten roze draagt Colombine de hof is groot de bomen hoog het roodste rood van de ahorn op 't diepste groen van dennen wij stappen kleine stappen -hoe is de kiezel scherp aan uw satijnen schoen- het pak van Arlequin is watergroen opdat het passe bij 't versleten roze van uw rok en als de schaduw zij van uw assen…

Teder lief zacht van huid teentjes voetjes ze stappen of nee ze zetten stapjes kleine stapjes. Oogjes volgen verontwaardigd nieuwsgierig Alles en iedereen rondom die voetjes en ja ze blijven stappen onderzoekend avontuurlijk met kleine stapjes.…

Glijdende stappen schuiven uit op een schaduw van een gladgroen blad…

stappen verzanden langs herinneringsbeelden het verleden knarst…

Ik ben verliefd spul en vergeet uit te stappen – verdwaald in haar geur.…

het licht wekt de ochtend we stappen uit de droom die ons onverhoeds of verwacht zal voeren naar de grote slaap we stappen uit zo lang we kunnen negeren onze droom het ochtendlicht is onwetend als de grote slaap ons in een dwingende omhelzing meevoert in een eeuwige droom…

dichterbij willen mijn verhaal over wat ik heb gedaan nog kon ik ontsnappen door heel snel op te stappen maar onze sporen blijven staan…

zag je stappen in het zand je spoorde vrijheid maar een springtijvloed nam toch de overhand je wist de volle maan in het ruisen van de golven keek je naar de nachtelijke wolken en liet je langzaam gaan heb je stappen niet gewist zij waren mij zo dierbaar miste ze in het ochtendlicht net als je ogen en de lach op je gezicht…

paadje langs een wei - de ogen van de kudde stappen met me mee…

Ganzen stappen voort, houden angstvallig afstand van zilverreigers.…

En vind je dat wat aan de schrale kant - je zou nog wel wat meer kunnen behappen - dan ga je rustig door met nog vier stappen; welaan spring maar eens lekker uit de band. Twee strofen al (die je ook nog mag zien) ’t Begint zowaar naar een gedicht te zwemen en dat alleen maar door wat stappen nemen; je kan het op je kont af, bovendien.…

drie stappen nog dan ben ik daar klaar met mijn leven ik ga nu maar drie stappen van de goot mijn wereld in het groot van enkel macht geen liefde en gezag mijn rol heb ik gespeeld gevoelloos kil alles geregeld.…

Ze had van veertig wijken in ons land Die lelijk in problemen zijn geraakt Bijzonder graag weer prachtwijken gemaakt, Maar dat heeft zij nu niet meer in de hand, Want Ella kwam al gauw in de problemen Zodat die prachtvrouw zelf de wijk moest nemen.…

Twee dartsters hebben het bericht gedeeld Dat ze het Nederlandse team verlaten Ze schamen zich: het valt niet goed te praten Dat in het vrouwenteam een trans vrouw speelt Hebben de dames die hun hielen lichten Niets anders om hun pijlen op te richten?…

Opgejaagde sneeuw vult gretig al jouw stappen... Geheime afspraak?…

een ogenblik zag ik lente maar je lokken dansten en je stappen stierven weg…

Als ik ranke stappen door vier jaar tijd zie gaan moet ik altijd denken even blijven staan bij jouw zusje wat goed gedaan ranke stappen veranderen in flink en dapper gaan ‘graag iedereen een roos’ jij, als samen aanwezig in haar lachende foto aan de doorgegeven roos.…

Ze stappen, hun bellen al klinken, de vrome twee horsen te gaar; ze zwoegen, ze zweten; en blinken doet 't blonde gelijm van hun haar. Ze stappen, ze stenen, ze stijven de stringen; en 't ronde gareel, het spant op hun spannende lijven: de voerman beweegt ze aan een zeel. De wagen komt achter.…

En zo lopen wij door de dalen heen waarachter toekomst is, te weten aan de stappen in het heden…

stappen leren lopen vallen en opstaan twee vooruit, een achteruit levenswandel…

Hoewel ook ik, uit doodsangst voor mijn centen, Tegen de verkoop van mijn spaarbank ben Blijf ik gewoon maar bij de ABN En loop niet weg zoals zoveel cliënten. Want als die allen over zijn gelopen Dan gaan ze gauw de Rabobank verkopen.…

hij dobbert in het bootje van zachte armen haar warme borst is zijn mer à boire sluimerend in de wieg hoort hij het zoete zingen gekooid ijsbeert hij vijf stappen tot de muur evenveel stappen terug geen armen als een bootje waarin hij passen zou zij zingt zoet noch zacht nooit meer zijn mer à boire…

kan gaan dat ik stappen zet verweesde onwetendheid verlaten moet ik zeg je hoe ver hoe diep hoe ongelooflijk mooi dat is…