Alle inzendingen over steeltje

Sinds die wandeling in het bos Laat dit steeltje me niet meer los, Mijn stukje oer bios. Ik ben nu al van streek, Dat ik ooit dit steeltje breek.…

Wat een grote appel zegt opa het moet een taai steeltje geweest zijn om zo een appel te dragen men is nooit te oud om zich te verwonderen…

Maar een onderdeeltje, Appeltje zonder steeltje, Zoals de schepper het hebben wou.…

Niet alleen schoon maar lekker happig om in te bijten het steeltje rotsvast er nog in een krokant ding…

Maak van mijn allergrootste fantasieën een droom waar ik in geloven kan zoals die kussen op een steeltje maak daar mijn mooiste dromen van.…

En als het laatste blaadje valt telt het steeltje dan ook nog mee?…

dat blaadje op de grond was de eerste niet meer donkergroen getand met gehavende nerven en een teer krom steeltje het bruine onstuimige roest heeft zich hiermee aangekondigd een belofte die ik niet vergeten zal ik verlang naar zijn storm het grijs nattigheid onbesuisde woestheid…

in overgave hechten de wortels zich aan de muur de blaadjes houden als dakpannetjes het stenen bouwsel droog twee muskaatvinkjes maken een nest van groene blaadjes een goudvink knipt een blad bij het steeltje af in verbondenheid onvervangbaar voor elkaar…

ik weet niet wat het is de bloes die je draagt de kleuren die je koos is het wit of roodbruin misschien zelfs kopergroen zijn het je ogen of de kastanjes in je haar of is het eenvoudigweg de appel waarin je stevig bijt goudgeel van schil of het steeltje dat je niet eet maar waar je heel sappig naar kijkt…

Propjes groen of paars bij een boom los in de lucht die hangen zomaar, alsof geen tak ze vast, geen steeltje ze verbindt. Floddertjes opgefrommelde kloddertjes. Zonlicht schijnt door dun blad om het nog frèler, priller, losser, feller te vieren.…

het lage land sprak verlaten tot een kleine bloem die in haar blaadjes de t.v.gids van gisteren droeg een valse psalm droeg het kleine kind in een vaasje naar de tempel alwaar de dienaar Gods sprak van liefde en hij brak terstond de bloem van haar steeltje…

(Overleden de 28 van Zomermaand 1636) Hier sluimert Isabel le Blon, Die, als een roosje met de zon, Blijgeestig op haar steeltje stond, En riep met een bedauwde mond: Wat is de schoonheid? wat 's de roem Der jongheid anders als een bloem? Dit was haar eerste en laatste leer, Toen zweeg ze stil, en sprak niet meer.…

Je kunt in de wei uit een melkweg van wit één takje fluitekruid plukken om thuis in een vaasje te zetten en van dat takje één twijgje afbreken en daarvan één steeltje en daarvan één bloempje en van dat bloempje één pointe van het godganse pointillisme.…

In de boomgaard hangt een peer met veel élégance; op elk zuchtje wind beweegt hij aan zijn dunne steeltje heen en weer, dansend en lonkend naar uw keurende blikken lijkt hij te zeggen: “je moet het kunnen, om mij op een schaaltje nog even weg te leggen, straks uitgerijpt en op uw bordje grijp ik nieuwe kansen, en ben ik toch zo sappig…

Als ik je in het groen zie staan verheven naar de zon hoor ik mijn pubermijmering bij ’t plukken van de blaadjes is hij verliefd op mij is hij het niet ik zie het kindernageltje een knoopsgat in het steeltje het afsteken van wit en geel in het door zon verlichte haar en ruik de geur van toen en nu nu zie ik Madelief die stralend…

Als kind reeg ik die lieve bloemetjes aaneen door met mijn nagels een sneetje in het steeltje te maken en er dan een andere madelief door te steken. Zo kreeg ik een ketting van vrolijke, witte bloempjes, die ik om mijn nek en rond mijn hoofd drapeerde, zoals men in Hawaï toeristen begroet.…

Philas hield een aardig mandje, Teder kersje, dat zij gaf, Vat hij netjes bij het steeltje. 't Mandje is vol - en 't jeugdig paar Zet zich in een stil prieeltje, Zet zich in een stil prieeltje En eet kersen met elkaar.…

Zo heb ik jou gevonden, zo gaf jij je bloot, bungelend aan een steeltje, jij, kers over de muur.…

ik ben een blad en dwarrel wat viel zomaar van de tak omdat mijn steeltje brak ik spruitte uit toen lente mij het groen liet zien ik voelde me zo pril zoals een maagd die wil de zomer kleurde mij in lange dagen zon het tere groen verdween ik draaide langzaam om bezag het avondrood en ruiselde gebeden in een afscheid van het heden…

't Open roosje, rijk van blad, Zei aan 't nog gesloten knopje, Dat aan 'tzelfde steeltje zat: Zie eens, dik onaartig propje, Zie, hoe luisterrijk en schoon Sprei ik al mijn schat ten toon! - 't Knopje zweeg en hoorde 't aan; Maar de middag kwam haar wreken, Deed haar boezem opengaan, En de volle roos verbleken.…

Ik ben een papavertje in een veld heb schuw te weinig zon genoten hang luw mijn knopje kuis gesloten vanwege angst voor nieuw geweld Mijn steeltje is een beetje stuk geknakt daar `t ruwweg werd geplet een sprietje was ik nog maar net toen `k werd gekapt van het geluk Toch koester ik stuifmeel in mijn hart ook bloesem heb ik al…

Ik heb blokken genoeg, mooi gekleurde, mooi gevlekte, en wanneer ik er de tijd maar eens voor had, dan was de aarde een appel zonder rotte plekken met aan ‘t steeltje een onbespoten blad. Wees voorzichtig als je binnenkomt, gooi niet met de deuren, pak een stoel en sluit aan in de kring.…

In ieders hoofd hangt een groen blaadje, in dat van Els, in dat van Klaartje, ’t wordt gevoed door d’hersenschors, terwijl je schorevoetend bost… Soms glanst het, bengelt aan z’n steeltje, als je lachend gaat door ’t leven In ieders hart, groent er een klepje, in dat van Wiske, Sus en Jefke, ’t wordt gesmeerd met liters bloed, als je iets…

Ik pak er een bij 't steeltje, die een staaltje van hangen weergeeft met subliem gehang. Dan glipt hij door mijn lippen. Een ophaaltje, en los. Zo neemt mijn tong hem in de tang. Ik voel je, kersvers vruchtvlees, langs mijn wang en tandvlees schuiven; mijn gebit vermaalt je. Een duo is een mooie oorhanger.…

Groente en fruit in allerlei soorten, vor- men, maten en kleuren Met of zonder steeltje weinig of veel blad Groente en fruit voor ons aller gezondheid rauw, gekookt of anders uit oven, schaal of pan gedroogd, in schil of nat Geen of slechts weinig betekent een gebrek aan veel vitamines Erg nadelig voor lijf en accessoires Ongemakken…

’k Verzoek voor mij te mogen breken Van ’t kleine hout, dat u niet deert, Een steeltje, dat mij slechts mankeert; En zonder ’t welk mij staat te vrezen Dat ’k ganselijk onnut zal wezen Aan u, geëerde Maatschappij, Waaraan ik al mijn zorgen wei’.’…

Beschouw dees violen, Nog even ontscholen Aan ’t worden der lucht: Op ’t steeltje gebogen, Ontduiken zij de ogen En geven een zucht. Dees dorrende heester, De winden nog meester, Beschutte’ ’t nog kort: Daar slaat hem het weder Op ’t plantje ter neder, En ’t bloempje verdort!…

Beschouw dees violen, Nog even ontscholen Aan 't woeden der lucht: Op 't steeltje gebogen, Ontduiken zij de ogen En geven een zucht. Dees dorrende heester, De winden nog meester, Beschutte' 't nog kort: Daar slaat hem het weder Op 't plantje ter neder, En 't bloemtje verdort!…