Alle inzendingen over stokoud mogen worden

middag in het dorp kortstondig klokgeluid dakpannen glimmen loodrecht mikt de toren naar de zoele zon stokoud zucht een linde op het pleintje het is alsof de stilte zijn stam afkluift over de kasseien kruipt niet een gerucht binnenshuis schudden stemmen het overschot aan woorden uit…

Dat dit jaar vrucht heeft gedragen Dat ik de plukker eerst zag schudden aan de boom Dat hij de vruchten met zorg raapte Dat hij de ladder tegen de boom zette Z'n mand vulde en een wijsje vloot: Zagen,zagen wiede wiede wagen Het was een stokoud wijsje Uit m'n vroegste jeugd.…

De junk die wel eens bij mij in komt breken Is deze keer vertrokken zonder buit, Zo zag het er tenminste wel naar uit, Totdat ik thuis het lamplicht wou ontsteken… Dat lukte niet. Want wat had hij gejat? Mijn allerlaatste peer van honderd watt!…

zondagochtend eind september om het kasteel nog dieprood zie ik de rozen stilaan afwaarts gaan zij geuren steeds meer aangeschoten met of zonder naam geraniums blozen onvermoeibaar lila en vaalrood snedig op de vijver hoor ik het gesurf van wilde eenden halfvermolmd schier spant stokoud een houten brug haar rug…

het staat er nog Het hek al stokoud maar de dagen nog niet zat Het hek houdt afstand tussen mens en dier Van rundvee en schaap de lange stoeten Het hek houdt veiligheid in het oog schrik voor schrikdraad Het is de dam die het water van de rivier niet toelaat Wij zijn toch allen bang voor natte voeten.…

Al zijn ze echt stokoud en niet meer vlug ter been, opa en oma wandelen samen nog overal heen. Als het maar even mooi weer is, gaan ze met hun rollator op pad en zie je hen rustig schuifelen door het park of in de stad.…

stokoud en opgesloten in een kamertje kijken we films en lezen we boeken jij en ik zag je dat dat camerastandpunt en hoe mooi die dialoog en de muziek onder die laatste scène en laat me vanavond in bed jou alsjeblieft die fraaie zin voorlezen die ik las vanmiddag toen jij gesukkeld was in slaap van die dingen waar we…

Nederland had eerst nog moeten zwijgen En niet over de zetels mogen praten Zo horen we van Europese staten Die van ons landje toch al uitslag krijgen Eerst moeten wij de Christenen hier temmen Daarna kun je gewoon op zondag stemmen…

Het fruit dat krom was, lelijk of te grof Mocht van de EU niet worden verkocht Maar zij vindt deze wet nu een gedrocht Dus schaft hem af en oogst daarmee veel lof Arm fruit dat dit nu rot vindt en niet wil In spanning wacht de pers op het geschil…

Donkere wolken bij klare hemel zijn mijn gedachten in mijn hoofd. Wriemelende vingers die zich kruisen, net of zij aaneengespijkerd zijn. Ongerustheid maakt zich meester als een vermanend beeld. De lust is weg, net als water dat het strand verlaat zonder nog terug te keren. De ziel verschroeit, als verloren in de hel. Hoop is er niet meer,…

doodmoe zwerf je kermend langs desolate straten van ongekend geluk stokoud lijk je gekrast, gebroken geen mens meer maar een lijkje wie weet weent je besmeurde einder loos als hij ziet dat je gekrompen liefde toch beschut tegen ijs koude regen in je ingehouden klacht sterker dan steen stut je schouder toch je tere kind in…

Hoogbejaard schuifelt een man een geleidestok in zijn hand omzichtig over gladde kinderkopjes van de markt naar de Burgsteeg even staat hij stil in een reflex met verloren blik om zich heen kijkend maar vindt daarna weer zijn weg en blindelings de lippen van zijn vrouw hoe mooi toch die stokoude ware liefde die ik in een split-second aanschouw…

twinkelende sterretjes, helder en fijn vertellen ons iedere dag dat wij er mogen zijn nu heb ik voor jou één zo'n sterretje gevangen, die viel uit de hemel bleef daar niet langer hangen zacht fluisterde hij me in het oor: 'ik geef hoop en liefde, ik hoop dat je het goed hoort' daarom is dit bijzondere sterretje helemaal voor jou…

Soms denk ik dat mensen mij mogen... Vaak denk ik dat mensen mij haten of dat ik geen vrienden heb... Meestal denk ik dat ik onzichtbaar ben voor de ander of dat ik niet besta... Vaak voel ik me buitengesloten, alleen en hatelijk... Nooit voel ik me gewild, maar ook niet verdrietig... Soms weet ik gewoon niet wie ik ben....…

Mijn diepe verdriet is nu mijn onvermogen gelukkig te zijn. Ieder te redden van lijden, dood en verdriet, en onvermogen. Het eenzaam sterven van alle lotgenoten en eigen glorie. Het hele gedoe van de kwijnende massa: "daar schreeuwt iemand!" Het is niet leuk dit leven van totaal onvermogen.…

hoe kan men zwijgen als men schrijven moet over trage ijzingwekkende tijden in onaanraakbaar lentelicht de verre ijle tonen van herfststormen over de diepe doffe stilte in de versteende winter? hoe kan een mens zwijgen als hij schrijven moet over alle nachten waarin jouw ogen naar onzegbare letterloze plekken van het verleden…

Ik zag, toen ik een ommetje ging maken Hoe een natuurbeschermer in de wei Een vogelnestje met een kievitsei Gewapend met een buks stond te bewaken. Maar moeder kievit was natuurlijk weg. Die was door alle aandacht van de leg.…

De incrowd van toen, gekrompen in de was en stokoud, kreeg ondanks reuma en waterloop nog steeds een kick van een lekkere lick, snijdende sax of gouwe ouwe van Wally Tax.…

Het ouderwetse circus lijkt passé Terwijl we toch naar Renz en Krone gingen Om tijgers door een hoepel te zien springen Dan brulde de dompteur hen toe: 'Allez!' De politiek blaast met haar lange snuit De volgende traditie onderuit.…

Al mag men in Zuid-Afrika weer jagen Op de voorheen beschermde olifant, Het geldt niet voor de vos in Nederland En het past niet hier vossenbont te dragen. Dus excellentie, toon beleid en durf En tooi u met een olifantenslurf!…

als ik zou mogen kiezen dan koos ik jou je geeft me warmte en flirt me op je ogen stralen je glimlach danst als ik zou mogen kiezen dan koos ik jou…

had mogen zijn…

Nooit zou dit gebeuren Als het mooi had mogen zijn Maar elke keer als ik zo kijk Moet ik toch weer betreuren Dat mijn leven is gegaan Zoals het moest bestaan Ondanks die openbaring van de mooiste kleuren En dat ik hiermee mijn leven vul Als strepen op een doek Met kleuren verf zo fris en gul Over een diepe zwarte laag Van vernieling en…

Men had je alles mogen breken. Maar niet je stem. Ga nu niet spreken van verre pijn maar leg me zwijgplicht op. Een klankloos woord bijt in mijn keel, breekt af in mij in lettergrepen. Ga liever dood dan nu te spreken. Bloed, laat hem niet stollen. Aarde kruip nog niet op hem maar mors zijn woorden, laat ze niet verbleken.…

Hard doe ik mijn best Geen traan te laten vallen Maar tegengaan lukt mij niet En dus komen die tranen, tientallen Om te uiten Waar ik de woorden niet voor vind Laat ik ze maar vloeien En huil ik als een kind Nooit had ik verwacht Dat dit mij pijn zou doen Omdat ik mijn ogen open En niet meer wil zijn als toen Niet wil zijn zoals ik…

Moge God je vrede schenken in je Hart Moge God je behoeden voor ongeluk en onvrede Moge God je zegenen met een goede gezondheid en voorspoed Moge God je bijstaan in zware tijden en rampspoed Moge je nog lang leven en bevrijd zijn van verdriet om je naasten die aan het Hart liggen Moge onze vriendschap en liefde nog lang blijven voortbestaan…

ik staar naar een stokoude vijgenboom droom er zand en heuvels bij wat gebergte verder op rij het zon doorstoofde land vraagt een verfrissend bad in overgeërfde kleuren spreken decennia hun rust de helderheid van licht is door contrast gekust voel historische gebeurtenissen uit het stof herrijzen hoor generaties in bloed…

De stokoude man in het Noorden van Finland.…

'Aso-asielzoekers' moeten boeten Ze worden onder extra streng regime geplaatst... Zet ze maar vast aan handen en aan voeten Dat lijkt mij wel het adequaatst! Nog beter is ze gelijk terug te sturen Ik snap niet waarom dat zolang moet duren!…

De tijd staat open, het hijgt aan weerszijden of avond en donker elkander omarmen, het slaapt dat het kraakt in de stokoude boomgaard, zwanger van wanvruchten galappels wormen in het huis het gemor van adem, van data dat de nachtschade hangt aan zijn leven dat de zaaier ontkiemt in zijn veldbed dat de groene woorden als kersen bederven bij…