Alle inzendingen over stoppel OR koren

De oudste taal ter wereld Klinkt sinds mensenheugenis Met pasen noch met kerstmis Wat op zich geen leugen is Het gemis aan kerklatijn Doet velen terugverlangen Naar pracht en praal der kanseltaal Gregoriaanse zangen Het zijn de opgezette kelen Die zoetgevooisde klanken kwelen Van blauwborst nachtegaal en merel Wijsjes die geen mens vervelen…

Leeg liggen de velden, zo kaal en bloot; de stoppelen melden de zomerdood. 'k Hoor 't roepen van kranen, die trekken voorbij; een stil vermanen: ook gij... ook gij...…

terwijl ik probeer slapeloze nachten uit m’ n ogen te wrijven schuur ik m’ n handen aan harde stoppels te hongerig om te eten te dorstig om te drinken te gek voor woorden alles in mij brandt behalve m’ n lampje die is uit [2009]…

het einde van liefde begint met angst voor verlies verloren zijn de mooie dromen verloren de herinnering verloren zin gewonnen zijn ware beelden gewonnen is visie gewonnen zijn ben niet verloren ben niet gewonnen gewoon de twee verbinden zoals een refrein verliezen en winnen totaal zinloos liefde wint niet wedijver wel…

Die boer had reeds het vlas gewiekt - zag ik - en naakter dan die droge stoppels kon niemand zijn toen ik daarlangs mijn dagelijkse wandel maakte. Jij zag me niet, ik zag je wel: ik zag jou in je zomervel.…

een dag waar uren loom van mijn schouders glijden, wolken zorgeloos voorbijgaan, oude bomen langzaam groeien langs velden waar halmen van goud hun ruige stoppels laten staan.…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

zover je kijken kunt geen zicht, de stoppels op het land in onveranderd licht vol kleurloos onvermogen onkreukbaar boven ruwe aarde richt onverrichter zake deze zon haar warmte tot bij mij, want nu het landschap niet meer verder kon begint de wake dichterbij het voorjaar leeft al in haar ingeschatte waarde…

a-b-c'ers en plebejers volk van moedertaal en -land poëzie gaat programmeren liesje in luiletterland gaat zij verzen declameren poetry vocabuleren kán zij strofen componeren als een letterdief plagiëren? leeft zij als die luizeveren , die vocaal bereik verwarren met vocabulaire beheren, niet te ver boven haar stand?…

Met lijdzame dorst schudt en spreidt hij het hooi op de zonnige helling vol geelgroene stoppels blikt somtijds naar die vertrouwde sneeuwtop hem het verste wat is zijn bronzen gelaatsplooien bergen de bescheiden bloei uit onweerstaanbare kracht van kleine rotsvaste stee bemoedigd door verdwaalde vleugjes altijd zoekende zeewind.…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

Leuke lieve mannen genoeg maar niet bij mij, te weinig wordt er genoten van mijn lichaam, ik wil me overgeven aan stoere begeerte ermee stoeien, hem ruiken wanneer ik wakker word in de warmte van twee passende lichamen in mijn bed, in mijn bed in mijn verlangen naar stoppels en handen duwen in mijn huid kracht in mijn vlees…

Koor: in zijn eerjacht Midas aanrakingen ontnam hij levenden alle lucht Hij: deze bittere smaak de eenzaamheid heb ik niet gewild Koor: zie hoe hij worstelt worstelt! Hij: alleen wil ik het niet geen vrouwe aan mijn zij het is afgelopen de diepte niet ver!…

heb het leven tot schoven gebonden zij drogen met wind weer speelt mijn kind in de zon net als vroeger dolt zorgeloos rond nog staan de stoppels hun wortels verankerd maar de grond is verkankerd door jarenlang roofbouw op normen en waarden gespoeld uit het zwart van de aarde wat rijk groeide en bloeide oogst nu de vruchten die…

Rustig snavelen tussen de stoppels van een wijd veld is zijn bestemming. De witte nekvlekken blinkend in het licht.…

Zonnestralen zorgen voor de belichting meeuwen functioneren als een vrolijk koor Op de cadans van de zingende golven drijf ik voort en zing zachtjes met ze mee.…

Tijd om te ervaren, tijd om te beseffen, wat kaf is, en wat koren.…

je wordt toch niet goed van die lijzige lolbroek van een dijkshoorn door de weeks nooit woensdag bij matthijs altijd grijze stoppels vers bijgeknipt in de neusgaten om met zijn vleugels niet mee te trillen steeds eerst viesvuil kijken bij smeets 'mag ik even wat zeggen' dan geile pretoogjes richting ria visser waar mart even ooit…

Een alt en een bas in een koor Zij mochten graag urenlang jammen Hun sound was een lust voor het oor Zij hadden geweldige stemmen Een koor met een alt en een bas Plots bleek de geliefdheid te stremmen De roem was zo breekbaar als glas En moest wel tot treurigheid stemmen De bas in het koor werd toen alt Falset in een groepje te Emmen Zo…

het koren golfde nooit zo blond haar ogen lachten nooit zo rond de wind speelde behaaglijk om haar mond ze bekoorde hem heel prompt maar niemand weet of het sprookje ooit buiten het koren is voltooid.…

Gisteren nog volop gezongen vrolijk in dat levendige koor maar in de sloot aan de overkant klonk het nog luider en mooier dus waagde hij de sprong het werd z'n allerlaatste vandaag klinkt het koor toch net wat anders zonder die ene bariton…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

De zee heeft honger, heeft gruwelijk honger en verslindt alles wat voor zijn maalgrage kaken komt - Maar zie, zij hebben het overleefd: De stoppelige man, de gerimpelde vrouw, het in kleurrijke vodden geklede kind - Met in hun lege ogen een wezenloze blik en ondanks alles toch een sprankje hoop Staan ze hier bij de grens,…

Dan dansen en draaien de tierende koppels, Een hoepsaderiere op de stekende stoppels. Dzing-rusch... Alhier, alhier! Dzing-rusch... Een zeupe bier! En 't avond elk twee droppels.…

Hoe jij liep in die storm bij het lage tij, hoe je me volgde langs die lange regens hoe je met me danste ik zál dat nooit vergeten nu is jouw akker verdord het graan te lang gerijpt de schoven omgewaaid en de stoppels op het land braken hun laatste adem ik mis je hand, de dagen in je ogen en sinds mijn laatste droom dicht ik jou in…

deze lente kaart met herinneringen die de dood rijpt aan vluchtige momenten spijt – witte kopjes steken al boven de zwarte klei bebaard en afgebakend tussen zachte wallen vlees met vroege stoppels waarvan het zwart veranderd is in een loodgrijs warm vest klampt emotie zich vast aan het duister en ejaculeert zijn angst met pijnlijke scheuten…

Kikker kwaakt in koor aan het wateroppervlak lentegeluiden.…