Alle inzendingen over stoppel OR koren

De zwarte akkers, het jonggroene koren, hoor! De veldleeuwerik!…

Ik wandel in de tuin van mijn herinnering waar prachtige bloemen bloeien die mijn hart steeds doen gloeien maar waar ik ook het kaf van het koren moet scheiden om mij te verlossen van alle pijn en lijden dat kost tijd tot er een dag aanbreekt er alleen geel goud koren zal zijn en geen spijt…

Buiten,ook in de wintertijd, kan je dat kant verfijnen, verder klossen,je verliezen in het dichten van de spreeuwen stekelige stoppels op het land, in de schelpen lijnen en de grote golven aan het de waterkant.…

Ik heb mijn leven gebeterd Gegoten in een vorm Die ik zelf niet heb bedacht Maar het is nu eenmaal zo Dat ik eindelijk voldoe Aan wat er wordt verwacht Een vorm van altijd werken Keurig scheren Nette kleding op zijn tijd Weg zijn nu de stoppels De kleren vol met vlekken Het grove, onbeschaafde Dat ben ik echt kwijt Maar ben ik wel gelukkig…

in het koor dampen op de graven kookpotten de schoorsteen rookt weer…

het rijpe koren de halmen zwaar gebogen klaar om te oogsten…

-Akkers in oogsttijd- Groepjes kraaien bekvechten Om koren en kaf.…

Er zijn er die fraseren. Je hebt er die vibreren. Je hebt er die zwaar hijgen. Er zijn er zelfs die zwijgen.…

koren in aren goudkleurig en rijp zingen ruisend hun lied meedeinen…

Koren schoof buigend langs de einder opgesteld onlangs gewassen.…

Zielen verbinden de strijd Ongeacht de hoeveelheid tijd Als het koren rijp is is dat de tijd die gegeven is. Wie het anders wil zet het leven stil maar komt bedrogen uit het is hom of kuit Ga de weg, hoe steil of laag Beantwoord zo je eigen vraag Zo laat je je eigen koren rijpen en leer jezelf begrijpen.…

het koor kent vele stemmen heeft zelfs een gezicht een repertoire bijeen gegaard door oefenen en ervaren begonnen in duet zingt nu een vast sextet het lied van alledag versterkt met passanten de een wat schuchter de ander soleert al ras pas als stemmen doven neemt het koor de melodieën over van hun beëindigd levenslied…

nacht kort nog wat moe begroetend ochtendgloren dag koren hai koe…

Wat is er met mijn koor? Het doet pijn aan mijn oor: het neemt telkens een loopje met het mooiste syncoopje!…

Een goudfazant schrijdt heel statig met een blik van - zijn hen al in het koren - hé heb je mij gezien…

Het hoorde bij jou, die ruwe stoppels onverzorgd lijken, maar het toch niet zijn zwart leren jack, en natuurlijk een joint dit alles te zien maakt me zo klein. Ik kan de klok niet terug draaien hoe graag ik het ook wil maar toen je om de hoek verdwenen was stond voor mij de tijd toch even stil.…

snel vergane glorie laat kopjes hangen ziet op de begane grond vloed aan regenwater dringen bij rioolput de merel dempt zijn gezang minder uitbundig soleert hij bezwerend naar betere tijden wisselvalligheid grijpt mijn lurven neemt me stevig in de houdgreep meiregen maakt dat ik groter word boven mijzelf uitgroei het maaiveld zie stoppels…

Nu zoekt hij naar een ander koor.…

Biddend zingt het koor zingend antwoordt de Geest Zijn echo vult de ruimte Het pinkstert!…

Als de wind gaat door 't koren ... wie uwer is opgestaan?…

ik wieg je in het koren bij het vallen van de nacht hoor de treurwilg lieflijk zingen zelfs de aren neuriën zacht ga maar slapen lieve jongen want jouw oogjes zijn zo moe van al jouw rare bokkensprongen nu mag je naar dromenland toe ik wieg je in het koren op het ritme van de wind welke niemand kan verstoren droom maar zacht lief sterrenkind…

Tussen het koren beeft het... In een tunnel sneeuwt het... Onder de golven waait het.. flink, terwijl ik flink drink…

Je mag je koren niet meer strelen je weide niet meer zien je paard niet meer bevelen het machtig oog wordt een blinde vinger.…

Het jongenskoor zingt de kruisiging van Gods Zoon weerklinkt in het koor onder het kruis doorleef ik geraakt het evangelie.…

vindt zelfs de mus een huis en tsjilpt ie in het koor?…

stemmen cirkelen om elkaar heen een poging tot benadering ze willen een koor vormen een nieuwe betekenis…

Iedereen heeft een dubbelganger wordt er gezegd waar heeft God de jouwe in Jezus'naam neer gelegd Gezocht in het Verre- en Midden Oosten niets van jouw evenbeeld om mij te troosten Europa van Noord tot Zuid, zelfs Afrika lachte Hij mij uit en gaf zelfs een trap na Nu zag ik duizenden Claudia's in Israël this must be heaven or this must be…

ik heb voor jou koren kleuren laten zingen daar waar aan het prille groen de mooiste tonen ontloken zo dirigeerde wind als speels kind de nieuwste loten naar de schatkamer van melodieën waar zij op de knieën zwarte aarde hurkten later slagerden de koren in volume toen het kleurenlied zijn specifiek klank ritme kreeg in gezangen…

de zoektocht om een simpele blik mijn ogen dwalen zo twee keer per week het hele heelal af tot die eindeloze klik wanneer je gevonden bent doordat IK keek je stoppels vandaag allemaal zichtbaar, die pieterige stipjes kijken niet terug zelfs je mondhoeken lachen alleen naar elkaar, maar voor mij keren ze de rug.…

Hoe gulzig is het gers en goed om in te baden tot boven uwe boeg, o gierig rundervee, dat, in de oude stal, hebt oude voederbladen en vuile draf geteerd, zo menig maand alree! Hoe geren zie ‘k u, hoorne omhoge, neuzegaten wijd open, almedeens, in ‘t gulzig gers gelaten! Ge'n weet uw weelde niet, noch uwe weg! Ontheven…