Alle inzendingen over strand OR zee OR vloed

Iedereen heeft een dubbelganger wordt er gezegd waar heeft God de jouwe in Jezus'naam neer gelegd Gezocht in het Verre- en Midden Oosten niets van jouw evenbeeld om mij te troosten Europa van Noord tot Zuid, zelfs Afrika lachte Hij mij uit en gaf zelfs een trap na Nu zag ik duizenden Claudia's in Israël this must be heaven or this must be…

ik ga naar zee kom je mee vroeg zij langs de schuimkraag op het strand vindt je mij in een glooiing van fijn zand vlakbij veelkleurig streek een vlinder op haar dij ik ben niet kleurenblind lachte zij ik ben als ebbe en vloed zei hij ik ben lenig als de wind zei zij.…

De zee alleen heeft nooit het strand gekust maar komt met eb en vloed het levenslot verhalen. Laat me dan vredig zijn en anderen verblijden met luisteren en zingen, met glimlach en met troost al kan ik niet begrijpen.…

Een totaalplaatje...met omineuze gevolgen voor boeren en hopelijk ook rehabilitatie van en eerherstel voor de biodiversiteit in ons kikkerlandje _______________________________ DEAL OR NO DEAL Het is - zo klonk hij ook - heel uitgekookt Met aanbevelingen voor Adema: Voor piekvervuilers enkel Canada Of Polen, waar hij boeren mee bestookt…

Kwallen, deze vliegende schotels van de zee, over bleke koraalstranden zwevend, wuivende jungles wier. Onderwater-parachutisten. Zusters van de champignon. Slakken zonder huis (De zee is hun huis.) Door getijdestromen voortgedreven. (De maan is hun motor.) Op het strand liggend voor snot wachtend op de volgende vloed.…

Uitwaaien heerlijk bij die ruwe zee. Die harde wind neemt al je zorgen mee. Schelpen zoekend aan de waterlijn. Konden we maar altijd hier op het strand zijn. Ja of het nu eb is of toch vloed. Bij die grote zee zijn dat voelt pas goed.…

oorlogslucht boven het verachtte zandlichaam De zee ontfermt zich over haar spoelt haar vloed vol zout in de open wonden Er klinkt geen gil van pijn enkel het zuiverende zuchten van het strand dat het liefst in de zee zou vluchten…

er knagen voorwaartse stranden aan mijn kleine schelpenhuid, zo luid als tijdloos verzanden als hellevuren branden of groene weiden van mijn gemoed, ga ik op de vlakte langs eb en vloed met deze stroming mee er velt een avondgericht een doorschijnende zee van eeuwig bloesemlicht…

lieten zien aan het strand een kleine amourette blij die altijd kwam met vloed toch later weer langzaam wegebde naar dood tij…

van de man die zijn simple things in een etude zingt voor Jellie maanvlinder de kunststofkoningin Vallende engel uit het noorden die dichter bij ons wist te komen in de stilte ongehoord was wat ontstond een scheppingswonder Dank, Titaantje voor je kussen en de vrijage zonder woorden Adieu Jellie et bon voyage au pays d'or…

Rustiek en glad bij eb en vloed, God keek toe, zag het is goed. Het water lag er rustig bij zo hoort het te zijn tussen Hem en mij. Golf na golf brak op het zand, God keek toe vanaf het strand, plotseling kreeg Hij een idee; was Hij niet dichter bij de zee?…

Zweer de verbeelding af Op “vipspotting.nl” Op “graaggenomen gastjes” Op “tv-babes punt orgieland” Op “is-she-hot-or-is-she-not” Op “liever naakt dan niet gezien” Een belspel-del Mummie met de Mummelmond Een studienicht Beau de Boulevard Een Prima Film Sex en haat en kop eraf Een goed gesprek J.P. de bal-bla-balkenbrij Bestel een…

golven strelen, nee schurken het strand deinen mee op het zicht van de storm schuimbekkende vloedlijn, onstuimige zee onheilspellend de wind het zilte schuim als wolken gegrepen grillig rollend over het strand naar het land Zij lossen slechts op als mist in de zon.…

waar kinderen spelen in het moment golven de gedachten op en neer aanwijsbaar naar verloren zaken, aan het op-zee-herwonnen strand overspoeld door zilte tranen van eb naar vloed gedreven, bruist het leven, almaar hoger een onverwoestbare schat van haar zandkastelen troon.…

glazig glijdt ijs over mijn wang, druppelt naar een zee, spontaan dichtgevroren in volle zomer tranen van vloed waaien over mijn strand van ontgoocheling, jij brengt met golven van woorden wat eb naar me toe allang vervlogen windstoot doorprikt nog altijd mijn drijvende wolken . . . tot snijdend hagel…

zag zonnen trillen manen dalen en weer klimmen de zee verstoof tot waterzand vloed schuwde het land hield mij staande in natuurgeweld toch ben ik geveld de hand ontbrak die mij kon helpen op een strand vol schelpen ik stierf daar in godvergeten eenzaamheid maar ook die dood gaf geen respijt…

Jij bent de zee Ik ben het zand Jouw golven Sterven Op mijn strand Jij bent Het witte schuim Dat mijn lichaam siert Ik ben het zand Dat keer op keer Jouw welkom viert Van de zee Een tedere streling Die hart en ziel Vervoert Van de zee De hoogste golf Die mij steeds Tot tranen roert Ik ben het zand Jij bent de zee…

jouw voetafdruk in het nat zand Liet me weten dat je hier ergens was maar uren later waste het spoelend zeewater die waarnemeing volledig van het strand!…

ben ik verdwaald in golven van de zee als duinen naar me wuiven mijn schaduw langer wordt en wegspoelt in het schuimen zand onder mijn voeten voel verdwijnen als strand de vloed weerstaat niemand ziet hoe ik te gronde ga iedereen ontkent dat ik besta ben gegaan heb geen banden door te snijden daaraan lijden was mijn enige bestaan…

Het wordt mij droef te moede als ik lees Van violette heuvels in het zand En hopen puin van bergen steen op 't land Het tranendal van weduwen en wees 'k Zie liever Flora bloeien in 't decor Van Puy-de-Dôme, Dordogne en Lozère Ardèche, Haute-Loire, Vaucluse en Isère Van Franche-Comté, Savoie en de Côte-d'Or In koele meren onder…

============== Elvis kan ik heel goed nadoen vooral hoe hij in zijn bolle tijd - it's now or never - zingt op het toilet nog één middernachtelijke dubbele peanutbutter banana sandwich in het vet gebakken I'm so lonely I could die hij kon het niet meer aan om de koning van de rots te spelen geëxalteerd, gedrogeerd, geëxploiteerd uppers…

Onze ogen kijken over zee waar de golven overheersen. De witte wolken jagen voorbij water stroomt op het strand. Waar ik loop samen met jou in een stil en tijdloos vertrouwen. Geen geheimen voor elkaar na zoveel seizoenen bij elkaar. Het is bij ons net als bij de zee soms is er eb of vloed.…

Publish or perish Had men mij wel gelezen? Steeds werd ik afgewezen. Van Meulenhoffs redactie kreeg ik zelfs geen reactie en ook de Tweede Ronde had mijn brief nooit gevonden. maar Het Liegend Konijn loog: bij ons moet u zijn! Uitgeverij Perdu vond mijn werk déjà vu. Querido schreef correct: u heeft niets dat ons trekt.…

Als uw poëziecriticus John Bayley schrijft over jonge personen die opkomen en schitteren als meteoren in de academische wereld, is hij zelf aan het imploderen en wordt een gapend zwart gat. Ingezonden brief van mrs. Val Hennessey, Lyme Regis. Wat bedoelt Bayley als hij dichters prijst die weigeren poëzie te laten klinken als zichzelf…

De koekoek is een dwangneurotische vogel als 'ie in een klok woont.…

zacht doet de fluister van de wind de zee golven eb en vloed vloed en eb zand en schelpen dragend rolt het water over het strand de vrouw haar broekspijpen opgerold loopt door het zilte water een glimlach rond haar mond haar ogen staren naar de horizon zon zee zand en water vurig brandt het verlangen in haar hart haar haren…

Terwijl het strand, veroverd door de eb, natuurlijk door de vloed herwonnen wordt en allengs tot de helft wordt ingekort ervaar ik weer wat ik ervaren heb: een kleine jongen ben ik met een schep, hardnekkig vechtend voor een wankel fort totdat het weldra toch is ingestort- de zee geeft op het laatst de volle mep; een klap die onafwendbaar…

wachter van intieme dromen gedachten als drijvers van poëzie glijden heen op zoek naar jou in eb en vloed tranen wil ik kussen op je wang angstzweet laten rusten op 't verlaten strand waar ik zal stromen als je op me wacht laat me bruisen smelten tot rivieren streel me zacht als ik één ben met de golven van de zee…

Zie ik het strand, hoor ik “de zee” van Trenet golven van verliefdheid die hun Waterloo vinden in het rulle zand Delon tegen Dalida zeggen dat hij het niet begrijpt liefde van alles toch het mooiste is dat er bestaat haar hem toe zingen dat woorden slechts woorden zijn op een nieuwe dag waarin vloed plaats maakt voor eb ik…

ik zie het beven van de zee in de branding van eb en vloed krachtig afgescheiden pijnlijk verlangen in stilte weggevloeid ik zie het nemen van de zee in een onstuimige stroom het strand is weer klem gezet piekeren in slapeloosheid een machteloos verzet ik zie het geven van de zee als zandloper langs het water de jutter zwerft nog rond…