Alle inzendingen over streelt

nu streelt de lucht waar woorden verwonden die ons als ketens aan het oordeel bonden over iets dat even was en toch moest zijn als ik al schrijvend in uw koude klacht verdwijn…

jij verbreedt mijn bewustzijn en geeft bezieling in de kleur van mijn hart in een begin dat niet eindigt breng jij mij warmte in waarheid van schoonheid het is langs de toon van de taal in je gedichten streelt het mij van top tot teen…

ik wist de wereld van glas breekbaar tot de laatste scherf heb me verwond aan het scherp dat ook voor mij onbuigzaam was verblind door glamour en glitter dacht ik het bestaan transparant zonder mededogen schoof gebrek aan succes mij terug naar de kant waar jouw helpende hand het prikkeldraad streelt een nieuw leven opent en mijn wanhoop…

Oh jij frisse voorjaarswind je streelt mijn hart en laat het enthousiast lachen. Oh frisse lentebries heerlijke prikkelingen gaan door me heen als je innig je weg zoekt in m’n lijf. Oh alstublieft wil je nog vaak langs komen want door jou voel ik van binnen alles stromen.…

Het beeld hou ik vast Van hoe onze liefde was Je streelt en je krast, Trekt aan en verjaagt, Liefde die helend is En ons soms belaagt - Door de wolken heen En de nevel erna Weet ik je naam niet meer, Komt wie je bent me zelfs Niet bekend meer voor, Nu zie ik in de spiegel Hoe de waanzin mij bekruipt En hoe ik ook mijn eigen…

zachtjes streelt ze me met penselen in haar hand zet ze een paar stappen achteruit en knijpt haar ogen toe net zo lang tot haar taal de mijne wordt, streelt ze tamponneert ze, totdat er een tevreden glimlach verschijnt…

De zee, groots, onstuimig Je stem spoelt aan Je handen verworden tot water dat streelt Het land waar jij staat loopt door tot mijn voeten De lucht die je ademt de wind die mij streelt Spiegel mijn zinnen of, lief, kom terug…

Ze streelt mijn haren, streelt mijn lach luistert naar alle woorden die ik niet zeggen mag ze pept me op en laat me stralen lacht breeduit als ik drinken voor haar haal en ook al snapt ze me niet altijd misschien ik zou niets liever willen dan haar elke dag te mogen zien…

alsof een briesje wanhopig tot windstilte een tornado streelt…

Een prille hofnar streelt de eerste keizerskroon in een speelse tuin.…

De zon streelt lichtjes tedere rozenknopjes, ik ruik het leven.…

Je bent de wolk die de zon streelt in mijn azuurblauwe hemel... Hogedrukgebied…

als vloeibaar zilver drijft het water in de zon die haar zachtjes streelt…

Zachte morgenbries streelt mijn wangen in fluweel De kus van Zomer.…

'T goudgeel lokt de wind die de korenaren streelt zij schenken voedsel.…

Maanlicht streelt de uil weerkaatst in scherpe ogen loerend naar een prooi.…

Een jonge zon streelt rode knopjes van kerspruim bloeit helemaal op…

mijn naakte liefde voelt zich vrouwelijk en zacht jouw omarming streelt…

Het groeit en bloeit en bemoeit zich niet met geld het schijnt en verdwijnt het belijnt mijn gevoel Onstuimig als een eerste liefde stroomt het voorjaar over de aarde streelt de bomen in knop zo lieflijk dat ze open moeten zonder enig verweer tegen deze stralende kracht het streelt mijn hart onroert en omhult mij zo zacht…

Herfstzon streelt mijn huid Het licht van de dag waarop jij de dood opzocht…

terwijl mijn moeder me wiegt streelt ze over haar buik als het ongeziene leven zich roert wie is het kind dat ze streelt? terwijl mijn moeder me wiegt in haar armen…

kannen en kruiken op de stoffige zolder boordevol heimwee met wat bevende vingers streelt zij haar eerste popje…

De aarde is een beetje rond en zo haar buik zo haar horizon ze legt haar handen op haar buik en streelt en spint en zont…

Als een zomerzon die 's ochtends de bladeren streelt, hen bemint, koestert en van een koele nacht verwarmd, zo heb ik je lief.…

de winterspreeuwen zijn terug; ik mag ze niet heel graag, toch streelt juist hún gefluit mijn oor ze mogen er wel zijn.…

streelt de warme hand zachtjes over haar perkamenten huid door de kou in de kamer is haar adem nog zichtbaar voor heel even..…

licht dat streelt de schone schets schept hij het zinnebeeld als hij haar vluchtig ziet raken haar borsten net het riet niet…

Haar hoge C verweeft orkest en viool golft mee op de wind over bergen, door de dalen, streelt ze kussend het ruisende lover in de wolken onder de zon stralend zuiver, geeft ze de lucht een hemels gehoor, zo harmonieus het is alsof ze betovert. Haar hoge C streelt zacht het diepst van de ziel van oor tot oor.…

Geluidloos strijkt zij neer kijkt in spiegel van weleer streelt haar fragiele vleugels en vangt een traan Gevangen in emotie…

jij streelt speels, raakt mij amper aan in de palm van mijn hand de intentie is diep en voelbaar de warmte die ons beiden overmant…