Alle inzendingen over strijd OR liefde OR scheiding

worden opgedrongen ben ik een object in een wereld van orde en gezag spanning viert hoogtij in het voorportaal van de nieuwe toekomst waarbij ons beheerste taalgebruik geen aansluiting meer kan vinden met papierwerk zo ingewikkeld en vol van wetmatigheden scheppen we elk onze wereld van dualisering onafhankelijk van elkaar heeft een scheiding…

Ik lag op het strand en keek naar de mooie zee. De golven namen het zand mee. Kleine kindjes bouwden zandkastelen. Ik keek om me heen en zag er velen. Jongetjes die met hun vader aan het voetballen waren, En moeders met hun dochter in bootjes aan het varen. Zo stom vind ik het van mijn ouders, Dat ze gingen scheiden. Ik kan er niet meer…

Nu leven zij gescheiden om ergernis te vermijden alles gaat weer goed beter dan ooit te voren zouden ze dit jaar nog iets van de kinderen horen?…

Denken doen we de hele dag over wat is geweest en komen gaat hoe ga ik het doen het is nog niet te laat Denken over toen wij samen waren dat we alles deelden van het een in het ander onze kinderen die speelden Vreugde en verdriet verpakt in jaren en dat het dan over kan gaan, zomaar weg liefde weg saamhorigheid ik voelde me gekwetst…

toen het fundament voor twee geliefden niet verankerd bleek op een stevige basis van wederzijds respect kwamen er scheuren na de heldere uren kwamen donkere wolken waar was jij bij hagel en blikseminslag? strovuur doofde wat rest is geblakerd zijn…

Ik ben zo bang voor de gevolgen, Maar ik wil weg Ik vrees de toekomst, het onbekende, Maar het lijden van dit moment is voor mij ondragelijk Ik spaar mijn moed en mijn krachten Ik zet de daad bij het woord Ik beloof je dat we gaan scheiden Ik heb mijn koffers al ingepakt…

Wist jij het al van Katja en van Thijs? Die wonen al een tijdje niet meer samen Ze konden dat nu eindelijk beamen Er is dus nieuwe buit na Sylvie Meis En alle gieren zijn weer aangeschoven Zo'n prooi wordt tot de botten afgekloven.…

Mensen beloven elkaar eeuwige trouw Tot de dood ons scheidt Tijdens zo’n onecht verbond toont men reeds een keer berouw Het leven gehuld in gestrande rouw De liefde is tevens tot haat bereid Kinderen offeren zich in de stof De een is schuldig, voor de ander de lof Een enkeling gaat samen tot het bittere eind Diamanten schitteren verfijnd…

Ik doe een democratisch, doch dringend appel na 1848 'scheiding tussen staat en godsdienst' in 2014 scheiding tussen openbare samenleving en godsdiensten te bewerkstelligen en hoe? Dat is aan de politiek met als koploper het CDA hebben het nooit over Christus zijn wel democratisch vandaar dit aan hen opgedragen appel!…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Mijn liefde voor jou, Een strijd tussen hart en geweten, Jouw liefde voor mij, Een strijd tussen hart en geweten?…

Ik werd net wakker en jij lag naast me. Hoe kan dat nou? Het verbaast me. Al jaren geleden ben je heengegaan, Zodat ik alleen in het leven kwam te staan. Maar nu je hier bent voel ik je warmte weer tegen mij aan. De oude tijd doet mijn gevoel herleven. Ik ben weer terug in mijn eerdere leven. Je praat en je kust en je lacht. Net als toen in…

gaat het al beter of voel je altijd nog de teleurstelling in wat en wie ik ben een slechte smaak achter in je mond alsof nooit liefde gehad jij hebt en gekregen is het gemakkelijker als je mij iets of iemand de schuld geven kunt van wat jij behoeft is meer misschien veel te veel gevraagd wil je liever zonder of opnieuw met…

Op een dag zei ma mij wij gaan samen naar de stad Verbaasd keek ik haar aan en zei wat. Wij hadden geen moeder dochter ding Dus dit was een echte vergissing. Maar goed samen op pad met de bus Wellicht denkt iedereen het is mijn grote zus. In de stad werd mijn uitje ruw verstoord Want ik werd uitgespeeld en uitgehoord. Mijn vader was…

Ooit maakte ik het mee dat mij, naast koekje bij de thee Gevraagd werd of zij mij mocht epileren Het kostte mij geen stuiver extra Maar haar oog verdween Naar 't welvend haar op arm en been Ook dát komt voor bij heren "Wat mag het wezen?" vroeg mijn kapster. 'k Was bijkans verdoofd Alleen aan één oog had ze staar. Ik zei,…

ik hoefde jou alleen maar aan te kijken en we lachten jij met een olijke twinkeling in je ogen en ik met mijn soepele mimiek van mond en gezicht waarin oren opnieuw geboren leken te worden wij zochten naar een exposé waarin onze liefde in antwoord zichtbaar groeide geen scheiding maar juist de brug samen nemen en omkijkend…

De liefde bleek te broos…

dit huis heeft niets enige waarde al leek het ooit ’t aards paradijs voor jou en mij Utopisch mooi en ‘t begin van een nieuw leven modern en groot… te groot nu naar het bleek we zijn verdwaald, dat is niet overdreven en het voelt koud, al schijnt de zon nu al een week jij wilt hier blijven, ik wil ver weg en vluchten naar waar mijn hart en liefde…

mij strelen in jouw ogen zag ik zuiver wie ik was wat nu van die spiegel rest is glas in scherven op de grond als ik die laat liggen draait mijn wereld nooit meer rond dus rapen maar en lijmen tot een kleurig mozaïek waarin de stukjes weder schijnen barstens vol geluk verdriet al hetgeen ons samenbond ik kus ze als kuste ik de liefde…

Toch was gister nog de liefde brandend. Groene ogen zo verdrietig, Zo triest, geraakt, verlegen, Alle liefde, 't is nu verleden. Pijn van binnen, o zo nietig. Groene ogen vol verlangen, De toekomst lonkt, omarm hem, krachtig, Ogen stralen, branden!…

Je ziel Die viel Voor mij Die keer Totdat Jij, 'schat', Beviel Niet meer En ik het wiel opnieuw uitvond De liefde maakt de cirkel rond.…

je stem, buiten bereik, net als de smaak van je lippen, overstemd door het lied van de man die niet meer op jouw boerderij wil werken ze kusten ooit de grond waar ik op liep je ogen, toen gevuld met vurig verlangen daarna kwaad ontstoken van jaloezie nu vol van de liefde die wij toen bedreven eenzame uren worden zo draaglijk. je hebt me…

De wind krijgt altijd de schuld van de één of ander van een Amerikaan of Hollander zij waait door de bomen, loopt ruisend over een blad en ik heb er nooit genoeg van gehad Het is God Die Zijn adem aan mensen gaf Hier is het bospad en ga ik rechts af Daar ligt een blad van een eik en s-winters wordt die geel Haar kleur is misschien gewoon God…

Ze schold, dat het een lieve lust was, hoewel dat woord hier echt niet past Ze maakte hem voor alles uit, wat ie voorheen niet was Ze kon niet verkroppen, dat zijn liefde over was voor haar En ondanks de goede voornemens, is nu dan toch het gevaar Dat kinderen de dupe worden.…

Strijd, oorlog en haat. Liefde en dat wat goed gaat. Dat is wat ik zie.…

ben jij het stigma voorbij van persoonlijk eigendom toegevoegd aan het erfgoed van de groep de initiatie voorbij verviel de schijnwereld van belangrijk zijn leek gezond verstand het van bizar en xenofoob te winnen alleen de echte strijd moest nog beginnen…

Zoute tranen hebben geknaagd aan het papier vlekken van het zoute water bewijs van lafheid van het zich terug trekken uit de strijd die plaatsvond hier een gevecht op leven en dood zo leek het maar we weken van geweld onze laatste uren samen geteld het was onze laatste adem bekneld.…

Ze bouwden een barricade een brak bouwseltje zonder naam. Niets om over te vallen even zwaaien soms met een theedoek-vlag. De jaren gingen tellen uit het donker rezen barrages iconen van vijandigheid. Op bittere grond beland achter zwaktes verschanst in onthechting thuisgeraakt. Zou het kunnen? het leven langzaam achterwaarts…