Alle inzendingen over strijd OR rust OR pijn

lieve vriend was jij het vechten moe zweef naar het licht maar niet alleen neem harten mee naar tijden zonder pijn ooit zijn we weer samen in het zijn omarmd door liefde laten wij jou los jij hebt jouw deel geleden strijd gestreden denk nu niet aan ons ga op zoek naar rust blijf in onze harten wij zijn een deel van jou…

Schaam je gelogen zinnen in dieprood Beeldvorming van jouw hallucinatie Draag mijn dromen naar niemandsland Wees stil ontzie je verzegelde lippen Kijk niet in je verblindende tweestrijd Verzwijg mijn bestaan diep in je ziel Schop de schenen van machteloosheid Mijn pijn grenzeloos gelijk aan liefde Dool maar door de paden van je daden…

De pijn gaat dwars door mijn ziel hij blijft bij me hij is als een rots die het water belemmert om door te stromen mijn hart gaat tekeer mijn hoofd bonkt mijn lichaam vecht maar tevergeefs dit is een hopeloze strijd ik kijk naar buiten ik zie dat de ruiten niet gewassen zijn ook dat nog.…

om altijd nummer één te zijn bezorg je anderen slechts pijn…

met alle pijn in mijn hart laat ik jou met rust maar ik weet dat ook jij gekweld wordt door liefde die wij niet verbinden met alle strijd in mij laat ik jou gaan en ik voel dat je huilt, bezijden je trots, dat wij elkaar niet vinden de wind is verdwaald weet geen richting meer de zon stuwt haar licht vergeefs in donk're tijden de…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Pas na de hitte van de strijd, bekoelde pas je woede En voelde je de pijn van spijt, hoewel je zelf niet bloedde.…

Ook al lig je nu heel slecht Je vecht en je vecht Tegen een oneerlijke strijd Het leven raak je kwijt Waarom moet het zo zijn En dan ook nog is er die vreselijke pijn De kanker maakt je zo intens moe Je wilt wel maar je weet niet hoe Dit doet mij zo veel verdriet Als je iemand zo aan het strijden ziet.…

voor mijn vader Rust nu maar uit je hebt je strijd gestreden al je zorgen en verdriet behoren nu tot het verleden heriner mij niet in sombere dagen heriner mij in stralende zon hoe ik was toen ik alles nog kon…

, ook al was ik gedreven Wetend zo is het leven, zo is het voortaan Had een doel, heb ernaar willen streven Toch laat het rusten, laat het gaan De strijd is opgegeven…

je keek me nooit echt aan in je woorden zag ik andere mensen gaan in je bewegen kwam ik ook hun houding tegen in je ogen zag ik strijd de één wilde de ander kwijt elkaar gedogen zou te mooi voor woorden zijn ze hebben je gemogen maar een paar deden je pijn soms is er rust door medicijnen die voor iedereen de werkelijkheden doet…

de pijn van de liefde, de pijn van de strijd. het heeft niet mogen werken, ik ben je nu kwijt. de keuze van onze liefde, de keuze van ons kind. als je maar weet dat ik je altijd heb bemind. ik moet nu door met mijn leven samen met mijn kleine meid. als jij nu maar weet... je gevoel kan je bij mij niet meer kwijt.…

Rust nu maar uit - je hebt je strijd gestreden; je hebt het als een moedig man gedaan. Had jij nou maar getraind zoals die and'ren deden dan had je met die troostprijs niet gestaan.…

Als elke strijd gestreden is Als iedere leed geleden is Als elk gebed gebeden is Dan is de tijd gekomen Om eeuwig in je dromen Zwevend over groene weiden Gedachten leeg niet meer strijden Eeuwig rust en altijd vree Neem mij in je gedachten mee Langs de wolken en de maan Mamma ik wou dat ik mee kon gaan…

Strijden heeft geen zin meer Je gevecht eindigt vandaag Als vrienden nemen we afscheid Leeggestreden lig je nu in afwachting Van het moment van verlichting Strijden heeft geen zin meer Je leven is bijna gesmolten Totdat de dood het overneemt Langzaam versluieren je ogen Je gaat naar de oevers van rust Strijden hoeft niet meer Je lichaam…

er was iets aan de pijn dat er nooit echt mocht zijn het voelde niet eigen waar oorzaak gevolg een geruststellende logica was liep dit vreemde gevoel volledig uit de pas het stak en vrat in een zeurend herhalen en zo dat je ook in de slaap zijn prijs moest betalen rust en ontspanning gaven geen enkel soelaas met afleiding en drukte…

Iemand zo slap als jij Verdient het niet om te bestaan De strijd verliezende Zal ik vechtend ten onder gaan Want ook al kijkt het mij aan: Waardeloos wicht! Ik zal verder gaan Met opgeheven hoofd en vol liefde Ga ik naar de stilte In rust…

Iedereen kent het waardeloze gevoel Zoveel pijn met wat voor doel. Ooit sprongen de vonken er vanaf En nu voelt het doods als een graf. Maar deze eerste liefde vergeet je nooit En er komt ooit weer iemand die je hart ontdooit.…

verloren in gedachten vergeten in de tijd vermoeid van al het wachten verslagen zonder strijd verdreven uit jouw leven verpletterd zonder pijn verdwaald in het vergeven verbaasd in … “het niet zijn”…

eeuwige illusie dat haar onwetende spel ging leiden tot het onhaalbare - een leven zonder wroeging en pijn doch deze afgedwongen affirmatie kende al de facetten van eer een eerzucht Rust u verder in vrede en laat los wat u nooit vast kon houden…

Rust maar zacht, lief klein kindje eindelijk zonder alle pijnen in je graf Geloof mij maar, iedereen bemint je omdat jij ons je oprechte liefde gaf Rust maar zacht, lief klein kindje kom maar van die intense pijnen bij Geloof mij maar, in de dood vind je onze levensschepper aan jouw zij Rust maar zacht, lief klein kindje oneindig grote…

Kan jij mij nu gaan beschouwen als een gemis Laat me liever gewoon met rust…

Stilte en rust, gedachten, herinneringen, die op je wachten. Zien en horen, gebeurtenissen, bovendrijvend, niet te wissen. Voelend, aanwezig zijn, overheerst, alleen nog pijn. Vragend, onbewust, vind ik ergens, ooit nog rust....…

Nu, met natte brokken op het laminaat, Heb ik dan de rust gevonden.…

In de binnenkamer Van mijn eigen Ik Wil ik zijn - Daar waar mijn Geweten huist Heerst rust en Is geen plek Meer voor de pijn…

Twaalf jaar lang was je mijn schoonmama zelfs na mijn scheiding bleef je dat voor mij nu moeten we afscheid van je nemen met zijn allen voor je in de rij rust zacht en geniet van de rust die nu voor je is gekomen ik weet dat ik je weer zal zien in het hiernamaals of in mijn dromen Rust zacht lieve schoonmama eindelijk voorbij het lange strijden…

Ik ren en ren voor de pijn maar jij komt me achterna doe me geen pijn! laat me met rust! ik wil alleen zijn! maar ik val neer en sluit mijn ogen ik voel de pijn maar ik kan niks meer doen jij gaat gewoon door met pijn doen…

Het nieuws is heftig en best wel naar, dus gaat de televisie uit, de radio brengt me niets beters dus is het rustig in huis! Ik sluit de wereld buiten, de gordijnen dicht hier en daar een kaarsje, wat flakkerdend kaarslicht het is zalig warm, knus en rustig binnen ook al moet de inloop nog beginnen! Maar soms moet je besluiten, wat beter…

Zijn een illusie of echt Tastbaar Herkenbaar Met veel pijn geboren zijn Tijd vervlogen ontastbaar Leven of strijden Sterven De wereld onze nalatenschap laten erven…