28 resultaten.
pontnop
hartenkreet
3.0 met 10 stemmen 2.600 op het
esnaaps
veer
ei taag
heen en
reew…
Over traag,
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 200 De Donau in Praag
Stroomt sneller dan de Taag,
Maar zelf weer traag.
Ook in Den Haag
Zijn ze ontiegelijk traag.…
Sterre der Zee
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 223 Gesneden boegbeeld van een trots
galjoen, de borsten monter vooruit
klapperende zeilen als de jurken
van de hoeren aan de Taag
hun keurs omhooggeduwd
met buigzame walvis baleinen
Zij stoppen zilvergeld
in de spleet van een offerkist
dankbaar buigt het negerbeeld
met tekst voor behouden vaart
smeken de zegen af van Isis
beschermvrouwe…
O engeitado
poëzie
3.0 met 10 stemmen 2.516 Ik voel mij van binnen bederven
Nu weet ik waaraan ik zal sterven:
Aan de oevers van de Taag.
Aan de gele, afhellende oevers,
Er is niets schoners en droevers,
En 't bestaan verheven en traag.…
aankomst
poëzie
3.0 met 14 stemmen 2.405 Beneden karren raatlen, kranen kreunen,
Hier is het stil, terwijl alleen gitaren
Een oude fado traag en droef opdreunen,
En of karvelen weer de Taag opvaren.
-------------------
uit: Soleares…
Fado
poëzie
3.0 met 27 stemmen 2.618 Of ben ik droef omdat ik traag ben,
Nooit de wijde wereld inga,
Alleen Lisboa van bij de Taag ken,
En ook daar voor niemand besta,
Liever doelloos in donkere stegen
Van de armoedige Mouraria loop?
Daar kom ik vele als mijzelve tegen
Die leven zonder liefde, lust, hoop...
---------------------------
Soleares III Saudades…
SAUDADE
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 218 jij sleept me mee
in al jouw triest
naar de kade van weemoed
waar het sterven steunt
het o zo wankel gaan
door en door getransponeerd
naar mijn ziel
die tussen de snaren hangt
ik hoor je tonen drijven
over de tranen van de Taag
en tussen de voegen van Alfama
waarin ik mijn eigen Fado huil…
Bevroren tranen
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 134 Het hart, de kern van
waarde
Ogen als spiegels
betreurd door de clown
Het hoofd, hoogste e-
tage
Grimas in kleuren
met lichtjes voorbij
Haar lijf, op van ver-
moeidheid
Laat haar lachen, op-
recht uitbundig, blij
Haar ziel huilt, nachtvorst
tranen
Gesmolten in een
vuur dat eeuwig brandt...!…
februarinacht in lissabon
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 401 Alfama warrelt
ons als een labyrint
omlaag
waar de stad
langs de Taag stroomt
de rivier staat stil
op dit uur van de droevigen
in de verte het geluid
van de wegstervende fado
hij, hij troont daar boven
verbronst op het terras
voor á Brasileira
en laat zijn zangen
bij voorkeur meestromen
onder een deken van duisternis
tot over…
Striemde rood
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 334 je nagelde
met slanke vingers
langs mijn rug
striemde rood
ons namen in mijn vel
ik las ze later terug
toen hartstocht
was beleefd en jij
je eindelijk had uitgeleefd
ik mocht het beest
weer spelen en godvergeten
lang met jouw de passie delen
je tags staan in mijn huid
hoe ik ook wend of keer
kan en wil daar nooit meer onderuit…
delete de cybervlo
netgedicht
4.0 met 19 stemmen 435 als een springvlo zap ik opgewonden
langs digitale - poetisch sensuele woorden
maar in de de opmaat naar 't orgasme
verlang ik hevig naar wat eerder mij behoorde
dus tag ik mij vol overgave - opnieuw in boekenwurm
lees boeken die ik strelen kan -en zacht betasten
liever een levende - ruikende - voelende boekenwurm
dan 'n dooie cybervlo in…
Weemoed
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 148 Ze hing haar weemoed aan de wand
zodat de gasten kunnen zien
waar hij voor stond
er staan alleen nog lege stoelen
en guitarras zonder klank
dwaalt zijn geest er bovendien
zijn gezang is er verstomd
hij nam de Fado met zich mee
over de kolkende zee
nog steeds stelt ze de vraag
schreiend aan de Taag:
waarom ging je toch alleen
we zijn…
Ansichtkaart
gedicht
3.0 met 8 stemmen 12.155 Lief, ik zit aan de oever van de Taag
te zingen. Het is hier vrij goed toeven.
Alsof de meeste dingen niet meer hoeven.
Althans niet meer vandaag.
Wel verga ik hier van de schrik, o,
vraag me niet waarvoor, voor
het riet langs de stroom of voor
de gemelijke geest van El Greco.
Wat doe ik hier?…
Met stomheid
gedicht
2.0 met 99 stemmen 48.212 Stad,
leer mij het onverstaanbare, het openbare,
de sporen van kleine roeiers over de Taag.
-------------------
uit: NWT, 1997.…
Als de schaduw valt
netgedicht
4.0 met 28 stemmen 1.473 zuchten
alsof ik ook
voor deze dag
moest vluchten
ik stiet
tegen een muur
doch
plots zag ik weer
het licht
een ingebouwde
schakelaar
was voor
mijn wijsvinger
gezwicht
*
Wenn der Schatten fällt
wenn die Finsternis
mich überfiel
blieb mir noch übrig
das Tasten und Seufzen
als ob ich auch
vor diesem Tag…
Lisboa, mijn zwanenzang
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 74 Werveling van Fados in brakke
tranen glijden langs haar
wangen, vloeibaar goud
van de Taag, druppels
gloeiend klaaggezang
verheffen zich in het hart,
laat het sneller kloppen,
aan de oevers van mijn
zwanenzang, in de snaren
van de ziel, door de magie
van klanken van alledag
tot elkaar verbonden.…
Godin van de Fado
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 245 werpt mij op de Praça do Comércio
als een offer op het altaar van de Taag
zij spreidt haar zwarte kleed
over mijn schokkend lichaam uit
haar stem heft aan in schoon gezang
en kerft als vlijmscherp mes
de fado in het hart
saudade en genade
haar adem streelt en fluistert;
jij wilde toch zo graag?…
Vanuit de lucht
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 194 (Toren van Bélem)
Als een ce-
remonië-
le toegangspoort
aan oever
van de Taag
te Lissabon
sta jij hier sinds
het begin
van historische 16de eeuw
Neo-ma-
nuelijnse
versieringen
invloed van
Moorse de-
coratieve
kunst overal
goed zichtbaar
in zowel bastion als toren
Ook Vlaamse
gaaien vliegen
van Noord- naar Zuid…
“Jouw omhelzing,”
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 125 Stromen Fados en brakke
tranen glijden langs haar
wangen, vloeiend goud
van de Taag, druppels
gloeiend klaaggezang
verheffen zich in het hart,
laat het sneller kloppen
aan de oevers van mijn
zwanenzang en in de snaren
van de ziel, door de magie
van klanken van alledag
tot elkaar verbonden.…
Mijn Alentejo (P)
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 40 De kurkeik heeft tijdelijk
z’n basten afgelegd
diversiteit in andere
vormen, tot in de halskraag
van de Taag.…
Sneeuw van de Mimosa
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 194 passioneel
tempo van de dag, striktheid
in haar ultieme beweging, wat
in spektakel toeneemt, een
onneembaar temperament,
fundament van de cultuur,
belijd een onverzadigbaar,
religieus gevoel van stromende
tranen als zondeval, de
wereldse trots als straf de hel,
verwenst en verheerlijkt
een gelouterd leven,
wat uitstroomt in de Taag…
Plakkage (Nr 2)
poëzie
4.0 met 3 stemmen 871 Klabund: Morgenrot, Klabund, Die Tage dämmern
Waar kraait nu weer de haan?
Want 't is de tweede maal
Dat ik door de welbeminde werd verraân.
Nu zal mijn levenshardheid harder worden
Als ooit te voren; mijn arm hart, - ik wil niet wenen, -
Zal tot een harde diamant verstenen.…
Michelbach
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 879 ‘amarres’…
Michelbach,
zus van Gerolstein,
stad van bruisend water…
Michelbach,
wandelparadijs,
wieg van ‘Karel de Grote’…
hier kan ik staan waar ik wil,
kan ik doen wat me zint,
niemand die komt zagen…
hier kan ik zijn wie ik ben,
ja, een bruisende bron,
in ’ t land van de kraters…
Michelbach,
du Ideales Ziel,
für erholzame Tage…
leere
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 439 leere
ich kam heute zu nichts
machen sie sich keine sorgen
es soll wahrhaftig wieder
besser gehen morgen
es gibt so eine art von tagen
heute mehr als jemals hier
die keine antwort erfragen
und mich machen zu einem
nutzlosen arbeitstier
der mut sinkt mir
in die schuhe
ein bestürzter märtyrer
von geisttötendem bestand
brütet hier…
Inspiração por Alberto Caeiro
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 406 Waar ik huis
beneden de stille vaart,
Die niets van de Taag door Lissabon heeft,
omdat hij smaller en korter is,
Langs het dorp aan de rand van de drukke stad,
Die men gewoonweg het centrum noemt.
Mijn doodstille dorp is zomers uitgestorven
vooral rond de begraafplaats.
Er loopt bijna geen hond rond.…
Camoës’ thuiskomst
poëzie
3.0 met 8 stemmen 3.369 Toen kwam, dwars door de kim, de blauwe Taag en
De bruine heuvlen weken, hemelsbreed:
Of ’t vaderland zijn armen opendeed,
Ons weergekeerden aan zijn hart wou dragen.
Uit Lisboa vlamden geen vreugdevuren.
Een gele vlag woei van de oude vest’.
Geen wimpels zwierden van de lege muren.
Men hield de vloot op stroom, bevreesd voor pest.…
AAN MIJN VADER
poëzie
4.0 met 6 stemmen 1.228 't Bloed vooral, dat in mijn aderen
met een deel uws aanzijns vloeit;
kostbaar erfdeel onzer Vaderen,
die, met Oosters vuur doorgloeid,
daar, waar Taag en Ibex vlieten,
eenmaal schitterden op de aard,
en wier grootheên ons verlieten;
doch - hun eer bleef nog bewaard!
God beschouwt het uit den hogen,
wat Gij voor mij waart en zijt!…
AAN MIJNE EGADE
poëzie
3.0 met 21 stemmen 4.530 En in dit herbergzaam Noorden
Als aan Taag- en Tiberboorden
Costa's oud en eerlijk bloed
Weder blonk van riddelgloed!
O indien … doch zwijg, mijn mond!
Weten wij, verblinde mensen,
Wat wij van de hemel wensen,
In een onbedachte stond?
Die ons 't aanzijn doen herleven,
Dierbre weêrhelft! Uit uw schoot,
Op de dag, die Hij besloot!…