Alle inzendingen over taal OR liefde

op de bodem van de diepte lag als een oester een weerbarstig woord onderzeese stromingen kwamen en gingen bleven haar beroeren gestaag schuurden ze over en langs het gesloten fort ze werd weker minder stug een trage transformatie met het verstrijken van de tijd herrees ze aarzelend uit haar as de wedergeboorte van een woord…

sist en gist vertrekt en verdwijnt met pen en papier zwiert ze over de aarde speurend naar de lezende zielsverwant gaapt en slaapt vloekt ze vlucht voor vergetelheid zoekt licht in zwaarte tast met talige vingers naar een andere werkelijkheid…

Wanneer brengt taal klaarheid? En niet woorden zoals waarom, met het ontwijkende antwoord, daarom. Wanneer is liefde, geluk en blijheid en niet in strijd met de werkelijkheid, omdat wij het aaneen breien, door de onduidelijkheid van onze taal.…

(Lukas 10:42; 1 Cor. 13:1-4) Indien ik de talen der mensen sprak En der engelen taal, Ik ware, zo mij de liefde ontbrak, Een luidende schel, een klinkend metaal.…

zelfs zonder taal is lief' een simpel woord maar menigeen vergist zich toch te vaak hoewel, soms is het bij de aanvang raak en wordt de liefde lied met één akkoord een druppel liefde blijkt van groter waarde dan alle kostbaarheden op de aarde…

als je begrijpt wat ik bedoel begrijp je ook wat ik nu voel: taal geld gezag liefde in ons malle smalle lage land bestaan voor mij alleen tegen bewijs aan toonder…

En toch treuren om al het eigene Dat verloren ging, al het eigene Dat elkaar was Zijn woorden, zijn zinnen, zijn taal Ingebed in die van mij en ingelijfd Die nacht waarin ons verhaal Gebonden werd In mijn armen de chemie, die ik uit alle macht tot liefde Transformeerde En ondanks het slot, dat in Zijn handen lag, weet ik me Voor…

Maar nu de taal waarmee de mens het doen moet ik het maken het lichaam dat in zonlicht de kracht krijgt van honger en in de gebalde vuist van oorlog en liefde zichzelf afkluift zingend de taal het gratis theater van de ontkenning, levend en buiten de dodende stromende tijd die de ogen vertroebelt het kijken schoonspoelt. ---…

We keken naar de film, er vlijde zich zoveel herkenning tussenbeide dat ademloosheid zich ontspon alsof een eerste liefde aanving. Ik begon je aan te raken, te verleiden tot zachte weerstand. Van terzijde keek ik naar je smalle mond waaruit ik één voor één verstond, wat wij wel wisten, maar niet zeiden: stille geheimtaal, diepste grond.…

Geen woord teveel hoop ik dan maar of 1 gebaar of oogopslag maar voelen laat zich niet verwijzen en plant zich schaamteloos voort richt zich op zeldzaamheid dat immer luistert en vertaalt een andere taal spreekt de taal van het altijd verstaan.…

ik proef een zin maar slik hem in niet één, maar drie vier vijftig keer gekken, schurken, charlatans zij allen hebben hem besmeurd als een oud, beduimeld tientje wellicht hier, op dit onbevlekt papier gaat het beter - ja, vooruit: ik hhh nee, schrijven valt nog minder mee maar wéét dat als ik woorden wassen kon ik jou dit steeds weer…

woorden zijn soms zo zwaar als stenen op je maag maar gek genoeg kunnen woorden ook vliegen dan zijn ze bijen die honing brengen en niets is zoeter om te proeven en om van te houden schat ik hou van jou tot aan het ochtendblauw de zoetheid van de ochtend is jouw zoete mond…

met taal zeg je iets bijen zoemen rond water kijk in de keel van wie het zegt naar de gebaren de armen en de handen bedenk wat taal is je weet het eigenlijk niet maar als ze maar even naar jou kijkt zie je haar ogen en bijna haar lippen die iets zeggen wie weet alles…

vandaag zag ik jou weer schatje je komt uit een zo ver land zit je bij mij en je lacht en je zegt hoe ver je hier vandaan komt en ik luister naar je stem in het Nederlands die alles meedraagt alle klanken van het Dari van Afghanistan maar zo mooi, zo mooi die stem van jou…

ik rijg de klanken van je naam aan elkaar ik koester woorden die elkaar vinden ik absorbeer zinderende onderhuidse zinnen ik bemin je als je zwijgend alles zegt…

gezicht de laatste druppels eendrachtig nu liefde zwijgt in alle talen.…

* [Volgens Simon Stevin, anno 1587: is Nederlands een ideale taal tevens binnen de wetenschap en valt af te leiden uit het grote aantal eenlettergrepige grondwoorden waardoor volgens Stevin onze taal oorspronkelijker is dan en van het Latijn afgeleide taal als het Frans.…

Slijp mijn nachten met de pennen van ieder uur het ongeduld gescherpt door slijpers ziel, omvat het lopend vuur op papier verguld een opkomende dag, waarop de verzonnen tranen van een bejaarde zon al zijn opgedroogd en waar de inkt gedoopt werd in verwaaide as,in de taal als evoluerend en kloppend instrument.…

Het vloeken neemt de overhand ‘t cijfer der Nederlandse taal zakt in triest te weten immers want: de taal is mooi, zeker zonder Krachttermen!…

in trage uren gist de taal in het duister later na het rijpen in de zwarte nacht lijkt wat ze zeggen wil zomaar uit het niets aan te waaien ze ligt voor het oprapen woord voor woord maar haar klank loopt vast zie haar ontsnappen fanfare zonder muziek hoor haar knarsende ledematen achter de huizen in een doodlopende…

Digitale taal virtuele vonken Beeldscherm en toetsenbord een woord, nog een woord als vanzelf elkaars klankbord gevonden op het net Liefde jij, ik en een "klotsend waterbed"…

ik ben van te lang geleden van liefde een oud verhaal dat in mijn huid is gesneden met vuur en vlijmscherpe taal ga niet meer ketens smeden ik ben van te lang geleden ben nu een oud verhaal…

ik keek naar je: hoe weinig woorden zijn er nodig als de taal de liefde doet…

verholen, doch scheppende geest, waai als wind weer vrij zing uw bruisend lied in alle talen over liefde, vurige liefde verrijs uit stof naar licht voor wie dood geen duister einde is louter een doorgang naar U Gij allesomvattende Geest…

ergens zullen wij elkaar ontmoeten begroeten in ons stil moment liefde laten spreken opnieuw geboren worden in een taal zonder gebreken waar raken niet alleen maar maken is jij voelt wat je al wist een levenlang gegist naar waar en eerlijkheid nu is het onze tijd ontmoeten in begroeten samen spreken in een taal zonder gebreken…

"Alles is liefde" wijl de roddelmachines in het dorp schande en leugens over haar en haar familie rond bazuinden en verspreidden spraken haar ogen zei haar lichaam voor hem de ware taal zeggend ik heb mezelf voor jou bewaard hij was de enige die in haar geloofde glas helder als kristal fonkelde hun liefde voor elkaar…

Zij spreken hun woorden in duizenden talen. Hun geest eensgezind, kent overal dezelfde idealen. Talen over tongen, tongen in talen. De wereld rond kan een geest soms verdwalen. De mensen spreken overal in dezelfde geest. Zonder het sprekende woord was er geen taal van de liefde geweest.…

zij elkaar in de taal van houden van ook bij haar gaat liefde door de maag…

Hier leg ik dan maar de taal ter ruste, hopend op vrede.…

Heel even was de hemel daar woordloos sprak liefde de taal van morgen ongebonden vrij kun je niet bezitten nooit bezitten mag liefde vrij zijn of is verbondenheid zonder ziel eenzaamheid kan houden van de schreeuw verstommen van verlangen naar jou koud, zo koud ...…