Alle inzendingen over tastzin

misschien is voorpret wel het mooiste spel; breekijzertje was niet de opzet elkaar en de regels kennen we dat scheelt wat blauwe plekken bij blindemannetje praten mag niet, voelen wel wat doet een dichter zonder tekst? handen en lippen spreken de pokerstenen geven aan dat ik me uit moet kleden het lijkt wel Dokter Bibber het hoofdgerecht…

Een prostituee in Versaille tatoeëerde de prijs op haar taille en uit meegevoel had ze ook op haar gat de prijs voor de blinden in braille.…

Al heb je niet veel zin Gebruik vaker je tastzin Het wordt een gevoelsbaken. Dit is de droom Van elke haptonoom.…

de blauwe groenheid van de zee het schuim en geratel tegen stenen torens van de stad gewicht van luchtkastelen tastzin van een grottenolm het dunbezaaide lentepad naar een paradijs om er te verblijven niet om te wonen…

wij krijgen de botjes bekleed met huid waarin een verfijnd tastmechanisme schuilt in een subtiel aangestuurd bewegen verkennen wij de wereld in zijn voor en tegens elektrisch of neuraal de boodschappen gaan naar onze database dat koppie heet aan alles hangt een prijs ook de uiterste tijden van gebruik zijn ons al bekend…

Mijn liefde gaat over bergen, mijn ziel over dalen mijn gevoel zegt soms stop mijn tastzin overboord gesmeten, laat ik bij deze weten, dat bergen worden verzet, tot ik erbij neerval Zo is ’t maar net.…

Ik kijk wel maar ik zie niets De wereld is donker De lichten gedoofd Ik luister wel maar hoor niets De wereld is stil Geluiden verstomd Ik tast wel maar ik voel niets De tastzin verkild Vingers verdoofd Alleen het hart klopt nog De geest maalt Het bloed stroomt…

in het lichaam, buiten is ontkenning overal tastzin, nergens aanwezig lichtvoetig, ondanks volhardend bestaan overal kalmte, nergens perfectie keerkringen, steekhoudend glasloos venster toekomend verleden, van oever tot oerzee aan tafel gezeten, enige ogenblikken later voortschrijdend en alles in menselijke omhulling…

daar waar dagen in uren doorleefd worden met een tastzin in de hoogste frequentie trillen alle dimensies ik weet waar je huid is opgeschuurd geplamuurd door veelvuldig raken in gepassioneerd contact maken de weg terug vol verlangen naar meer de blik besmuikt omdat de wereld in jouw lach geheimen ruikt van weleer…

Hij denkt: 'Slechts op m'n tastzin komt het aan' en streelt d'r borsten met z'n ogen dicht. Het liefdesspel brengt vreugde met zich mee. Hij is tevreden met z'n tastorgaan: z'n brailletijdschrift. Hij is abonné.…

mijn zintuigen ik schakel ze uit stuk voor stuk ik weet het: een onmogelijke zaak ik lever ze over stuk voor stuk aan een oorverdovende duisternis blijft over het vege lijf horen en zien vergaan tastzin niet langer op proef gesteld ik weet het: het heeft misschien geen zin nu nog de motor het harde hoofd niet weg te denken…

Daar ligt ze Gesloten ogen Mondhoeken vrolijk gebogen Haren als een waaier over het hoofdkussen gespreid Haar linkerhand hangt over de bedrand De tastzin van schoonheid Ze is op reis door dromenland Op een fluisterend "Ik hou van je" wordt half in slaap met "hmmm…ikookfjou" gereageerd waarna ze zich wegdraait en je met alle…

Aan het meer van Galilea werd met eenvoud gesproken over de akker der mensheid vele halmen groeien snel hebben een steen onder hun voet krijgen nooit volle aren hoe vaak heeft het rijpe koren dat in goede aarde staat bij zijn diepe wortelpunten geen kleine kruimelkiezels welke de allerfijnste tastzin een weinig onderdrukken lichte belemmering…

hoe rakelings kunnen we gaan zolang sprake is van deze verte dit is een baan om het lichaam op ramkoers met aarde en ziel noorderlicht is een wervelwind van bijna zichtbare tastzin en als de storm niet gaat liggen sluit dan je ogen en voel het denkbare langs de ruggengraat van adem elektrisch geladen, meercellig gestemd trillend…

Herinneringen zijn hooiwagens, hun weg vindend terug naar de keukens, op de tastzin van melk. Brood en spek vangen aan te spoken, de boerenvrouw snijdt de hespen open. Tegen haar boezem slaap je in.…

Wij meden de liefde en lieten de tastzin, schreven hooghartig de toekomst af. Zoek ons niet meer, wij eisten voor alles verzekerd een eigen piramide; daarin een sober onvindbaar graf ---------------------- uit: 'Liereman', 1996…

wat leef ik zegt de roos in een groet naar werkelijkheid waar reuk de tastzin is van het eind waar het boek zichzelf ontbindt eindeloos maar schragen en toch de val maken die was voorzien, voorzien van roestige spijlen dat als gif de weg door de aderen vindt leef ik in verlangens of droom ik de tekst op mijn graf, het maakt niet uit hoe…

Een arm om je heen of een kind aan je arm - ja, uiteindelijk kom je uit bij liefde: houdt oogkrijt je aardig bezig, kleur je met je mooie kijkers, voelt crêpelinnen dofjes aan, geniet je van je tastzin!…

Na dagreizen slaap komt denken vermurwend een diep mes langs achter in mijn ruggemerg en haastig breek ik je binnen en word geboren genezen gedragen hersteld in een oogwenk reuk: een lichtende ingeving mijn huid wordt bevleugeld met tastzin smaak komt als bloed in mijn mond staan gehoor breekt door het netvlies van mijn oren de morgen…

Zoals insecten het ruiken naar de andere sekse en de tastzin nodig hebben ook wij mensen onzichtbaar de geur van de huid en de weerstand gepaard aan de wellust in de basale registraties van neuzen en vingers die als het ware de ziel aftasten maar de zo positief weergegeven oergenoten fata morgana leidt me om de tuin - met vijver van…

Wat als de geur verviel, smaak niet bestond Wat als ook het gehoor verdween misschien Men nog wel tastzin had, maar niet kon zien Zou het dan zijn dat men de liefde vond?…

Vriendschap herinner ik mij als een reis van de tastzin naar de reukzin, van nerveuze vingertoppen naar een haast feilloze neus. Denkend aan vriendschap denk ik dan ook vooral aan een les in zintuigelijke waarneming.…

vloeibare wereld van reflecties gaat de waard kopje onder draagt de toog geen glazen aan de wand een schilderij waarop de gulden snede elke scherpte verloren heeft botte lijnen in verwaterde compositie ze vullen gezonken stegen met trambanen zonder haltes een blinde reiziger tast naar de vluchtheuvel - het perspectief - nergens vinden tastzin…

Ook jouw tastzin kent hier in geen grenzen; slechts de openheid van een vrijmoedig hart.…

Haastig verkeer snelt 's avonds over de weg langs de zwarte bosranden van landgoed Olterterp bestuurders werpen wellicht een vluchtige blik op de rossige gloed die hun hart voor een ogenblik wil opwarmen dat glanzende raam bedekt vriendelijk eervol zwoegen en zweten aangenaam samenzijn vingers vol fijne tastzin kneden en persen gerechten…

Niet door berekening, maar op de tastzin van 't gevoel bespeuren wij wat ons daar te wachten staat. Engelen reizen met ons mee, wegwijzers van de geest; ze fluisteren ons hun zachtheid en hun dromen in. Wie als een engel de ogen van de ander leest, is slechts op liefde uit, nooit op zelfzucht of gewin.…