Alle inzendingen over teerbeminde

Hoe schrijf ik je Teerbeminde dat ik oefen in sterven terwijl de tijd in mij vecht dat een roerloze zwaan me over de Styx dragen zal naar het grote licht Ik schrijf je Teerbeminde dat het goed gaat hier ik zag vandaag een hagedis geluksbrenger voor alle onwetenden de briefkaart is vol Teerbeminde het gaat ons goed…

De teerbeminde compact, klein behuisd als ze was al die tijd, lijkt in niets op een tabula rasa en ligt vief en fris aan mijn hart. Met haar hoofdje draaien haar ogen ongedwongen in het rond en leiden mijn blik naar een plek voorbij mijn angst voor de toekomst…

De lente is als een pasgeboren kind welkom, ongerept en teerbemind…

De lente is als een pasgeboren kind nieuw leven wordt zichtbaar zo teerbemind…

Familie die ineens verdwenen is, Vier jammerlijk vermiste teerbeminden, En dan niet weten waar je ze kunt vinden, Wel dat je weet 'hier is iets heel erg mis...' Twee zaken met eenzelfde parallel, De broertjes en het volleyballend stel.…

Hoog boven in zo ’n kooi is het erg saai En hij mist er zijn teerbeminde kippen, Zodat hij na drie volle dagen sippen Maar overgaat tot langverwacht gekraai: “Fantastisch feestje hoor, dat Kallemooi, Maar wat moet ik nou in zo ‘n malle kooi?”…

het landschap herkent de verte de leeggeschudde stilte van de dood windvlagen vormen losgebroken woorden volgen het uitgeputte zwijgen in gelezen verzen zwart getuigt de hemel de nacht in je ogen de wolken ooit teerbemind ik lees je naakt in de diepte en noem je fluisterend mijn vreemdeling…

Ik ben nog steeds hun lieve, kleine, teerbeminde schat. Toch ben ik een geval apart, want ik ben een mulat. -------------------------------------------------- Een versje over anders (maar niet minder) zijn (en je anders voelen). Geschreven toen ik 13 was. (Zelf ben ik geen mulat).…

spring over het tuinhek mijn teerbeminde ik zie je zo graag zweven door de lucht je lange blonde haren even in de wolken even je glimlach in vogelvlucht je weet dat het stil en stiller werd het huis zuchtte, en kraakte alleen om jou en hoe koud de nachten zijn in een kil eenzaam bed ik lag als een lor dronken op de bank het verschil…

Schik de geplisseerde rok om je ronde buik gaap, omdat ik je verveel moe bent of onderweg Het regent hagelstenen in mijn hoofd het onweer is niet ver meer af Jij hebt je rubberlaarzen aan ik ren uit alle macht, omdat ik nog niet vliegen kan, zweven desnoods Als je me inhaalt, mijn teerbeminde markiezin hertogin van Carabas…

Mijn bruid slurpt blauwe lucht als wijn fladdert eenzaam boven wolken uit Een schaduw gemengd met eeuwige zonneschijn door nevels vliegt een zwaluw In ’t blauw druipen druppels glanzend vocht versmelten in de dauw De wind neemt mee in laatste ademtocht m’n liefste teerbemind De zee fluistert in de schemering een zilte barenswee…

't Is mij niet om het even of mijn Eva Mijn virtuele dichtkunst minnares Niet voor retraite kiest maar als maîtresse Mijn teerbeminde guardian alter eega Zij is mijn eilandnimf en zeemeermin Mijn raad op dichterspad, beschermgodin Betovering berooft mij van mijn zin Een tinteling stuwt mij het zeegat in Mijn stem is dan wel…

~ voor onze nestor, heer Mostertman ~ Gegroet, u trouwe dierbare gemeente Teerbeminde lezers van 't gedicht Woordenluisteraars en beeldenkijkers Ik weeklaag maar zeg niet 'wee uw gebeente' Beminde lezers van het minnedicht Paardenfluisteraars en pottenkijkers Gedichtenzamelaars en 'zelf'verrijkers Van voedsel voor de geest dat ons…

De tropen en het vuur nog in zijn zaad Werd ik warmbloedig ernstig kind verwekt Met onderhuids, werd later pas ontdekt De trauma´s van een Hollandse soldaat Het Vaderland was nauwelijks bevrijd Toen hij, net terug van werk in Duits gebied Zijn teerbeminden wederom verliet Om mee te doen aan een verloren strijd Mijn vader was een jonge…

Blauw gewaaide uren met honderden leren voeten opgeschoven naar teerbeminde schuren.…

Ik moet daar lezen een oneindig boek Vol marmeren tekens grillig uitgehouwen, Bij iedre bladzij gaat mijn zien verflauwen; Het wordt al donkerder in gindse hoek; Ik zou wel willen, maar het licht, Het teerbeminde licht gaat mij verlaten; Tochtig en somber-trots zijn deze hallen.…

Als je niet wordt als het kind staand op de brug in de wind en je vergeet hoe het leven toen was eens aan de rand van de plas als je niet wordt als dat kind dat je ooit was, teerbemind, mis je het beste wat je ooit bezat weet je niet meer wat je had als je niet wordt als een kind dat zoekt en wonderen vindt zingend en dansend het leven ontdekt…

dat ik je vind Ik woon aan een stille weg waar die hoge bomen staan En voor ons huis is een heg met gemene prikkels eraan Kom zei ik geef mij je hand dan zoeken we gauw je huis Je ma, in radeloze toestand is absoluut wanhopig thuis Samen lukte het daarna vlug haar mamma weer te vinden Die weende, ik heb jou terug en ze kuste haar teerbeminde…

De dichter is in zijn lied het hand-in-hand al voorbij, vindt echter zijn teerbeminde nog niet aan zijn zij, denkt wel haar hart uiteindelijk te kunnen winnen. Nee, een verliefde dichter raak je niet snel kwijt, zijn liefde, zijn verzen, alles benut hij in zijn strijd, om zijn hartendief eindelijk te mogen beminnen.…

Zoals bij zeer en teerbeminde exuberante poëtessen alhier of waar dan ook ter stede weet door het lot getekende ook niet van kous en rand en hoed noch van het naadje hoe het moet Decorum morum Moriae Erasmencyclopediae weet niet hoe teen zowel als tander zich corporaal alsmee mentaal psychosomatisch etaleert Doch voelt des al en niet te…

om me lacht plezier beleeft aan een hardvochtig spelen een minnaar die je nooit zal mogen strelen en die zo kansloos op een teken wacht je schepper is een kunstenaar geweest op zijn palet begon jouw eeuwig leven zijn hand werd kalm bewogen door de Heer als meester van z’n artistieke geest heeft hij je zoveel schoonheid meegegeven mijn teerbeminde…

Een goedemorgen juffrouw Kostverloren Mijn teerbeminde in het vrijersveld Het ging jou toch om mij, niet om het geld?…

is niks Je mag het wel zien Doorgesneden Het deed geen pijn Alsof je een envelop dicht likt En je tong snijdt Wil je koffie 't Is stil Zag mezelf liggen Een dode merel op het tuinpad Kon overal heen Dwars door de muren Met melk Ben naar het kerkhof gegaan Daar kom ik te liggen Achter die twee eiken Naast onze teerbeminde…

Nooit meer denken, nooit meer dichten Nooit heb ik iets groots verricht Een laatste vers als doodsbericht Nooit meer lachen, nooit meer huilen Niets wordt meer van mij verwacht Geen argument door mij ontkracht Teloorgegane teerbeminden Hartenpijn niet langer vrezen Mijn afscheidsbrief mogen zij lezen Vrouwen heb…

Als uw teerbeminde bruîgom In uw boezem nederdaalt, En de vlamme zijner liefde U uit hart en ogen straalt; Als ge, van geluk schier zwijmend, Reeds der zaal'gen lot geniet; Denk aan mij in uw gebeden, Liefste, neen, vergeet mij niet.…

" Zo riep de fijnbesnaarde jonkvrouw teerbemind doch wereldvreemd...…