Alle inzendingen over terrasje

De zon schijnt. De wind waait. Nee, een briesje bedoel ik. Een briesje waait over het terras. Eindelijk zijn we samen. Nou ja, voor 't eerst, bedoel ik. Je zegt nog even maar niks. 't Was als ik me al zo lang had voorgesteld. Bedacht, bedoel ik. Beetje belachelijk, mijn jas en das, ‘t was niet nodig, ook wat warm en ongemakkelijk, voel ik…

Een roodborstje op zijn best een winters terrasje en sneeuwvlokjes doen de rest…

in het zonnetje op een terrasje met een lekker kopje capuccino een puntje appelgebak met slagroom of een glaasje droge witte wijn met een portie bitterballetjes of stokbrood met kruidenboter met mijn linker elleboog leunend op zo`n wiebelgroene horecatafel gniffelend wachten op dat stuk kruimeldief die plusminus een week of wat geleden…

Een Mirage raast over, laag op de nabrander, bulderend door mijn bier, op weg naar zijn zachte thuis? Mijn droom verdrinkt in zijn decibellen, het gesprek verstomt, sterft bijna.... Gelukkig borrelen bellen koolzuur nog omhoog in onze glazen en het gesprek herpakt zich als de herrie zich uit de voeten gemaakt heeft.…

at je al een keer cactusvruchten in de zon kom eens naar El Jem op een blauwwit terrasje zet je strohoed lichtjes scheef…

Daar stond hij dan te kijken of was het andersom wou hij dat wij naar hem zouden kijken het terrasje was niet groot en hoe bevallig hij daar stond ofschoon gewoon maar van beton…

En je raakt niet uitgekeken op het terrasje, met zonnig weer.…

Niks blaren, niks terrasje tussendoor. Niet iedereen was blij dat ik hier kwam. Ze waren bang dat ik de benen nam.…

We krijgen een klimaat als bij Bordeaux In januari zonder das en jasje Een Hollandse Grand Cru op een terrasje Zo af en toe een flinke tor-na-do En heel het jaar, heb ik zojuist gehoord Bakken aan het strand bij Amersfoort.…

Het is al wekenlang zúlk prachtig zonnig weer Dat het me langzaamaan behoorlijk gaat vervelen En zo'n terrasje kan me ook niet veel meer schelen Dat oppervlakkige gemuts iedere keer Je móet naar buiten en daar kan ik niet goed tegen Ik wil weer zeuren over kou en wind en regen !…

Helaas, een jurk met zakken kon ‘k niet kopen Dus ziet u mij alweer op een terrasje Met truttig maar onmisbaar damestasje…

ik hoorde de bezielde tonen in de hoge stemmen van enthousiaste jongelui die neergestreken waren op een zonovergoten terras op het spui in een licht en kleurrijk gedartel en gefladder dat in kleine golfjes op ons afkwam net als even geleden de lentebloesem van takken waaide en passanten tot terraszitters aaiden bij dit heerlijk…

Terrasje pikken 1. Ze loopt zo graag in heel kort rokje want daarin, weet ze, dan ontlok je, vooral met benen, hoog als dennen dat mannenogen je verwennen... Terrasje pikken 2. Haar borsten hingen eind’lijk vrij. Hop, hop, van links naar rechts en blij dat de beklemming was verdwenen. De zon had ook al veel geschenen.…

Op een zomers terras vlei ik mijzelf neer De ober schenkt een glas zoet en smaakt naar meer… Mijn ogen glijden over de kleurrijke mensen Gesprekken over betere tijden en wat valt er dan nog te wensen… Aan het tafeltje voor mij laat ik mijn ogen stilstaan Een verliefd stel in een zoenpartij Ik hoef niet te raden waar zij heengaan… Mijn…

Nee pikken is in dit geval geen stelen We worden blij verwelkomd als een vorst En zelfs geen boosheid als er iemand morst En nee we komen niet alleen met velen Inflatie echter is een grote vijand De beurs van iedereen lijdt aan zijn leiband…

De glazen rode wijn op zo'n terrasje Mooi uitgelicht chateau in Franse sfeer En elke avond buiten lekker weer De Mart in zo'n verschrikkelijk fout jasje We missen al dat slappe ge-oh De krekels en dat lied van Dalida.…

Rokjesdag, terrasje pikken, goed glas bier; laat maar komen die Lente!…

ik raap de voetstappen waar je ook gaat het pleintje rond de kleine straat waar rechtuit in bochtjes gaat het terrasje lokt met koffie of een slok en keuvelig gepraat zet ze voor je bed als jij de benen hebt gestrekt zij tonen je de weg die onze dag heeft afgelegd…

Op een terrasje zit ik op mijn gemak Mensjes te kijken noem je dat. Ik zie hen stappen gedrapeerd in een veel te groot kleed, een hoed die helemaal niet past. Sandalen van over 100 jaar, met van die riempjes aan elkaar. Maar de gezichten dat is iets apart. Ik heb al vele bekenden tegenkomen Een oud leraar die nu wel 120 jaar zou zijn.…

Of op een terrasje in de Dordogne en ja Piet en Ria, het moet gezegd ! eigenlijk bedankt voor de vakantie. Liefs Cees…

Online shoppen afstand houden ook in de prikstraat hemeltje lief  het is niet bij te houden hoe ons te gedragen in het nieuwe normaal zonder doe mij maar een metertje pils winkelen en een terrasje pikken lijken voorgoed voorbij maar gelukkig dankzij pfizer biontech astra zeneca en moderna misschien snel weer terug naar het oude abnormaal…

beter te zwijgen Ik wil nog 'n ijsco op 'n terrasje eten Nog bruin en bronzen in een ligstoel Maar wind wil niet langer liggen Avond aan zee toch wat koel Goudgeel blad ligt op m'n pad Zomer wil niet op z'n schreden terugkeren.…

Op een terrasje zitten zij: het meisje en de dichter. Soms, zegt hij. Wanneer? Zij kijkt hem flitsend in de ogen aan. Wanneer de lente komt in regenbogen, zegt hij. Lichtgeraakt vraagt zij zich af: wie heb ik voor mij hier? Gebakken zijn die pitten goed, gebakken in de pan met uien! Waarom blijf ik hier zitten nou?…

Een ambachtelijk bakkerijtje een terrasje twee tafeltjes zes stoelen een houten bank een regenton geraniums alom een zondagmiddag de laatste van september nog volop zon een koppeltje een jonge hond hij een twintiger groot en blond zij kust hem zij kust hem op zijn mond de liefde te groot de wereld te klein de kus verheft hen de…

bloot verborgen geheimen gelijkhebbend niets ontziend analyserend Mijn recht op een afwijkend gedrag een eigen ik levenswijze te profileren buiten de gehandhaafde norm te leven werd mij ontzegd als psychotisch zijnde Psychiatrische behandeling, de inrichting direct aanbevolen in gezag overeen gekomen Omdat, ik at een ijsje op een zonnig terrasje…

Soms denk ik terug aan Amsterdam de stad waar ik thuiswas Mijn hart en ziel verkocht het vondelpark de gaasterplas De stad waar ik slenterde uit eten ging in oud zuid Het concertgebouw bezocht nachts op de wallen uit snuffelen op de Albert Cuyp Fietsen door de Jordaan Terrasje pakken op de Prinsengracht Het was een deel van mijn bestaan…

knusjes keuvelen aan een houten tafel over je passages op een ordinaire dag je woorden vlot en met een glimlach een sterke koffie met een warme wafel spiegels reflecteren in de zon je zonnebril met lichtbruin vensterglas belichten fel mijn verbaasde grimas op een terrasje waar het ooit allemaal begon ik zag je mond zo elegant bewegen je…

lente waarvan anderen genieten enkel frustratie van gemis je wilt toch niet echt doodgaan zeggen de schaarse bezoekers die niet beseffen hoe bitter weinig verder leven me te bieden heeft door het raam zie ik meisjes in kleurige lentekleedjes als bloemen dansen door de straat, hoor kinderen joelend spelen zie mensen genieten aan het terrasje…

Terrasje? Ja, op het eigen erf. Vakantie? Ik heb hen nooit weten reizen. Hard gewerkt en zuinig geleefd. Vroeg oud ook. Vroeger was zeker niet alles beter, maar het leek vaak makkelijker, omdat de verwachtingen zoveel minder hoog lagen dan bij de 60-plussers van vandaag.…

Later zitten we op een terrasje, drinken zilveren thee, eten cliche's, schrijven geschiedenis op de vierkante centimeter. Opeens zijn we weer onszelf, weer verlegen. Je duikt weg achter een blos als ik een zwarte druif tussen je lippen duw. Je zuigt, je glundert, en spuwt het pitje weer terug in mijn handen.…