Alle inzendingen over terrein

Gedwee laat ik me meevoeren Bedwelmd door je hypnotiserende parfum In de ban van je indringende blik Naar verre oorden Die niet van deze wereld zijn Onbekend terrein doch vertrouwd Mijn ogen weten wat ze zien Mijn hart bedriegt me niet Een echte illusie…

We lijken voor het schoonmaakwerk te passen Het Assepoestergen verliest terrein Veel liever willen wij Doornroosje zijn En dutten tot de prins ons komt verrassen Ik wil met Herman Emminks vraag volstaan Of de Roodkapje in ons allen op wil staan…

Ten leste gaat het treinkaartje verdwijnen De trend is al een tijd gelee gezet Het analoge toetredingsbiljet Rangeert nu uit op allerlei terreinen Voor de allerlaatste volgers: wees niet bang En knip je ov-chipkaart met een tang…

Op open terrein daag je me uit, overwint gemakkelijk en rust naast me uit in vol vertrouwen. ------------------------------- Uit: 'De harde kern', 1994.…

er heerst een oorlog op excellent niveau in de klucht over het lage land de calvinist versus de flamboyant een heer in costuum, de vrouw in oe la la zo zo Holland en België regeren is geen sinecure men worstelt op het terrein van de pedicure…

Er komt weer nieuw terrein om in te lijven Want ook al doet het nu als iets bizars aan We kunnen op den duur gewoon naar Mars gaan Om daar vervolgens permanent te blijven Ik vraag me toch voorzichtig af in deze Hoe bovenaards we moeten willen wezen…

Om te voldoen aan Europese normen, Moet de regering dringend gaan hervormen, Nu wringt op vrijwel elk terrein de schoen. Eerst moet de maatschappij weer in balans, Dan maakt dit Nederland misschien een kans.…

Het blijkt dat veel Amerikaanse vrouwen Ondanks hun winst op velerlei terrein Voortdurend verre van gelukkig zijn Ze wisten juist díe lijn niet vast te houwen Niet echt verrassend, uit de aard der zaken: Geluk heeft met vooruitgang niks te maken…

Heb jij het in je om op elk terrein, Je overal voor vrede in te zetten? Maak jij met elke vijand korte metten? Heb jij het lef om marinier te zijn? Durf dan, net als die grote Zeeuwse zonen, Om stoer in Vlissingen te komen wonen.…

Bekend terrein, ik twijfel niet. Toch weet ik niet waar ik ben aanbeland. Is het pas werkelijk als het voor het oog geschiedt?…

Er rijst tussen sjiieten en soennieten Mentaal een soort van ijzeren gordijn Het sektarisme wint gestaag terrein De opstand gaat steeds meer van kleur verschieten In Allah’s naam blaast men elkander op Ook als Assad straks bungelt aan de strop…

Maar die Kamer is toch publiek terrein? Waarom mochten die Koerden er dan niet zijn? Een punt te maken, een stelling te nemen? Wederom gaat men voorbij aan het feit, dat die Kamer van ONS is dat wou ik ff kwijt!…

Research op dit terrein gedijt, en hoe! Recent is al ontdekt dat koeien groeten Als zij een tractor, mens of dier ontmoeten En zelfs contacten leggen via boe Wanneer ik nu zo’n koebeest bij een hek zie Begroet ik haar met boe, hoop op connectie…

In een droomvlucht door het ijle opgetild door de thermiek over bergen, groene weiden, zwevend bij vogelperspectief hoog boven lonkt onontdekte hemel diep onder ligt bekend terrein heel even op het midden glijden tussen God en het leven lief…

de gang van zaken op een uitgestrekt terrein verlegd naar vroege zaaiing in een ruime kamer een vrouwelijke lijfbediende mag het huis niet verlaten wie alleen is laat soms los verbijsterd aanschouw ik een jonge tak in nauwsluitend damesmantelpak je kunt het aannemen of niet…

Verharde wegen aangestampte paden soms een nieuwe route op blote voeten door de modder het mulle zand een hek een bord stop eigen terrein niet buiten de paden lopen honden aan de lijn maar in de verte blijft de buizerd roepen…

waarom zocht je de maagdelijkheid van onbetreden terrein als nachtblinde vogel in gekooid niemandsland, met zeewater reikend tot grijze horizon, echo’s langs doofstomme gewelven gelijkend op avondstilte, op aankomst in marmeren afwezigheid gevuld met bomenschemer en bladerloze beenderen?…

dat ik nu voorgoed afscheid van je nemen moet je uit mijn leven verdwijnt verboden terrein wordt jij die mij jarenlang met open deur verwelkomde verwarmde en beschutte getuige was van mijn verdriet in jou mocht ik wonen bij jou was ik thuis in je wijdgespreide armen vond ik blind de weg naar huis…

beeldschoon haar naam Charlot haar fruitige vormen verlinken dat mijn tanden in water verdrinken de spieren verstramd door genot siddering door streling van haar bleef bij haar komen zij speelde het klaar alles wat ik beleef in dromen ach ware dit terrein ongewonnen dan was die droom zeker niet verzonnen…

Ik zoek die ene omhelzing die mij geeft wat ik wil warmte en genegenheid het maakt zoveel verschil Laat mij een keer voelen hoe gemeend iets kan zijn zonder het stukje wantrouwen op een voor mij vreemd terrein Mag ik ook een keer koesteren ik wil zo graag mijn liefde kwijt en het enige wat mij omhelst is de tijd van eenzaamheid...…

Licht dat uit je ogen vervaagt tot wazig beeld het veld van zien wordt kleiner versmalt tot een kokertje klein als een speldenknop het grijs dat wint terrein verduistert zwart de wereld om je heen je richt je op gevoelen horen ruiken proeven misschien een anders zien…

Rijp over de velden Boomstronken en takken Handen in de zakken Gaat voorheen beknelde Onbekende wegen Kruist verbeelde degens Tot Holle haar bed schudt Hoe ongerept kun je zijn Al je voet nog boven Onaangeraakt terrein zweeft Kort voor het zwartijs scheurt…

moeilijk origineel te zijn bij zoveel werk van vele dichters die ik bewonder soms dicht ik in dezelfde trant dan is het echt geen plagiaat wel imitatie ik koester hoop tijdens mijn streven nog nieuwe wegen te verkennen het moet mij lukken er ligt wellicht op veel terreinen nog zoveel braak…

ik voel pijn zouden het de eerste stukjes naderende dood kunnen zijn in frontale aanval op de tempel van het leven altijd evenwicht ieder licht nam schaduw zelf bij de hand nog schijnt de zon maar de dagen korten en het donker wint terrein de balans is om ik beleef nog slechts de schaduw van wat mijn bestaan had moeten zijn…

over het braakliggend terrein fladdert een goud gestippelde vlinder daalt neer op de akker die niet is ingezaaid met een cultuurgewas voor een beperkte duur mogelijk tot men weer kan denken in zoet dat geurt naar bloemen meer dan in zuur dat ruikt naar azijn u rest slechts het weten bij het zoeken tussen de klavers…

ogen turen onzeker op onbekend terrein met zwakke enkels betreed ze de oneffen wegen niet wetend welke afslag ze bij de kruising zal nemen slaat haar gewonde vleugels uit laat zich meevoeren op de zachte melodie van de wind het donzige lied van de wolken zacht en teder wordt ze geleid om genezing te vinden…

Je honger naar zelfbehoud wens ik te begrijpen, maar ook is er het verdriet om de nasleep van zo'n verlies, dat je eeuwig op vakantie doet gaan naar onvertaalbare afgetopte bergen, naar heuvels zonder tegenspraak en dit natuurlijk op neutraal terrein, waar, eenmaal ingevuld, de open plek in mijn hart voorgoed onvervuld zal blijven.…

Klinkend en ploegend op het braak liggend terrein van onwennige ogen en oren. Hun stemmen klinken door, als naschokken in niemandsland die het land verscheuren en bomen ontwortelen. Terwijl niemand het op dat moment zag is de wereld toch veranderd.…

Klinkend, ploegend, op het braak liggend terrein van onwennige ogen en oren. Hun stemmen klinken door als naschokken in niemandsland, die het land verscheuren en bomen ontwortelen. Terwijl niemand het op dat moment zag is de wereld toch veranderd.…

ik weet waar je bent gaat en verblijft nog is er altijd die strijd het warme verlangen om bij je te zijn je hand en ogen te vangen het is als ontsnappen naar een andere dimensie stappen in elkaar beter verstaan ongestoord en privé in de wereld der schepping verblijven op hemels terrein om later de liefde met anderen te delen in…