Alle inzendingen over terugverlangen

Zo graag zou ik nog eenmaal daar samen met je lopen langs die rivier genietend van watervogels of planten, met gewoon plezier in alledaagse landschap met koeien kalveren paarden of schapen in de wei wijzend op springende vissen in het water samen kijkend naar vogels in de lucht de verschillende vormen van de wilgen dikwijls denk ik daaraan…

Niet meer op iemand wachten, zelfs naar dat wachten terugverlangen. ------------------------------------------------- uit: 'Verzamelde liedjes en gedichten', 2004.…

Terugverlangend met een gevoel van heimwee naar die mooie tijd! Ik had het nooit willen missen. Die mooie en ontroerende belevenissen!…

De Nostalgieweek is weer aangevangen Er wordt dag in dag uit steeds teruggeblikt Wat eerder nog teneer slaat dan verkwikt Want ach, wat wint een mens met terugverlangen? Het zij zo dat die week nu is begonnen Er werd een week lang toch al niks gewonnen…

Als kleine helden zijn ze hier ontvangen: Ammar en Sara zijn weer bij mama En mochten terug naar Oude Pekela, Al zou ik naar zo’n plaats nooit terugverlangen. Dus wat er straks gaat gebeuren laat zich raden: Ze krijgen heimwee naar de ambassade.…

Vanuit het totale niets, Vanuit de morgenglans der Eeuwigheid ben ik in Het licht ontstaan Uit en in dit licht Geboren - licht dat Tijdens mijn leven zo Vaak ontbrak - 't is Mooi geweest hier op Deze aarde waar de een De ander vooral het licht Niet in de ogen gunt - dit Samenraapsel van nietsheid Doet mij vooral terugverlangen…

vriendschap volop daar, ik drink het in en met tegenzin zwaai ik het bezoek uit een tikje bedroefd afscheid nemen is een beetje sterven maar wil dàt gevoel mijn dag niet laten bederven liever nog even blijven hangen in een zoet mijm'rend nu al terugverlangen…

Gedachten die zo graag Op reis gaan, naar verre, Onbestemde oorden, waar Het allemaal anders is, Weg van de sleur Van alle dag - Maar zodra het eerste denken De voordeur achter zich Heeft dichtgeslagen, een frisse Wind in 't gezicht hem raakt, De mens blijft toch een gewoontedier, Begint al het terugverlangen Naar 't bekende…

linke lenteleugens kunnen slecht verklaren wat ik met matte middagen in mei precies wil evenaren schuldgevoel, mijn cultgevoel ik neem me zo graag mee bedolven onder golven van een nooit verstilde zee tranen vlokken schuim uiteen onsamenhangend uiteengaan kapot, verspreid altijd terugverlangend naar de stilte na de vloed naar een altijd…

Waar is het kind dat je ooit zong nu het in vreemd motief verdwaald geen tonen meer kan vangen In lijdzaam terugverlangen zing je ’t nog gouden regels toe van een onzuiver plagiaat Het kind ligt uitgespuugd op straat waar de coupletten sterven nu bruggen afgebroken zijn Maar met een eindeloos refrein verhaalt het nog in schril contrast…

mensenwereld binnenstapte een wereld die zo gemeen kon zijn en waar ik niets van het volwassenzijn snapte Die wereld was zo wreed en medogenloos en opeens stond ik daar middenin als het kon zou ik terug zijn gegaan want ik had het hier niet naar mijn zin Maar ik groeide mee en werd volwassen paste mij aan de meeste dingen wel aan toch bleef ik terugverlangen…

Een wild fantoom van zang stijgt op uit lang vervlogen erotiek de vrucht van samen die ons kon bekoren Gij vroeg was deze hang een zucht van kundalini's passievrucht of was ze puur uit cupido geboren Ik zei het kan geen weemoed zijn geen terugverlangen heimwee vlucht in een melancholie eerlang verloren Ons samenzijn…

De oudste taal ter wereld Klinkt sinds mensenheugenis Met pasen noch met kerstmis Wat op zich geen leugen is Het gemis aan kerklatijn Doet velen terugverlangen Naar pracht en praal der kanseltaal Gregoriaanse zangen Het zijn de opgezette kelen Die zoetgevooisde klanken kwelen Van blauwborst nachtegaal en merel Wijsjes die geen mens vervelen…

Warm zijn zij, liefdevol en goudgerand, een terugverlangen naar mijn zonnedagen. Muziek als antwoord op al mijn levensvragen, als troost, verdriet, ten langen leste opgebrand. Doelgericht gestreken, en naar het blauw gedragen, het licht volgend vanuit een mensenhand.…

Zijn blik op nooit vertrouwen uitgehongerd schrokt hij snel angst dat ik iets terugverlang; eet met mijn prikkertje, dat wel…

Jij begrijpt wel dat ik terugverlang naar de wonderschone dagen en nachten minnen, waarop wij niet konden wachten onze liefde bestaat nu uit lofzang nog dansen wij in eeuwige lente van bloem naar bloem dragen wij onze kleur noem je mijn liefste en jij mij charmeur het houdt ons zo jong in het fervente hoewel onze huid verrimpeling toont…

Nog een paar jaar en ik ben rijp voor een kunstgebit, mijn benen haperen al, een stok zal nodig zijn, ja jongelingen, ik dementeer, heb last van spit, mijn hele leven gewijd aan de wijsheidsleer, maar wat rest is van allen, die tergende pijn, het terugverlangen naar de borsten van Judith!…

Rijke heren met stormparaplu's wandelen als windhaantjes manmoedig naar hun werkterrein, terwijl de terrassen met de opgestapelde stoelen net zo mistroostig terugverlangen als ons.…

van de rijkdom die de oude brug betreden scheiden zelfs geen koren van het kaf en de muzen die er speelden zwijgen net zoals de doden op het oude joodse kerkhof als het graf Praagse lente heeft de zomer tot het bot toe uitgeknepen en met enkel klatergoud behangen en in oude trieste ogen vind ik plots het onbegrepen en het machteloze terugverlangen…

schept een grote verbondenheid Liefde die ons heeft gebroken,gekraakt Het mooiste gevoel ooit zijn we kwijt We delen samen onze trieste tranen Praten tot in het diepst van de nacht Zijn kwetsbaar van pure liefdespijn Teveel gehoopt en teveel verwacht Liefde heeft gevoel aan mootjes gehakt Treurnis vieren was onze enige feester Maar het terugverlangend…

Ik werd vanmorgen wakker kon nauwelijks m'n bed uit komen strompelde de trap af ik zag haar afgelopen nacht sinds lange tijd weer in mijn dromen Ik verviel in die tijd met haar dat leven, die vijf en een half jaar met elkaar gedeeld Een verloren gevoel als een film heb ik de beelden in terugverlangende gedachten afgespeeld Ik greep…