Alle inzendingen over tezamen

Bij nader inzien dicht ik niet maar poog juist dit te rijmen wat mij zoal te binnen schiet ga ik tezamen lijmen het leest als zijnde een gedicht tóch anders dan u denkt en zie de blik op uw gezicht u bent reeds volgetankt?…

Ze hebben altijd naast elkaar bestaan, Maar nu brengt hen de dood tot slot tezamen: Nadat wij eerst van Derrick afscheid namen Is nu dan ook Horst Tappert heengegaan. Of zou diens dood ook onnatuurlijk zijn? Dat wordt dan nog een zaak voor Harry Klein.…

het noodlot spreekt tegen de uitvaart in mijn hoofd alsof het breken zal een kind opent er een septemberroos uit verlangen en sluit het voorvertrek vanavond zal ik je lichaam vlechten tussen de lakens tezamen met je zoete stem ik kan niet meer terug zelfs niet in dit vers…

Zo, Sinterklaas is ’t land weer uitgezet tezamen met zijn roetveeg allochtonen. Die dachten dat ze hier wel konden wonen, ja kom nou zeg, ze weten wet is wet. Nu al die illegale kind’ren nog. We zijn toch zeker Sinterklaas niet....toch?…

duisternis waait over de witte huizen tezamen verbonden met één hemelzaal spreekt ze tot het volk in ‘t suizen van de wind dalend en rijzend naar de blauw zilveren morgenstond het zonnegoud van de Koningszaal waarvan de zon op en ondergaat…

Groenlinks/PvdA (of omgekeerd) Je kunt alleen nog op de combi kiezen Ze gaan tezamen naar de gallemiezen Of zorgen straks wellicht dat links regeert Gelukkig (dus ik zie het wel gebeuren) Zijn rood en groen complementaire kleuren…

In de doolhof der dialecten ben jij in je stem door mij herkend - als dan de adem op gekoelde ramen de semantiek van onze namen tot één teken ketent en tezamen voegt wat eens gescheiden was, geneest wat genezen moest alras. --------------------------------- uit: 'Van het wolkje af', 1980.…

ze werden verwacht tezamen met armen ze kenden elkaar uit hun grepen ze waren al vrienden voordat wij dat begrepen. ze gaan met elkaar de vingers gekruist ze klappen voor morgen ballen als nodig, de vuist…

Van komt tezamen is nu amper sprake. Toch blijft het feest van licht ook dan een baken want stilte heelt en raakt in ons een snaar. Voor wie niet in het kerstverhaal geloven: bedenk, écht licht komt enkel maar van boven –…

S oleert u als in cirque du soleil? I n zulke acts was ik nooit echt een held N u word ik in november reeds gebeld T ot mijn verbazing, 'k hoor er dus echt bij! Z oekt u een synoniem voor zwarte Piet? O f houdt u het bij black is beautiful E n vindt u zo'n vermomming juist best cool K ickt u op multicolor of juist niet T och flauw…

toen ik dwaalde en maalde door de gangen van de bibliotheek en mijn geheugen en tranen, wanen en dromen tezamen zorgden voor onbeschreven blad een perfect wit papier bevond ik mij ineens in een keerpunt toen ik de deur vasthield en een kaart mij aanscheen: Aan geluk kun je werken.…

zij verkleurt zich in de herfst opdat de winter haar niet vangen zal armen wijd gespreid geeft zij zich over aan wat komen gaat een blad dwarrelt z'n laatste gang waar het tezamen met haar een liefdevol tapijt vormt dat de wereld kleurrijk omarmt…

verknisperd tingelding naaldgegroend verlicht verkruimelt kerst tot zwaarvertafeld geestesfeest nachtvergallend flonkerballend hellevuurgestookt tot winters mid stereogesticht tezamen allemaal versnikkend in het overgangsejaarsgelal vernieuwjaar in gelikte hielerij geflikte spielerei door anonieme durfals…

Als de zon en maan tezamen zijn, En de sterren zachtjes zingen, En op aard alle mooie dingen, Samenvallen in een rijm. Dan zal ik dansen, Dansen, walsen, zingen, springen, Springen dwars door het heelal, Alleen maar om dat ene te vinden, Vinden wat ik toch nooit vinden zal.…

klanken fris, vrouwen tezamen onderweg een meidoorn, opdoemende aarde vroeg tjirpende vogels een kind dat al huppelend hun werkzaam leven verlicht de manden helpt dragen, hun handen koesteren hoop omvatten de schatten in passende toonaarden.…

waar de hand van een mens beider oevers met hout verbindt ontwaart men ook sierlijke snaren die tezamen als verheffend instrument door waarneembare trillingen hoge bomen aan de overzijde bemint en iedereen in het stromend water zelfs de eeuwige beweging herkent…

Geboren in mijn hart, gewogen door mijn brein worden woorden die ik spreek geschreven met mijn hand tezamen tot één geheel uit het diepste van mijn ziel gevoegd tot een gedicht.…

De nieuwe paus begint zijn ambtstermijn: Drinkt thee en sopt met een Mariakaakje en heeft sub rosa dan een samenspraakje met d’oude paus, aan ’t eind van diens Latijn Toch zijn ze met z’n vijven fijn tezamen: Zij, Vader, Zoon, Spiritus Sanctus, amen…

In het voorbijgaan las ik in een flits 'Eventueel' in stede van 'Existentieel' tezamen Eventueel dat zegt als Now and Then nu eens dan weer wat meer en heel wat anders dan real live existentieel! Het zegt meer over artistieke crea associaties in mijn rechter frontale neocortex hemisfeer…

Voor mij ben jij Symbool Van schoonheid & Liefde Een teken van Leven Zoals 't is Bedoeld Een symbool van Passie Gevoel van bestaan Jij bent Leven Liefde & Kunst tezamen Een vrouw zoals Jij....... Prachtig en puur 'k Ervaar & Voel het…

mijn hand zal voor je schrijven in de stilte van de avond als de maan mijn tafel het schrift verlicht uit het bloesemhart stromen dromen dierbare verzen vormen tezamen een gedicht zing, zing mijn letters door de tijd als een echo door de dalen vriend, mijn vriend ze zullen als sterren voor je stralen…

Mijn wit plafond en ik wij ontwaken weer tezamen. Het bedmetaal en ik wij scheiden minnaars van elkaar. 'k Heb niemand nodig. Kijk hoe ik de theekop stevig kus. Ik wijdopen dode ramen en je geur is buitenlucht. ----------------------------------------------- uit: 'Tussen lelie en waterstofbom', 2009.…

hoe ver ik ook kijk nimmer verschijnt er een wolk aan 'n hemel zo blauw als vandaag of toch daar in de verte voorzichtig zie ik ze verkleuren en hoor de door jouw gevormde woorden al van verre ze toveren een glimlach op mijn gelaat ik raap de mijne tezamen en stuur ze gevleugeld naar je toe…

Zo traag de nacht verschuift naar avond zonder morgen laag voor laag lijkt leven dood in eenzaamheid waar tijd gehavend door het stormend zijn als drenkeling verloren lijdzaam in vergeten drijft maar toch… hij blijft en ik grijp me aan zijn flarden vast vlecht ze tezamen tot een beeld dat was als vlucht…

Tezamen lijdt en tezamen zucht. God biedt ons leven aan. Heeft de mens het niet gehoord? O ja, wel degelijk, luister maar. Het geluid klinkt overal op aarde. heel duidelijk en klaar. Hoor, hoe het klinkt! Dit nieuwe lied, zo blij van toon. Luister, luister, telkens weer. God biedt het echte leven aan, door de gave van zijn Zoon.…

mijn Vader die in de hemelen is de Geest van liefde vrijheid kracht en leven de Trooster ons gegeven de bron van liefde 't kind maakt groot in vreugd en smart Zijn Heilige Naam met vurige liefde in 't hart met al het volk tezaam prijzen wij de Grootheid van Zijn Naam…

Op de verjaardag van mijn zoon fiets ik verzonken in gedachten tegen de schrale februariwind drie hyacinten in een zinken emmer vormen tezamen met een tas stilleven in mijn korfje uitbundig groet hun roze en paars verheven in het groen met blij gemoed fiets ik een tandje hoger mijn jarige tegemoet.…

waar de hand van een mens beider oevers met hout verbindt ontwaart men ook sierlijke snaren die tezamen als verheffend instrument door waarneembare trillingen hoge bomen aan de overzijde bemint en iedereen in het stromend water zelfs de eeuwige beweging herkent (Waterdag 2011 Gedichtenroute…

angst knaagt aan tafelpoten wat hem doet wankelen in de zon de eens zo solide tafel nu als afdankertje op 't balkon onzekerheid sluipt als een gifslang door alle facetten heen ooit had hij vele vrienden nu heeft hij er geen tezamen ondermijnen zij het ervaren van geluk dat ze juist op deed bloeien maakt het nu alles stuk…

Maar zie nu naast mijn grafstee opgericht, Tezaam gebeiteld uit het kuis albast, En warm besprenkeld door het weemlend licht, De beide knapen bij hun kus verrast.…