Alle inzendingen over thuis OR verlangen OR heimwee

Wat is leven, anders dan verlangen, weg van pijn, maar vol heimwee naar vroeger, naar de kindertijd, de tijd van de beloften, van het ouder willen zijn, of sterker en groter. Hoe moet dat toch, met al die mensen, steeds onderweg, vragend en zoekend. Wat is leven, anders dan verlangen, steeds weer, heimwee en vervulling. Soms heel even.…

er zijn van die dagen dat ik barst van de heimwee elk liedje elke zanger vertelt me dat ik hier niet thuis ben en de zon schijnt maar vanavond is het volle zo volle maan een liedje op de radio vertelt mij dat ik niet hier ben ik wil hier zijn maar ik ben teveel alleen…

Wat doet avonturiers verlangen, tot voorbij de horizon? Wat bezielt ontdekkingsreizigers, om naar zichzelf op zoek te gaan. Is het heimwee dat ons doelloos drijft, terwijl we veilig bij de kachel zitten? Is het verlangen naar verlangen, om weer op weg naar huis te gaan?…

wie herkent het niet 't onrustig verlangen naar het ontkiemen heimwee naar bloesem de ongerept frisse geuren en kleuren die je telkens weer versteld doen staan dit grote verlangen waarvoor je de tijd moet nemen om het te ervaren... mits je de tijd maar hebt…

hoge bergen, tropische landen verre oorden, witte stranden heimwee is niet altijd denken aan vervlogen tijden, soms heb ik heimwee naar je warme handen die zich zoekend een weg banen in mijn wilde haren je bonzend hart dat op hol slaat bij het fluisteren van je naam je sensuele blik die zich weerspiegeld in de ruit van ons geliefd…

nostalgie op een speciale zomernacht met de radio op zacht speelde er muziek van de jaren tachtig… verwende mijn geest zo krachtig nostalgie kwam op de proppen spontaan stroomden vele tranen waren nog moeilijk te stoppen… en ogen creëerden zilte oceanen dus… alleen op mijn kamer op mijn vertrouwd gebied er vloeiden vele tranen…

Een verlatenheid, iets van heimwee, heimwee, naar een thuis. Zelfs dat nam je mee. Er is de werkelijkheid, daar leef ik in. Als vreemdeling, een eenling, in een leegte zonder zin. Ik kan je niet bereiken, een onmogelijkheid. Er is je graf, een harde koude steen. Waaronder jij verdween.…

In stilte herlezen, van heimwee genezen; dat niets je verstoort: de bloem noch de vogel, het huis noch de lach. Blijf maar verlangen naar wat je ooit zag in dromen en tekens, in lied en in lust en weet dat verlangen hier nimmermeer rust.…

Ze sprak vol passie over pijn het lijden van haar Russische ziel over weemoedigheid en het gemis der dingen heimwee en verlangen van geur van verf op doek haar woorden raakten mijn hart dat in harmonie met dat van haar begon te zingen er vonkten lichtjes, ze dansten rond tussen hoofd en hart en mens daar in het duister bij de deur…

nacht lig naast me de zee spoelt in lange zwarte golven verzet zich tegen het verhaal het onweer trekt landinwaarts het strand is breed en stil lig naast me raak de zuilen aan leg wat je zegt tegen me aan als ik je ken en je verzamel als ik naar je terugga ------------------------------------- uit: 'De liefde verwildert niet', 1987.…

Zo gaarne, moeder, wou ik zoveel weten wat in de hemel en de grond gebeurde wat in het gras geboren werd en geurde en onbedachtzaam overdag vergeten. Ik wou de achterkant zien van de wolken de wind in zijn begin, horen vertellen hoe lelies overwinteren en libellen. Sinds mocht ik veel vernemen nopens volken verovering verval, maar weinig over…

Ik ga straks naar de dijk en het zal er waaien Er staat een ruisend takkenwoud van half verrotte zomer Dat de vaart uit de vlagende winden haalt Ik ga erheen omdat ik mijn dorp mis En ik de zeilen niet heb Om naar dat ooit terug te varen Wat rust achter mijn ogen Deze stad houdt me vast in zijn steenharde schaduw Ik zal een rijnaak zien…

in oneindige verte vol pasta en wijn bemin ik zonder einde in het licht van vergeten zielen in het huis van heimwee naar ooit ben ik thuis als ik kijk in de verte in een droom waarin ik jou liefheb en oneindig bemin…

De zee heb 'k niet gehuurd, enkel maar het beeld van oneindigheid en groot verlangen; wat daarna ervan bleef hangen is stilte en heimwee. De zee, de grote zee.…

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…

onvoltooid verhaal Een fragment van een groter geheel Een aanwijzing voor een verborgen doel Elke herinnering is een vaag verlangen Naar heimwee in de toekomst Naar wie we waren en wie we zullen zijn Naar waar we gaan en waar we horen…

Ik zie haar dansen in wateren van heimwee ik spreek haar aan met luidkeels verlangen. Ze staart me aan en reikt haar hand uit naar de mijne. Oh dame van de nacht, wat doet me het afscheid onnoemelijk veel pijn.…

, verlangen naar wie heimwee heeft naar toen de wereld nog niets van ons wist.…

Nee, thuis is waar je hart blijft als je weggaat en je kwispelend omarmt omdat je altijd weer terug kwam.…

tranen en zuchtend ademtekort het missen van iets of iemand een plek, een zonneaanblik, geur een hunkering naar ooit of toen heimwee, is een gevolg van dat al nee, niet het er willen zijn, of te zien of kunnen ruiken is het, maar het diepe brandende verlangen naar het geluksgevoel van toen is wat je hart doet groeien....…

op het strand breekt hij als hij overrompeld wordt door een verlangen naar zijn Ithaka verlangen naar het goede mooie het ware a paradise lost overvallen door pothos smachtende tranen een hevig heimwee sluwe arme Odysseus de beproefde reis de dag is helder het licht is van porselein de queeste voorbij…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

mijn gsm leidt nu een stil bestaan zal als verdriet eerst niet meer overgaan ik berg mijn paspoort ver van mijn gevoel kijk naar de lucht zo somber zonder doel jouw aarde kleurt de muren van mijn huis hier komt mijn heimwee elke avond thuis…

de wind wierp alle glazen omver het water huiverde een vogel landde op de bronzen kop van een held te paard dichtbij het heimwee hield beklemming de wacht hoe lang moet je weg zijn van thuis voordat het te laat is om terug te keren…

Omdat ik een dromer ben gebeurt het dat ik heimwee kan krijgen naar een plek waar ik nooit ben geweest het doet zelfs een beetje pijn als ik dan wakker word groeit het besef dat dit verlangen naar dat nu nog onbereisde sterker is dan naar bekend terrein…

in de schaduw van haar zorgen woekert heimwee in haar hoofd een verlangen diep verborgen naar wat hij haar had beloofd in het licht van haar gedachten verliezen woorden telkens glans het beloven en verwachten gaven haar nooit echt een kans…

stille tranen getuigen van verborgen verdriet huilende gedachten daar waar niemand het ziet verlangen druppelt naar binnen vermengd met heimwee ooit is er het weten ooit is er rust ooit ga je op weg…

sjofar bij de tempel Hier wordt Gods woord vervuld Kom, neem van hier de weg nu oostwaarts Richting de Dode Zee Langs Jericho daar in de verte Dalen we af daarheen Jeruzalem, oh stad van goud De stad die God herstelt en bouwt Ik zal jou nooit, nee, nooit vergeten Jij bent van mij Yerushalayim shel zahav Veshel nechoshet veshel or…

Langzaam vertoeft haar geest door dat verre land vol nevelen eenzaam drijft heimwee haar langs beken met helder water en geuren van frisse ochtenddauw de melancholische klanken weerklinken nog altijd over de heuvels en de groene velden daar waar eens haar thuis was in dat verre verre verleden…

door werk gedreven gekozen voor het leven verscheurt heimwee je hart met luchtpost vol tranen glij je zoet verlangend en woekerend door je oude jaren heen immers: er is nu geen weg meer terug... Elinora, 1 April 2010…