Alle inzendingen over tijd OR park

Papieren arken op een vijver van beton. Spreeuwen harken pieren in een grijs gazon. Bomen met roos: uit hun kruin vallen duiven als Noach seniel met de broodzak gaat wuiven. ---------------------------------------- uit: 'Gedichten 1962-1992', 1993.…

er hangt een lachbui boven een vergeten regenjas vol verstild verlangen naar een zilveren meisjeslach kinderen spelen tikkertje in het park, de schemering voorbij tot zij roodgeblost berispt door tijd en moeder heerlijk slapen gaan vader leest een sprookje voor over wat er ooit eens was door het open raam waait een koele zomerbries…

Want er valt weinig te verwachten van een vijver dacht hij terwijl hij op een zondagmiddag op een bankje in de schaduw zat En bleef de rest van de middag een peinzende introverte gestalte die niemand groet hij zag een man passeren hij zag een man met hond passeren hij zag een man met vrouw passeren Toen is hij naar de vijver gelopen en…

Soms zit ik in het park en breek ik in gedachten eenden die ik in een broodzak aan je geef.…

gedraag je in het park steeds waardig pluk geen bloemen wees plantaardig…

Daar in het park alsof het er nooit eerder was.…

Drie rondjes park nog, ‘t is verdorie laat, De schemer daalt al tussen kale bomen. De bladerritsel in de struiken praat Met westenwind. De modderspetters komen Uit de zwarte plassen op het voetpad Als kleine kruisraketjes gelanceerd Terecht tussen mijn dijen.…

Het park ligt er niet meer onbevangen bij langdurige regenval heeft de wandelpaden onbegaanbaar gemaakt, net zoals onze liefde die zo ver van de natuur verwilderde door dromen van beschaving in het holst van de nacht regenplassen, als kind waren we er blij om met onze laarzen aan sprongen we in stilstaand water maar nu de tijd het getij in…

Voorbij de lanen van licht en schaduw ligt het park. Rechte paden verbinden witte beelden met een onzekere betekenis beladen, verlies aan overgave, hun voltooide gebaren in groene kaders. Zonder een belang te leven, mooi, hevig. Dichtbij is de stenen huid om het vergeten bloed.…

er schoot een regel door mijn hoofd terwijl ik liep te lopen 'er heerste vrede in het park als in vervlogen tijden' hoeveel goden mensen zich ook wensen er is slechts één zon die ons allen troost en verwarmt er is slechts één maan die ons allen troost en omarmt die boven oorlog boven vrede altijd blijven staan…

gebogen en stram leun ik op mijn wandelstok en zie vanonder mijn wenkbrauwen naar haar de grijze duif die nog kan vliegen door mij heen het ontmoeten is een fantasie voor twee doch gedragen door een speelse lok even vangen we elkaar in een ooggebaar schalks wordt weer een glimlach geboren iedere dag kent zo een hoogtepunt door een weinig…

une cratte de bière Entre le pays d'or et mont vent où Ça va?…

het einde van liefde begint met angst voor verlies verloren zijn de mooie dromen verloren de herinnering verloren zin gewonnen zijn ware beelden gewonnen is visie gewonnen zijn ben niet verloren ben niet gewonnen gewoon de twee verbinden zoals een refrein verliezen en winnen totaal zinloos liefde wint niet wedijver wel…

Hij was het standbeeld in het park bewonderd of uitgescholden zijn hart was thuis De mensen liepen hem voorbij of keken hem strak aan zijn hart zat in een kluis. hij was het standbeeld in het park.…

Ik wandel soms weer door het park in gedachten door het park van mijn leven waar we huilden waar we lachten de wandeling die aan een ieder slechts eenmaal als te bewandelen wordt gegeven ik wandel er soms weer even en kom er vele mooie beelden uit alle jaargetijden tegen ja zo gaat dat meestal toch in ieders leven mijn park wordt…

Het geluid dat je hoort op een zonnige dag in een park Een trilend geluid door een riet als een reiger van jazz. Die luistert en wacht op het moment van koper met de klank van zonlicht in de vijver van een park.…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

over de bug dichtbij niet ver van hier achter vandaan ligt een park en daar staat een appelboom niet ver van hier de brug over die hier achter loopt over de rivier niet ver met een appelboom in het midden in dat park ver van hier is het niet…

Het is koud en oud, als een park in Parijs, de hoofdstad van Frankrijk. Ik wil in bed liggen met iemand die lange tijd over hetzelfde na kan denken. Wat er bijna is, de maan boven een veld, een liedje ver weg. Tegenovergesteld aan wat beloftes terugneemt die niet gedaan zijn.…

Er zit een man in het park op een bank. Vroeger vitaal en ook nog slank. Nu geen zin meer om verder te leven. De maatschappij kan hij niets meer geven. Er zit een man in het park op een bank. onverzorgd, de kleren omgeven door stank. Door voorbijgangers wordt hij vermeden, niet wetende hoe hij heeft geleden.…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

, het park altijd weer een park een bos, een dijk of een strand en anders mijn balkon…

============== Elvis kan ik heel goed nadoen vooral hoe hij in zijn bolle tijd - it's now or never - zingt op het toilet nog één middernachtelijke dubbele peanutbutter banana sandwich in het vet gebakken I'm so lonely I could die hij kon het niet meer aan om de koning van de rots te spelen geëxalteerd, gedrogeerd, geëxploiteerd uppers…

Terwijl mijn gemoed Zich zichtbaar verzwaart Tot in de diepste Krochten van mijn ziel Word ik opgetild door jou, Klein pluisje, dat Tegen de zwaartekracht in Zichzelf verhoogt, en zich Moeiteloos een weg Naar de hemel baant…

De maan zucht het is onmogelijk door de wolk door de menigte heen het Vondelpark te verlichten Ik heb haar stralend gezien en toch verloren boven het park mystiek licht en weer teruggevonden boven het Sarphatipark mijn muze boven mijn park ------------------------------------- uit: 'Hollandse woorden', 2004.…

Distichon 50 Het park van de poëzie Het park zat vol met grillen in mijn dromen. De schaduw was er eerder dan de bomen.…

Sommige gedachten staan lijnrecht tegenover elkaar wanneer zij bij maanlicht hun dag overdenken op 'n bankje in het park waar een voorbijganger net zo gemakkelijk verloren loopt kruipt de tijd als nooit te voren juist die kant op waardoor de ochtend gelijk in 'n ander daglicht wordt gesteld…

In het park geen rode rozen, alleen dode gele. En in vele ogen tranen zichtbaar of verborgen in een tijd van wanhoop en zorgen.…

[Haiku] schaduwen rusten op een bankje in het park naast zonnebloemen…