Alle inzendingen over tijd OR verandering

une cratte de bière Entre le pays d'or et mont vent où Ça va?…

het einde van liefde begint met angst voor verlies verloren zijn de mooie dromen verloren de herinnering verloren zin gewonnen zijn ware beelden gewonnen is visie gewonnen zijn ben niet verloren ben niet gewonnen gewoon de twee verbinden zoals een refrein verliezen en winnen totaal zinloos liefde wint niet wedijver wel…

Werelden die blijven veranderen, wanneer onze lichamen verteren. Wanneer we onze geesten geven. Wanneer wie we werkelijk zijn, weer naar huis toe gaan.…

ze heeft genoeg van knoppendrukken metafoor voor alles gaat vanzelf rond elf gaat ze naar bed met lamme vingers die haar man ontregelt en ontzegeld al het werk dat ze na het werk moet doen en kijkt ze uit naar extra handen voor verlichting want hij werkt zich na het werk ook nog eens het lazarus om haar weer automatisch tegemoet te komen doordat…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

je schepte lucht van verschillende consistentie dacht te ademen volgens oeroud concept na het niets verwachten zat je al goed fout we weten dat je bij lang verkassen op moet passen we spiegelen onszelf zijn toch vaak het beeld niet meer als een ander dat ziet of opmerkt is het meestal veel te laat verandering is leuk…

Grijze nachtvlinder koestert zich aan de laatste eenzame bloem terwijl de zwarte boogschutter zijn volgend schot trefzeker lost Stuipfladderend verdwijnt de vlinder in de duist’re nacht als een schaduwfiguur vluchtend voor ervaringen achterhaald door het lot Smalle holte van een berk lijkt de laatste rustplaats maar een winterlange…

De tijd is veranderd. De tijd kreunt als een kind in zijn slaap, hoest droog en kortademig. God verhoort geen gebeden meer, ik bid, maar God luistert niet meer. De tijd is een gebed zonder eind, met rondhuppelende ivoren olifantjes door mijn kamer, trompetterend van vreugde. De tijd liet ze los.…

maakt plaats voor kou Licht zand wordt grauw Hoge golven nemen afscheid Van de ooit zo volle stranden Uitgeputte meeuwen vliegen hun laatste rondje Een vergankelijke drukte is niet meer Nooit was er een beter moment Om terug te gaan naar wat eens was Naar de vege gure wind Die ons ieder jaar opnieuw vindt Alles en iedereen terug in de tijd…

Zo gaat de tijd, onvruchtbaar en verloren: 't verwordende kan evenmin vertolken wat het zijn zal als wat het is geweest.…

een gelderse roos droomt van de sneeuw van haar lente zonggeruchten lichten het schip op het anker scheurt uit de herfst verleden geurt in de wind naar de mispelen geurt de riviermond wind stuift onder zeil roeit water het land in verdwaald slentert de dijk langs het huis de appelen bewaren de zolder ----------------------…

(verandering) zoals men kut gebruikt om er weerzin mee uit te drukken zo moet het ergens ooit zijn misgegaan op een plek in het recent verleden zijn de knoppen omgegaan de tederheid bestreden met het begrip banaal zijn wij ver afgegleden naar 't koude digitaal…

Maar geen haast als tijd toch aan je zijde staat. ------------------------------- uit: 'Kritische massa', 2002.…

In de late schemering de avond valt met grijs notelaar verzamelt schaduw meer en meer om zich heen Haar gezicht straalt licht ik mag hierbij aanwezig zijn om te zeggen dat zij mooi is Zij antwoordt met nu het donker wordt al het lelijks in ongezien verdwijnt zij verblindend uit mijn ogen schijnt…

dat wil zeggen, liggen tamelijk roerloos in de baai van onze tijd. plezierbootjes maar dan zonder plezier. ---------------------------------- uit: 'Mijn soort muziek', 2015.…

Zomer in de stad iedereen maakt zowaar een beetje 'n gelukkige indruk alles is glanzend warm huiden en huizen ik eet meer fruit morgen word ik veertig en gisteren liepen ze op de maan geef vrede een kans en hoop op betere tijden ------------------------------ uit: 'Alle bundels', 1976.…

Nog steeds die luchten, schaduwen van wolken wegvluchtend op windrimpels in de rivier Het landschap onherkenbaar veranderd zeggen wij die nu leven, nu zien Er is een wereld, diep beneden, hoog boven ons die wij hier alleen vermoeden kunnen Het moment na de laatste toon voor de eerste herinnering: een ruimte die bij iedere ontdekking verder…

plechtigheid, een vers, een lied De gang naar ‘t kerkhof, nee, die is er niet Ik zie de stoet vertrekken langs de bomen De oude zerken staan hier schots en scheef En ook de houten kruizen, half vergaan Waarop al lang de namen niet meer staan Daar weer en wind ze langzaamaan verdreef De lege plekken met de hoge grassen Vertellen dat de tijd…

ik heb de gewichten zien slingeren aan kettingen van de tijd die af en toe zijn stiptheid liet vieren bij een speciale gelegenheid daarna wel in de pas ging lopen zonder het uurwerk grondig te moeten slopen omdat wij dat zo ieder jaar met elkaar goed hebben afgesproken…

een gedenkwaardige dag van water naar lucht een dag van geboorte van huilen van schrikken van bewondering verandering vernieuwing van zijn ik ben ik ben geboren in de tijd ik ben jarig…

Zoek de stilte tussen gedachten Laat de wereld even wachten Ervaar de verandering in het beeld van de tijd Voel dat je door het "nu" wordt geleid…

op een dag ben je er niet meer bij, een zekere verandering verplaatst de toekomst je deed mee je doet er niet meer toe, met een beetje mazzel dementeer je nog enige tijd onbewust van wat eens was…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

Door jou kan ik nooit laten zien wie ik echt ben, Want jij vond het nodig om mij te veranderen, En dat is je gelukt, Door jou vertrouw ik niemand, Ik zou nooit kunnen vertellen wat ik voel, Niemand kan me helpen, Alleen als ik de tijd zou kunnen veranderen, Dan zou ik geen masker nodig hebben, Omdat ik dan zou kunnen zijn wie ik ben…

Waarom komen er zoveel veranderingen, In een mensenleven? Waardoor niets, hetzelfde blijkt te zijn. Juist daar waar men wou, Dat alles hetzelfde bleef?…

Ik ben 15 jaar, mijn lichaam een bouwwerk, nog niet klaar. Alles verandert van kop tot teen, ook mijn gedrag, waar moet dat heen! Mijn moeder zegt "je zit in de puberteit", ik zie het als het begin van mijn volwassenheid.…

Ooit was ik een zwaan, die danste over het water, zo mooi, zo trots, zo gelukkig, zo ontzettend bang voor later Nu ben ik een vis, en behoorlijk diep gezonken, ik ben het dansen verleerd en in mijn tranen verdronken.…

De dag dat alles anders wordt breekt aan. Zomaar, alsof het altijd zo bedoeld was. We gooien de ramen open, luchten de bedden en schonen het huis. Piepende scharnieren worden gevet en de vloer wordt flink geboend. Alles zal glanzen als nooit tevoren. Zo mooi is het hier.…

als de maan gaan voor de volgende ronde want alles kan veranderen in een week, een dag, een minuut en zelfs in een seconde…