Alle inzendingen over tocht OR vertrek OR tempo

Langs de Visspaanstraat loopt ze verloren met reismand en poes. Langs heiligenprenten de rozenkransen de tuinkabouters de waterpomp. Langs de vuilniszakken de waterplassen het vermoeden van ratten. De paadjes zijn effen het hekken knarst niet de gewassen zijn jong. Hier kleven geen bladeren aan de stoep geen salpeter in oude kelderkasten…

De euro en de bruiloft van het jaar Vereisen hulp van duizenden agenten En daarom lopen volksevenementen Zoals ook de elfstedentocht gevaar. Ze hebben Juliana zelfs verboden Om dood te gaan in deze periode.…

muziek op het tapijt een verdwaalde kat bij het vaal geschijn van een heilige kaars het is zes in de avond en buiten het duister de straten verlaten is het niet beter gewoon binnen te zijn een oude man vergeten waarom hij ooit begon en zelfs werd verwekt schrijft zijn memoires op geleend papier een latere dag wel eens zal hij…

De populaire tocht door Friese steden Die is nog niet gereden deze eeuw. Nu vriest het flink, maar ligt er ook veel sneeuw: Het ijs is slecht en mag men niet betreden. De tocht komt pas na kilometers vegen Of na een dag met lekker warme regen.…

Nu het tocht in je hart bevriest het mijne: had me maar vertrouwd! Ik wilde je leiden, bijstaan, er voor je zijn op moeilijke momenten je hand nemen, en nog! Nu je me anders ziet verkrampt ook mijn ziel: maar waarom? Ben je bang voor de toekomst of voor het verleden? Kijk naar mijn ogen, zie, ik heb het goed met je voor!…

ik fiets tegen een boom op en vervolg mijn weg omzeil de wolken met benen in de lucht berijd de hemel langs de sterren tot aan de poort die voor mij gesloten blijft steevast fiets ik mijn weg naar benee met wind in de rug hervat ik mijn tocht op het asfalt totdat ik daar ben *…

De kans op een elfstedentocht verkeken Een windwak en het sneeuwgat op de Luts Dat komt door als dat ijsmeestersgepruts Dat steken, zagen, boren, prikken, breken Maar ik ga door, zo'n bord zegt me geen fluit Gevaarlijk ijs, dat maak ik zélf wel uit! Veel mensen gaan ondanks alle waarschuwingen toch het ijs op.…

Je bent gespannen voor de tocht De rit die jullie nu gaan rijden Een valpartij een scherpe bocht Kan je beter gaan vermijden Maar bij elkander in het wiel Kan je zonder angst en met vertrouwen Rekenen op de ziel Die je uit de wind zal houden PS: Wanneer je rustig rijdt geniet je meer van het uitzicht.…

ik stel me een tocht voor langs nissen en spelonken door gewelfde gangen onderkelderde ruimtes met paden en lanen -ingedonkerd en dat ik die ziel en zaligheid noem…

aan het einde van de dag als de wolken de hemel sluiten lijkt de toekomst reeds geleefd nu de jaren in rap tempo verstrijken overvalt mij het verlangen naar jonger te zijn nu de jaren in rap tempo verstrijken lijkt de toekomst reeds geleefd als de wolken de hemel sluiten aan het einde van de dag…

Ik start een tocht, Vol goede moed. De vogels tsjilpen vriendelijk. Ik ben blij. Het begin van mijn tocht. Het gaat heel goed. De wind juicht me toe. Ik ben trots. Ik ga verder met mijn tocht. Bijna val ik. De diepte staart me aan. Ik ben bang. Zo gaat mijn tocht. Gewoon doorgaan. De eindstreep houd me bezig.…

Als de regen nog lijkt te vallen en de zon al dagen schijnt laat de lach dan gaan en je geluk niet verbazen. Het regent vaker dan je denkt maar de last die van je schouders valt is meer dan vrijheid is ook nog eens geluk. De zon schijnt stralen en een nieuwe wereld is daar nergens is het gras groener dan het gras bij jouw thuis...…

Bedwelmend rankte de winde naar zijn gezicht. Hij ijlde over welvende zomervelden. Onbegrijpelijk brandden de tranen in zijn keel. Hij droomde van wouden en wolken. Vanwaar de wind en zou de zon zo purper elders schijnen, blikten zijn ogen langs het waaien der bomen. Hij huilde en hij legde zich op de bloemen om de vogels niet te…

Grendel het hek, je biezen gepakt, zie de blauwe lucht - en vertrek.…

dan zal ik niet met deuren slaan of een raam kapot achterlaten ik zal met opgeheven hoofd zoals je wel op foto's ziet recht in de camera het huis uit gaan dan heb ik je verlaten als ik vertrek.…

In stilte voelend de leegte Een totale vervaging Tussen leven en levenloos In stilte voelend de pijn Stekend in hartevlees Liefde kiest zijn eigen weg Een ander hart gekozen In stilte voelend de tranen Verlopen in verdriet Nooit meer samen zijn In stilte voelend de rust Een totale berusting Tussen afscheid en verlaten In stilte voelend…

Het blaft tegen een man die staat te kijken, Die ziet dat de verte aan het vertrekken is, Dat de verte zich traag maar zeker verwijdert, Dat de armen van de verte de kade loslaten En verdwijnen in het rimpelloze water. Maar het hondje op de kade blaft onhoorbaar.…

Waar de zilveren maan in de pupillen verdwijnt het spookt, in december motregen één omgekeerde tarotkaart, die van de gehangene zwijgende op het gezicht van mijn moeder voor haar vertrek, in ons allebei, klinkt cello traag, traag, traag innerlijke beweging die strekt zich als herinneringen en liefde dolken en verwijt en weer, liefde…

Heel tevreden wachtend Op vertrek naar bestemming Zonder aandacht te besteden Aan de dingen buiten jouw bestaan Herinnering van zoet verleden Wordt verdrongen naar het heden Door jouw kloppen op het raam Ik volg je naar de uitgang En zie achter je verlegen rug Een bosje onwillige bloemen Geef het maar, maak ik een gebaar Terwijl de trein…

Vlucht vijfviertweedrie is vertraagd Mind your steps, mind your steps Dat geldt voor adeldom en plebs Verschil in afkomst is vervaagd Het heeft de vluchtleiding behaagd Te staken, dus zitten wij vast Zijn ongewild te lang te gast Maar kaaskoppen zijn onversaagd Wij, stammend van de Batavieren Wij, dijkenbouwers, handelsvolkje Wij, boeren…

ze komen je halen je weet, je wacht ze nemen je mee je geeft je over ze lopen naar beneden ik hoor je droeve, aarzelende tred ze plaatsen je in een auto ik zie je tengere, weerloze rug…

(20 maart 2008) de laatste dag mijn laatste trein ik voelde al een beetje pijn dit was het dan zo moet het zijn wat sentiment een vleug chagrijn een beetje weemoed voor de vaak iets van berusting in de maak doch naar verluidt in zekere zin 'is dit vertrek een nieuw begin'…

die dag vertrok ik met de wind in mijn rug ik vertelde mama, u ziet mij niet meer terug nou ja, voorlopig dan, tot over een jaar of twee mama zei, jongen neem een boterham mee als het zover is dan moet een man gaan niet twijfelen en naast de kachel blijven staan maar een warm hemd aantrekken en een frisse onderbroek dan het pad oplopen met…

de uitgestorven straat. ik zwaai maar wat. het is of alle licht verbleekt. of alles vekilt. of ik diep vanbinnen van geen schuld wil weten. harde verwijten over en weer. na elk vertrek zin ik op woorden. om het helder te krijgen. hoe ik voortaan.…

Waar moet ik naartoe Om diegene te zijn En daar en hier te staan Zonder mezelf te verliezen Ik besluit te gaan Rein te worden Geen schuld meer te dragen En op dat ene moment Mezelf mee te voeren Tot ik daar kan zijn En hier te weten Ik vertrek…

ik wilde een ark in mijn armen scheppen waarin je voortdurend gaaf kon zijn waarin breuklijnen konden verzachten tot de fluwelen ongereptheid van een olijftak waarin we je ogen weer inktglad konden strijken je bedremmelde beentje in glans konden laten overtreffen waarin we je huilbuien en woedeaanvallen voor altijd konden afwenden. uit het…

Zoals ze daar te bedde ligt kan ik haar slecht verlaten maar wil ik haar niet verder storen Haar ogen half nog dicht, slaapdronken en niet verstaat zij half mijn woord en laatste vleierij Voordat ik sluit heel zacht de deur draai ik mij nog één keer om en zie op haar gezicht het prille ochtendgloren…

Scheren over land over water naar de grenzeloze horizon, met een overstemmend geluid Zij gaan en staan naar waar het gras groen en sappig is daar ergens op Zuid, Vertrekken in het ledige luchtruim zij zijn vrij, dat zit hen onder de huid.…

makkelijk lezen weerkaatst een eenzaam bestaan en wordt pril geluk afgewezen In de schaduw van haar geweten schuilt zwakte en onzekerheid is haar wilskracht bijna versleten en raakt zij de zin des levens kwijt In de kilte van onderbewustzijn is aan angst en verdriet geen gebrek lef en wanhoop zitten op één lijn zij maakt zich op voor haar vertrek…

Een uur voor het weggaan staan de koffers klaar gevuld met wat nodig is Wij kijken naar buiten wachten op de bestelde taxi Ons verlangen naar nooit meer vertrekken groeit en toch gaan we wanhopig weer…