Alle inzendingen over tot uiterst gaan

Wanneer het je tijd is dan moet je gaan of dat je dan jong bent of oud het is met je gedaan Het is helemaal niet leuk voorgoed gedag te zeggen mensen, dieren, dingen die je dierbaar waren je kan het niet uitleggen Wanneer het lijden de overhand gaat nemen is het einde nabij afscheid nemen is onherroepelijk je leven op aarde is voorbij…

Moeder de gans, het wordt al laat en gans uw gebroed loopt over de straat wie zal er thans uw kinderen hoeden hebt gij dan zelf geen flauw vermoeden.. Kijk, de ratten zijn hitsig, hun magen zijn leeg Zie ze al loeren daar achter de steeg Ze likkebaarden geheid en lusten wel pap van zo’n klein lekker gansje, zo’n ranzige hap.…

‘Gegroet o Koning Willem Alexander Bedremmeld kom ik mijn ontslag aanbieden’ ‘Geluk gewenst, u kunt uw tuin gaan wieden Uw zenuwbaan is strakjes voor een ander Maar dat u nú komt, had ik niet gedacht Mijn móeder had u al zo lang verwacht’…

gedreven tipt en veegt hij zijn i-phone en plukt daarbij met druk krommende vingers tussen baard, tanden en kiezen brengt schier schokschouderend zijn getergde handen op plaatsen waar lekkend vocht uitnodigt tot niezen trillend zoekt hij neurotisch bewogen onophoudelijk op benoemde plekken naar iets wat er blijkbaar niet is en verklaart…

soms ontspoort het spel op het slappe koord in macabere scenes waar twijfel danst aan de rand van mogelijkheden toont salto mortale beelden een korte view van actie waar reactie eindigt in de fataliteit van een nog warm lijk toch overheerst de lach realiteit zonder dit morbide moment zijn wij onze drivers kwijt vaak gaat…

voortdurend af met valse noten zonder ritme waarin woord en melodie soms niet meer zijn te herkennen dan zoekt hij naar de harmonie die hij weer een tijdlang vindt in de klank van geleende vreugde die echoot van nietszeggendheid maar wel de tijd ver voorbij de echte diepten van de angst leidt tot hij weer de passie mist van contrasterende uitersten…

blik maar soms duisteren je ogen met schaduw uit een dieper ik je lach daagt uit in lichaamstaal verkrampt als ik jouw grenzen haal sprankelt in een vlot gesprek maar stokt als er iets vreemds wordt gezegd hebt een warme kant die onverwacht kan nevelen met vlagen strak bevroren kou ik houd van jouw tweezijdigheid tot beide uitersten…

De ambtenaar was weer eens vroeg gaan slapen. Hij droomde, dat-ie sufte op kantoor. Slechts uiterst langzaam drong iets tot hem door. Papieren vielen, die hij op moest rapen. Pas na een lange tijd ontstond er klaarheid. Toen hij ontwaakte, bleek z'n droom bewaarheid.…

uitgekookt is ze tot het uiterste bereid door kannibalen…

Ze gaan ook tien jaar later met pensioen... Zie ik de Griek dan zie ik een citroen, En niemand is bereid die meer te matsen. Toch zijn ze op het nippertje gered Met - is het nu een steun- of kreunpakket ?…

een luiaard is niet lui maar uiterst voorzichtig hij heeft hoogtevrees…

ik zag je dansen in zwart wit mijn vingers op de toetsen het klavier romantisch belicht ik keek je aan jij liet je gaan in frank en vrij bewegen op mijn melodie van dromen ik wist dat je zou komen na het laatste akkoord je ogen nog in hogere sferen een lach die mij applaus offreerde weer gaan mijn handen over het warm zwart wit uiterst…

Hel tot vagevuur, uiterste tot middelmaat, hemelsbreed verschil…

ik ontmoet je dan precies op de grens dat is dan waar ik wacht, op jou ik zal naar je uitzien, dag en nacht Het brengt mijn hart tot het uiterste dit is waar ik zal zijn ik kan niet verder gaan dan dit ik wil dat je zo graag, het is mijn enige wens Trouwens: De Zwart Oog Erwten hebben het ons immers al voorgezongen…

De weg is nog lang waarop men verder kan gaan. Tot in het Eden.…

Doodgaan is niet de aangrijpende gedachte, dat zij voortaan alleen die paden gaat,- want niemand is alleen die af kan wachten, en niemand treurt die wandelt langs de straat,- maar dat dit alles was: een werk’lijkheid, die duren zal tot in de uiterste seconde; dit is de ware wedloop met de tijd: de halsband los, en zij met de twee honden.…

mij is een kort leven beschoren wil herdacht worden naar behoren lees mijn testament mijnheer de recensent niet droogweg worden gecremeerd maar graag breeduit uitgesmeerd met lovend literair betoog een autopsie onder kundig oog van schrijvers die weten welke jambe niet te vergeten breng mij niet naar een columbarium leg mij…

uiterst sappig geel en rond lig je voor me op de grond je groeiplek heb je rijp verlaten ik kan je daar niet liggen laten je was nog wel een beetje groen toen mijn mond je beroerde en ik schichtig rond me loerde of niemand had vernomen dat ik je tot me had genomen je ligt zwaar op mijn maag al lustte ik je graag je geur je smaak vergeet…

Is het spoor bijster In de doolhof van zijn Brein - Alleen de schedel Nog weet grenzen Te bewaken, Uiterste grens waarachter Leegte gaapt en waarin ooit Voorgoed vervangen Wordt door nooit…

Nu tal van ouders in Amerika Hun kinderen naar merken gaan vernoemen Verwordt vast dit vernoemen tot verdoemen Want ga de consequenties maar eens na: Men noemt een kind bijvoorbeeld vlot Armani Om zo een schijn van stijl te concipiëren Terwijl het enkel zal stigmatiseren Die uiterst statushongerige branie De hoon die zo'n Armanikind zal…

[Haiku] boven de kaarsen branden oeroude sterren uiterst langzaam op…

De knop om ik ga verder geen haat en geen nijd Dingen gaan zoals ze gaan geen wroeging geen spijt De knop om ik ga verder het is nu echt wel gedaan Herinneringen die blijven maar tijd om door te gaan De knop om ik ga verder met pieken en met dalen Ben tot het uiterste gegaan blijf soms te lang dwalen De knop om ik ga verder Ergens…

het wonder der realiteit een glijdende schaal tussen de uitersten in alle schakeringen beweegt zich de mensheid…

de dikke vrouw was tot het uiterste bereid want zo uitgekookt dat ze zeer in de smaak viel bij de groep kannibalen…

Zoals ik ben Heer neemt U mij aan U kent mijn zwakheden en schuld Maar U hebt steeds met mij geduld U geeft met liefde om mijn bestaan. Zoals ik ben, wil ik tot U komen Heer U danken voor het goede mij gegeven Naar Uw wil probeer ik steeds te leven Want U zorgt voor mij, keer op keer. Zoals ik ben, wilt U naar mij horen U bent bekend met…

Zolang we niet vergeten dat iets van ons niets verloren mag gaan, eindelijk - zoals er een zwijgen bestaat dat tegelijk een vorm is van zingen dat een vorm is van dragen, een lichaam zo te dragen dat het door ons heen, alsof het uiterst traag voorover valt, iets als glas onder vel, broos glas, misschien is dat het lichaam dat als een wijnglas…

Er zullen koppen gaan rollen! Mijn brood en mijn wijn afgerekend. Zegeltjes nog? Een fijne avond! Hoor ik het goed? Men groet mij uiterst beleefd. Ik heb niets te vrezen. ------------------------------ uit: 'Snijderseiland', 2012.…

dezelfde route gaan maken…

handen door de schone haren gaan…

Als ik huil als ik verdriet heb moet je me niet aanraken en je mag het ook niet dan wil ik echt alleen zijn ook al ben ik met meerderen omringd waarom, waarom ten principale gaat jullie dat niets aan want verdriet komt van je binnenste binnen is de uiterste uiting van je menselijke intimiteit en die is privé, uiterst privé, maar o.k.…