Alle inzendingen over troon

Ik ben een god, in elk van mijn gedachten Vanaf mijn troon volg ik het aards geweld U waant zich vrij, maar doodt, verdeelt en scheldt Hoog tijd dat u één wijsheid hoog gaat achten: Geen vrijheid zonder verantwoord’lijkheid! Dus ook niet klooien, ezels, met een geit!…

Heer Timmermans laat weer eens van zich horen Die Turken hebben machtig veel gedaan Dus als beloning krijgen ze ruim baan Ach Frans, hoe laat een mens zich ringeloren Zelfs Allah heeft hij van zijn troon verdreven De Sultan heeft zichzelf tot God verheven…

nooit zou hij zich overgeven, nooit zijn kroon bebloed zijn troon verwoest zijn kasteel van gerimpelde stenen, in vuur en vlam. maar hoog in de lucht, waar kometen zich misdroegen, en draken doolden, hield hij zijn zwaard. tot, zijn koningshart werd doorboord en zijn moed bezweek allemaal om haar.…

ik verwacht een schadeclaim de toiletpot voert niet meer waterdicht af, een bolwerk brokkelt af mijn troon staat op instorten, geel kleurt de onderkant van mijn bestaan gestadig drupt mijn schijthuis lekkend en vlekkend de benedenbuur gillend naar zijn plafond zijkerds zijn het, zijkerds…

Ze kunnen zonder kathedralen zonder fluwelen troon of spitse toren geen tromgeroffel of cymbalen ze worden majestueus geboren Geen valkenhof of dansende nar ze doen het zonder de lakeien geen rijtuig doch een boerenkar ruilen oprijlaan voor de kasseien Ze schrijven in distels en het dode hout onleesbare gedachten in glanzend goud…

Wat is die Sleepy Joe een man met kloten Hij grijpt de president vast in zijn kruis En smijt hem met een boog uit ´t Witte Huis Zo wordt The Donald van zijn troon gestoten “Ik pak mijn hobby’s maar weer op”, zegt POTUS Ik trek mijn kuisheidsgordel aan, denkt FLOTUS…

Al de jongens van haar klas vielen voor ‘t meisje schoon Omdat ze zo bekoorlijk was plaatste ze zich op een troon Toen zij in haar spiegel zag bespeurde ze er al ‘t schoon Evenwel met één oogopslag wijzigde het gedragspatroon Nòg schoner moest ze zijn dus lipstick volgde al snel Haar en ogen, plus haar lijn konden fraaier, snap je wel…

Nu kunt gij veilig slapen gaan, Nu al de heemlen openstaan: Ziel, wier verlangen elke donkre wand In ster aan ster doorzichtig brandt, En in de schoonheid van dit tijdlijk land Al minnen moet uw eeuwig lot, Daar uw verrukking uitziet tot De troon van God.…

Nog nooit was een vrouw minister-president, calvinistische en roomse mensen voeren de boventoon, altijd mannenego's op de troon, geen vrouwelijk schoon, laat Femke zegevieren, duldt geen valse vent! Niemand van de heren is zo integer als zij, is het volk blind en met enkel een geleidehond al blij!…

Daar zaten Wij, verloren op de troon en vóór Ons wéér die Hoeden en wat Heren Formeren? Neen, wel éven declameren Verkenner Kamp… hij láchte naar Mijn zoon! Bij Bernhard! Wij verlangen in deez’ bende Naar Lubbers, zélfs naar J. P. Balkenende…

De Britten gaan hun Pond snel reviseren Al zit de Queen nog stevig op de troon De reden is een zeer geslaagde kloon Die op steeds groter schaal ging circuleren Zo’n dertig miljoen stuks – het is geen grap - Gemunt met vaardig Hollands vakmanschap…

Bladeren knisperen lispelen waarheden gedachtenloos Sssst, luister stil Deze troon op de heuvelrug wijsgeer van het leven fluistert ons bestaan ze deelt haar essentie in stilte voor heel even waarna wij afdalen met onze verhalen voortgaan…

Haar heb ik genood plaats te nemen op de bank Kieskeurig zag ik haar ogen dwalen over de geboden zitplaats Haar mond -gesloten- vond ze die troon ondermaats Van mijn stem de klank deed haar schroom overwinnen 'zet bij sneeuw of regen,deze zetel binnen' vroeg ze me -binnensmonds-.…

in Groot Bretagne doen ze geen half werk de derde Charles geëerd, gezalfd, gekroond, (al zeven maal tien jaren niet vertoond) een oude steen, een houten troon, de kerk als baby word je elke dag gezalfd gewichtigheid allang dus afgekalfd…

Jouw glimlach is werelds Jouw glimlach is schoon Jouw glimlach is hemels Jouw glimlach op een troon Jouw glimlach geeft reden om te leven Jouw glimlach om door te gaan tot later Jouw glimlach zal altijd blijven bestaan Want ik bewaar hem op sterk water…

Al is hij soms streng en wat ruw van toon, zijn liefde voor je blijft steeds op een troon. Daarom lieve kind, al wordt hij ook oud, zorg dat je steeds héél veel van je vadertje houdt.…

De berg maakt een hoofse buiging naar Estepona aan zijn voet een bladgouden zon belicht zijn schitterende wolkenpruik en minzame palmen wuiven als kwasten aan zijn troon. In de verte zingen de golven van de Middellandse Zee een turquoise hymne voor de ongekroonde koning van de Costa del Sol.…

Als een morgenster Zo schitterend geweven In haar nachtkasteel Haar rode paradijs De warmte van haar hart Doet mij beseffen Er is een God En zij is het bewijs Als een koningin Haar troon van lichte zeden Haar lichaam naakt Zo lustelijk bemint Door lust gehaat Door jaloezie verstoten Zo lieflijk schoon Men noemt haar satanskind…

Ooit bekend van de stroopwafel, kaas en kaars, nu van uit school gevallen ellendelaars Maar vele steden bedreigen Gouda's troon Doch korpschef Stikvoort gaat er vast in slagen Gouda's Glorie ruimschoots breed uit te dragen!…

wilde zo graag een heilige zijn gedragen worden met baldakijn goedheid stralen uit handen en ogen de voeten gekust in deemoed gebogen een kathedraal met mijn naam missen en wierook tot meerdere faam maar het vlees was zo zwak en mijn zonden te groot was aardser dan hemels helaas te klein voor die troon…

Als een prinses die zich van haar troon ontdeed en, voor het eerst, de werkelijkheid betreedt. Krachtig worden haar nieuwe stappen richting, waar dan ook... ....ze weet de weg niet meer... haar zachte hart blijkt nog steeds, -te teer-…

maakte mijn stemming zacht hing aan het glas in loom verglijden knipoogde haar lach geurde begeerlijkheid bespeelde mijn papillen met scherpe eerlijkheid ik had haar vast wij warmden elkaar tot aan de eerste barst was haar slaaf zij mijn godin maar heb met haar gebroken mijn onafhankelijkheid heeft haar voor altijd van de troon…

Hij was een Don Juan en wist van wanten, Een vrouw (en nog een paar in het geniep), Twee dochters en een erfgenaam: Felipe, En voor de lol schoot hij op olifanten. Hispanje, waar het volk luid demonstreert, Heeft deze koning niet ‘altijd geëerd’.…

Ik zie de troon en op die troon versteent hij die tot leven wekt; zijn linkerhand rust op een boek. Hoe kom ik onder dit visioen vandaan? Wat te beginnen met de vierentwintig oudsten en die vier dieren vol ogen, die elk zes vleugels hebben, en die twee sterke engelen die zwijgen?…

Ik ben een meer Een rimpelloos water Waarop blanke lelies tronen Het ruisend riet Laat zich niet storen En neuriet zacht haar lied Een zonnestraal Breekt door mijn water En golvend groeit Haar warmte voort Geen zuchtje wind geen vogel zal deze droom verstoren Want God heeft er met Zijn handen de stilte uitverkoren…

De scharlaken koning Staart vanaf zijn troon Naar de vergulden balzaal Die zich leeg voor hem uitstrekt Deze leegheid Maakte hij tot zijn huis En verdronk er In eenzame herinneringen Verloren heeft hij Zijn vrouw en zeven zonen Niets rest er meer Van zijn eigen koninkrijk Het onstabiele licht Van duizenden kaarsen Verwelkomt hem…

Jij was de ridder, en ik speelde de prinses Spelend in ons grote luchtkasteel Zingende gevechten, en ik las jou de les Op mijn grote troon van rood fluweel Luchtkastelen bouwen, dat doen we nog wel Op een andere manier dan dat we deden Nog altijd ben jij als mijn ridder, jawel En ik jouw keukenprinses tot op heden.…

Je bent niet de mooiste lentebloem van mijn verlangen mijn meeldraden verdwalen verliezen langzaam de soepele troon of worden trager in beweging je spint een eenzaam kleverig web tegen de kale muren van mijn ziel misschien dat na de heimweedood de verlangenbloei zal voltooien maar tot die tijd houd ik mij groot het kan vriezen…

Ik een paleisje voor je bouwde, met in het hart een mooie troon... Een waterspiegeloppervlak Met daarop de keerzijde van het dubbeltje Rijmde mijn gedicht maar zoals wij toen... Het tijdelijke is versteend door de tijd, en het eeuwig ermee verbonden eeuwige...…

een spin is druk in de weer is niet gehaast ze spint een draad aan leibomen in de herfstige lucht bepareld met dauw ik glimlach van het venster af om wat ze doet met kracht en houd me stil achter het vensterglas bij wat ze doet in stilte van bezit waarop dauwdruppels haar spinrag troon omringen wit op wit…