Alle inzendingen over troost OR dood

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

Van een stilte die haar troost en blijft troosten als de weg die ze zoekt weer een rivier kan worden zolang hij haar niet verlaat. Of vlucht met een eenzame echo van verlossingen.…

dood als ik ben doolt daar in toekomstig onbestemd verleden die dame die mij met haar oog moordde mij woordloos doorboorde en dovend spoorloos wegsloot in verdoken oorden: geen botje bloot geen smsje geen flesje meer geen troost…

Droogte ingehaald dankzij de winterregens herleeft de natuur…

maar troosten Rode rozen op je graf Denkend aan alle liefde die je gaf Dood Ach... lieve opa Rust maar zacht…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

In het huis van toen troostte ik mijn levende dode met de dood van haar geliefde die nu nog leeft zolang dromen duren gelden andere regels de doden van gisteren leven onveranderd voort alsof gisteren vandaag is tijd slechts een andere kamer of er na dit leven een ander zal zijn is nog verborgen in de toekomst in elk geval is het…

De dood is me schrikken. Ik raak er niet aan gewend. Nu is de dochter van onze hond die dood is, dood: het bloeden wou niet stoppen. In haar plaats loopt onverschillig de poes achter mam aan die door moet. Nee ze leert niet hoe te blaffen. Stil streelt haar staart langs moeders benen, een soort van trotse troost.…

In deze nacht meedogenloos diep en zwart en zonder troost in deze leegte waarin noch vraag noch antwoord maar kilte heerst en dood in deze ondergang moederloos en krachtenloos zonder iemand zonder iets daar stolt mijn bloed en sterf ik eindeloos naar geen bestaan... naar niets…

ach het nadert onontkoombaar als de nieuwe maan onomkeerbaar als dood na leven nog zijn wij ontheemd door pijn te verstrikt in het verleden te gehecht aan het heden om het te kunnen accepteren dat verlangen naar het pijnloze die beleving van de stilte als troost voor het einde…

Zoek ik ontsnapping uit de dood? Zoek ik mijzelf? Wie kan ik zijn? Zoek ik de Geest die troost en steunt? Ik heb de mens bekeken En zag toen alles wat ik zocht.…

Dit leed is niet te vergelden, te straffen ‘k zou niet weten hoe, te doden, dat ben ik te moe, maar laat in Godsnaam alles bidden, dat als er ook maar iets bestaat, deze nu eens van zijn troon afgaat, en dit onmens met zijn toorn slaat, slaat. En laat hij dan ook ongevraagd, Hij die alles ziet, Troosten… ik kan het niet.…

Zo draait de wereldkloot; hetzij de vader 't liefste kind beweent, of 't kind op vaders lichaam steent: De dood gaat huis noch deur voorbij. De dood die spaart noch zoete jeugd, noch gemelijke ouderdom. Zij maakt de mond des reedners stom en ziet geleerdheid aan noch deugd.…

wast, over de voeten van de Dood, de derde Gast,- -Lieve, o Troost mijner ogen, en gij mijn Liefde, o Leie, dan zal mijn hart voor 't laatst zich in uw zijn vermeien, en zal ik, groetend, dankbaar zijn wie, ongenood, bij 't maal zijn plaatse neemt als bedelaar: de Dood.…

Al scheurt de dood het leven hier uiteen en zaaien wij de korrel in de aarde; U geeft de vrucht voor eeuwig nieuwe waarde dwars door de afbraak van dit leven heen, U wilt ons uitzicht geven, de toekomst is het leven.…

Afscheid door dood Is niet definitief Het stopt 't aardse leven Maar... Geloof me mijn lief Straks zijn wij weer samen En hebben wij rust Ik zal je dan kussen Zoals ik nooit heb gekust…

Is er tijd over, als alles stilstaat, of kom ik tijd te kort om dood te gaan, schiet de tijd te kort, als het stilstaat en ik stilsta. Ja en nee.…

Een hoge prijs moeten we betalen wanneer we door zwarte gaten gaan, op weg naar een onbegrepen niets, waarin ons ego zal verdwijnen. Angsten gruwelen door mijn geest. Maar zonder zwart contrast kan geen helder wit bestaan, geen moedig overleven, geen tol om te betalen, geen feestelijk feest.…

Allemaal gaan we dood. Koffie laat ons leven.…

Wanneer diagnose dood betekent. Wanneer we pijnlijk sterven moeten. Wanneer ons laatste oordeel wordt geveld. Vertrouwen, tegen al ons denken in. Dat wit zonder zwart niet kan bestaan. Dat dood zijn de tegenpool van leven is. Vertrouwend op het onmogelijke. Oog in oog met de dood. Moedig in het leven staan. Dat is véél.…

Wanneer hij denkt dat hij sterven zal, maar toch niet dood gaat, te midden van hetgeen hij vreest. Ja dan ervaart een mens pas goed, dat waarheid liefde is, en dat hij waarlijk lééft!…

De wereld en ik voorbij gegaan geen weg terug ik heb mijn eiland meegenomen daarachter op het vasteland mijn liefde achter gelaten fluister het koesteren volg mij tot in het sterke licht van de zon en laat me daar om elk zijn eigen weg te gaan niet het snijden maar het afgesneden zijn daarom laat ik een hand achter als licht spelend…

lippen in een druppel van bloed ***** Alles voltrekt altijd in perfecte tegenstelling de zweem van harmonie en de horizon valt in mijn huid barst open in de vlakte poezie volstrekt nutteloos met vrijloophoek bijna haaks nergens snijdt het aan kanten wind steekt op maar er valt niets meer te ontwaren zelfs de takken laten hun dood…

je kunt nog zo'n lovend gedicht over de dood schrijven het blijft hoe dan ook een schraal relaas de dood is een ijskoud gegeven... het leven echter kan soms zó aaibaar zijn je kunt het omarmen en stevig vastpakken en het zal je nog aangenaam verwarmen…

in mijn schoot ik troostte en voedde hem hij zal opstaan uit de dood zoals iedere moeder dat hoopt ik kan het alleen niet geloven.…

zie verstoord niemandsland en sterf de duizend doden rust werd hier geacht, want menig troost geboden 't respect bruut verkracht in onherstelbaar aanblik deze doden wreed veracht maakt verdriet dubbeldik op hemelse gang van rouw werd herinnering gezoet zerken nu ontzield en grauw overspoeld door zondvloed welk hart kan dit verkrijgen…

Om de tijd te doden nu jij toch ook dood bent, mis ik nooit de nieuwsberichten. Ze houden me drijvend van het ene uur naar het andere. Melden wat mensen overkomt in dit tranendal. Niet dat het de geringste troost biedt, maar het houdt drijvend.…

Herman bracht geen rouw maar bezinning, bezieling, bemoediging en troost voor de oermomenten, kruispunten, overgangen van het leven en van de dood maar vooral de verzoening "midden in het leven staan we in de dood" daar is niets mis mee dat is goed dat is het allergrootste dat is ook liefde!…