Alle inzendingen over uiteen OR glas

Kristalbelletjes spatten parelzacht uiteen in duizend tinten…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

wij spiegelden geen glas bekeken enkel hoe alles uit andere tijden was je vlamde toen ik uit jouw schaduw trad verblindde mij met schoonheid die je vroeger had nog spelen licht en donker hun afwisselend spel ooit zijn wij geboren maar zijn wij nu onszelf nog wel…

In glas geblazen alleen de zachtste handen kunnen ver dragen…

Nooit was ik bang voor de mooie stilte Leegte rondom mij gevuld met rust Maar vandaag brengt ze enkel vreemde kilte Verdwenen de engel Ogen niet gesust Wie ooit een gast in mijn huis was jaagt mij nu in vreemd gebied Al waar ik in geloofde verandert in glas en maakt krassen waar niemand ze ziet…

Hier sta ik breekbaar als glas je trapt op me breekt me in duizend stukken waarom heb ik je verteld dat ik om je geef? Hoe kon ik zo dom zijn? Je blijft terugkomen keer op keer je trapt op mijn glazen hart en ik ga kapot je weet dat glas scherp is zeker als het stuk is en auw....het doet zeer…

Kleurloos Helder Zien maar niet horen Transparant Kijken Glas…

Nog jarenlang vond zij herinneringen Getuigen van zijn oeverloze last Door eigen zwakheid zover opgetast Dat zelfs haar liefde hem niet meer kon dwingen Want aan zijn noodlot viel niets af te dingen Het teken stond al in zijn ziel gekrast Nog jarenlang vond zij herinneringen Getuigen van zijn oeverloze last Zij zag het aan, al zijn ontluisteringen…

Je schreef dat op de plavuizen waar wij de liefde bedreven - jij natuurlijk bovenop - een karaf van antiek Venetiaans kristal uit je handen gevallen was en dat je weken later nog de scherven en de splinters trof op onverwachte plekken Diezelfde avond antwoordde ik met een gedicht over bloeiende oleanders in uitbundig wit, rood…

Alleen stukjes glas spuw ik in 't rond.…

Geluk is o zo kwetsbaar, zo breekbaar soms als glas. Maar zou het nimmer breken, als het ook sterker was? Geluk is o zo vluchtig, zo vluchtig soms als gas. Maar zou het eeuwig duren, als het niet vluchtig was? Geluk kan o zo fijn zijn, iets waar je van geniet. Maar zou het geen geluk zijn, als wij niet kenden verdriet?…

Staat al langer onder schot voor langer dan het jaar is levend bespuugd, dromend bespot behoort tot de inventaris. Slaat de laatste band kapot de smaak van de abortus die spart'lend piept en hijgt tot slot in eenzaam lot berust. Onder god geboren daar is onder 't juk van het salaris de grijsbetonnen hel. Het laatste uur zijn lippen…

Achter het glas het woeden van de vrijheid. ------------------------ uit: Raster 119, 2007.…

zij draagt de zee flinterdun onder 't wit van huid in gesloten schelp weegt zij niets lief mij adem gesloten deuren zacht open draag mij als vuur gewichtloos in ogen…

Ach waren wij van helder glas van binnen even zichtbaar als van buiten We zouden altijd open zijn minder breekbaar voor elkaar…

Leven is leven en ontmoeten samenzijn verheugen wenen Dood is stilletjes verdwijnen laat harten zomaar verstenen Ik denk aan jou en glimlach zo lief en zo trouw als jij was De warmte die je me schonk blond haar doorzichtig als glas Dood is dood en plots verlaten niet meer kunnen aanraken strelen Voorbij alles wat vrij kan ademen gedachten…

Buiten ging het leven door, maar 't hare ging niet verder dan het glas. Als ik terug van school kwam keek ik even; het vierde raam, begane grond: een witte muur met stille plooien, alsof de vrouw niet echt bestond. En toen kwam ik haar buiten tegen, haar gang voorzichtig als op glas. Ik groette haar; ze liep op scherven.…

ze is van glas van een doorzichtige kwetsbaarheid de ceintuur van haar jas houdt het tengere lijf bijeen aan de overkant achter het raam slaat hij haar gade de wind wakkert aan ze versnelt haar pas haar voeten lijken de grond niet te raken ze verdwijnt in het landschap niet langer te onderscheiden hij grijpt naast het glas dat breekt…

Het glas is halfvol Als het roodborstje zingt Als de dagpauwoog de tuin bezoekt Als de bomen fluisteren op het ritme van de wind Het glas is meer dan leeg Als de tv aangaat Als de ene mens de ander een vreemdeling noemt Een vluchteling En er is geen plaats meer in de herberg Het is vol Ga maar in de stal geboren worden in een kribbe Je…

Buiten ging het leven door, maar ‘t hare ging niet verder dan het glas. Als ik terug van school kwam keek ik even; het vierde raam, begane grond: een witte muur met stille plooien, alsof de vrouw niet echt bestond. En toen kwam ik haar buiten tegen, haar gang voorzichtig als op glas. Ik groette haar; ze liep op scherven.…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

het is mistig geworden de wereld een cirkel waarin jij rondjes loopt je voeten liegen je slaat de damp weg klampt je vast aan water zoekt naar iets onzichtbaars ogen van glas de spiegels gebroken dan hang je aan de zon wil de nevel optrekken handen van was armen te kort je valt uiteen en ik lijm wat en ja, je bent er nog en ja…

Daglicht troebelt tussen het mistpoeder en woekert weg niemandsland in gelijk de plek waar klanken verdampen voorbij het laatste bereik het ochtendlicht snijdt langs gordijnen onweerbaar de kamer binnen het trekt mijn ogen in zuigt mij de slaap uit een wederkeer in dag en lichaam mijn naam mijn oog mijn zinnen ze waren er vannacht…

Aan mijn voorzichtige voeten dwarrelen ze voorbij sterrenstelsels in schemervelden ze vallen stralend uiteen om opnieuw te verrijzen in het universum van naderhand Twinkelen past alleen in duisternis en in witte pronkgewaden door onzichtbare straalstromen spatten ze als kiemen uiteen Het afleggen van het oude leven om te herrijzen in…

Ik wil langzaam gaan vandaag, duizelig ben ik – nog van jouw liefde.…

werd gehouden - Desintegratie die als bevrijding Voelt, maar die ook mijn eigen Identiteit in stukjes Uiteen laat vallen…

zijn als de zee: razend te keer gaan of zwijgend het licht uiteen zien vallen in schitterende visjes…

' Schreeuwde de druppel nog voor hij op mijn hoofd uiteen spatte En ik liep door alsof ik niks had gehoord Want zo ben ik Soms ben ik doof…

Ik zal sterven in eenzamen wateren Schreeuwen van pijn in de branding Uiteen getrokken worden door de stroming en een eenzaam en nutteloos bestaan hebben…

Menig glas is al bekeken, menig glas is al geleegd. Maar een glas laat zich snel breken, de scherven worden weggeveegd.…