171 resultaten.
Ze bloeide als bloem
poëzie
2.0 met 11 stemmen 782 Die zielengloed is uitgeblust,
Gelijk een doods verlangen.
Is ‘t vurig oog als in de nacht
Voor eeuwig uitgeblonken,
Toch ligt ze diep in mijn gedacht,
Als in een graf verzonken.
1882…
De sleutels kwijt
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 399 Hagelwit gekalkte lijnen
lagen weken lang
dood als een pier
op uitgebluste grond.
De stippen verbleken
in het verboden verklaarde
strafschopgebied.
De ballen worden slap,
achter slot en grendel.
Geel geven! Nee, Rood!
En een penalty voor dit winterweer
Maar die sleutels zijn kwijt.
Morgen Helvoirt uit
We gaan ervoor!…
Het leven
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 127 Toekomst
dichtbij, maar ook zo ver weg
Verleden
ver weg, maar toch nog dichtbij
Een leven
vol met uitdagingen en verrassingen
Een leven
met moeilijkheden en ziektes
Levenslustig
van jong tot oud
Uitgeblust
oud maar ook jong met problemen
Pijn
je kan er vaak niet om heen
Dragen
ook het leed dat je is overkomen
Liefde
overwint…
WAANBEELD
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 271 Onverwachte tintelingen
laten een grijze massa kraken,
scheuren meedogenloos
door het stof der geboden,
dwars tegen elke sleur in,
langs ondenkbare vormen,
ongeschreven normen,
verboden vruchten,
restanten
van verbrijzelde verlangens
en onvoorspelbare kluchten,
richting de uitgebluste delen
van menig levensvuur,
door het beeld dat spontaan…
Erfgenaam van Malpertuis
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 74 mijn kopvacht is geweken
met juist gereedschap toegerust
blijkt rein in mij niet uitgeblust
vertoont nog immer streken
mijn snuit in ieders zaken
ben ik als steeds op buit belust
heb slachtoffers in slaap gesust
men kan mijn daden laken
dus hoed u voor mijn gading
een poot van mij is nooit oprecht
en dekt –vaak achteraf gezegd-
als valse…
Weer een lente
hartenkreet
2.0 met 6 stemmen 369 Als het donker van de nacht
door het morgenlicht
is weggekust
en ik de zon verwelkom
op m'n gezicht
de blauwe lucht zie
met witte wolkjes
die tot aan de horizon reiken
en de vogels hoor zingen
in met glanzende knoppen
gehulde bomen neerstrijken
Dan besef ik ineens
dat de lente
de winter heeft uitgeblust
en ik nog even
op de schoonheid…
Uitgeput en vaarwel!
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 539 Uitgeput en uitgeblust, zit ze uiteengezakt in een zitzak,
het kost zelfs veel teveel moeite,
haar wangen tot een glimlach op te trekken,
dus ook die zijn uitgezakt, hangen als zakken naar beneden.…
14 18
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 233 even zwegen ze de velden
moegestreden uitgeblust waarom,
een vraagstuk niet te begrijpen
rood dood stil, kwam als de nacht
sterren aan de hemel ondraaglijke kreten,
toch hoop op de handpalm
die reikt naar het morgen
het einde getroffen door
waanzinnig schizofrenie
wachtend op de wijsheid van de stilte,
stil als het was die nacht…
Sensatie
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 68 een boost voor
mijn zintuigen
een wakker schudden
even de gedachtegang verlaten
van de volgzame kudde
en als die ballon wordt doorgeprikt
het vuurwerk is uitgeblust
keert ze weer de gemoedsrust
maar heel even heel even
was er die sensatie
het summum van opleven
een opwindende bijna
geestelijke erotische lust
soms een noodzakelijk gegeven…
Later
gedicht
3.0 met 26 stemmen 12.283 De majesteit der bergen niets dan vlucht
voor het gewelf der uitgebluste vuren,
wanhoopssein aan steeds doodswittere maan.
Later worden wij weergevonden, kille
afgietsels van vreemde oerreptielen.
Vliesvleugeligen trof men zelden aan.
-----------------------------------------------------
Uit: 'Verzamelde gedichten', 1965.…
De Keerzijde
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 2.553 In serene rust,
Lig ik daar,
Uitgeblust.
Zonder kledij,
Na te sidderen,
Van een wilde vrijpartij.
De rust herstelt,
Na een periode van lust,
Liggen we daar alleen in het veld.
Denken aan het feit,
Was dit het waard,
Heb ik alweer spijt.
Verleid door het testosteron,
Zo gevoelloos,
Zo dom.…
Bedtijd
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 76 De oude uitgebluste man
zit op een manke stoel
aan tafel in zijn kamertje
van het bejaardenhuis.
Zijn geest doet het nog aardig goed
doch levensvreugd heeft hij niet meer,
de grauwe sleur van eenzaamheid
stompt af zo op de lange duur.…
Onverwachts
hartenkreet
4.0 met 14 stemmen 1.454 Onverwachts zie ik je weer
Onze blikken raken elkaar
Je slaat je ogen schuchter neer
En even staan wij samen daar
Ik mis de twinkeling in je ogen
Je staat daar zo goed als uitgeblust
Ik voel haast een soort mededogen
Had je het liefst even teder gekust
Je lijkt niet meer dezelfde als toen
Je haar anders en te lang
Toch kan ik er niks aan…
Vrees
hartenkreet
3.0 met 11 stemmen 484 straten verlaten
Alle lichten gedoofd
niemand om te praten
Dan vrees ik wel eens
dat er geen morgen is
De lucht zwart blijft
gehuld in droefenis
Mensen blijven slapen
en vogels sterven uit
Blauwe wolken verdwenen
in een stad zonder geluid
Planten staken hun zuurstof
geen passie meer geen lust
Een Spookstad in de mist
het leven uitgeblust…
Komen om te gaan
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 145 het is niet warm
koel of koud
maar verschroeiend heet
zoals jij liefde geeft
in je ogen
smeult het vuur
van hartstocht als wij
brandend elkaar raken
hoger loeien vlammen
als wij langzaam
zonder te ontspannen
komen om te gaan
in het uitgeblust en nat zijn
lijkt de brand weer meester
maar je ogen vragen vochtig
om een nieuw refrein…
Beeldheraut Voor Arien
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 113 Zij heeft een wolkje in haar hand
Zij is verlicht, van zich bewust
Een engel heeft haar kruin gekust
Zij voelt met alles zich verwant
Zij helpt de wereld uit de brand
De mensheid voelt zich uitgeblust
Maar kan gered worden door rust
Is domweg eigen aartsvijand
We moeten af van winstbejag
En kiezen voor natuurbehoud
En luchten, hemelsblauw…
geef nooit op
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 1.126 als het te veel is
om te dragen,
als je niet weet hoe je verder moet,
als je bent uitgeblust, of lamgeslagen:
geef nooit op!
geef niet op
voordat die laatste mijl werd gelopen.
sta nooit toe dat zoet met bitter mengt.
laat die laatste droom niet slopen:
wie weet wat morgen brengt!…
Eeuwige rust
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 1.448 Vredevol verder kabbelend
naar eeuwige rust
Dankbaar uitgeblust.…
Verlangen naar slaap
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 607 Het lichaam moe en uitgeblust
de ogen zwaar verlangend naar rust
toch weten vele gedachtenstromen
de stap naar nachtrust te voorkomen
Getob dringt ongewenst naar binnen
en laat zich niet door slaap overwinnen
Na veel gewoel het licht weer aan
pak ik een boek onder bed vandaan
hopend dat lezend in het schrijven
de zorgen uit mijn hoofd wegdrijven…
avondklok
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 109 ik zag vliegjes dansen, in hun rei
daar -boven aarde, en de ontij van
haar uitgebluste dag
de zon brak traag door ‘n stilgevallen
rietkraag, uitzichtloos verloor ze broos
haar glimlach in het water
later, toen de wereld sliep
staken alle wolken weer de draak
met maanlicht en
de sterrenvloed
van lichtende gedachtes, vaak
verweven met…
Op het ritme van de nacht
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 650 Ik duik onder in een doodse kleur
en bezwijk, lig helemaal uitgeblust.
De nacht kent goed en kwaad,
ze gidst mij door de diepte van mijn ziel,
tot mijn lichaam zachtjes ontwaakt
bij de komst van de dageraad …
op het ritme van de nacht.…
Niet meer dat meisje
hartenkreet
4.0 met 40 stemmen 1.368 Ik word nooit meer dat meisje
dat kindje zo vol levenslust
ik ben op dit moment gewoon
een heel klein beetje uitgeblust.…
In smeltend samenzijn
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 192 een laatst sneeuwgordijn
rafelt losse plukjes
hagelt kleine stukjes
in smeltend samenzijn
de noordooster
klaart de lucht en
na een aard uitstralen
kunnen we de schaatsen halen
wij zijn niet uitgeblust
laten snelheid ons plezier
bepalen op sloten en kanalen
met koek en zopie in de rust
eindelijk gaat de vorst
de erfenis inschalen…
Wie ben je
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 980 Ik vraag je naam
Je bent zo bang
Je kijkt me aan
Je zwijgt al zo lang
Je gezicht is van hout
Ik voel je beven
Je wangen zijn uitgehouwd
Je bent het wenen
Je lijf is zo moe
Je wacht op het gillen
Ik kom naar je toe
Je lippen gaan trillen
Je handen zijn koud
Je laat een traan
Je ogen zo oud
Ik raak je aan
Je noemt je naam
Uitgeblust…
SLAPELOOS
hartenkreet
2.0 met 7 stemmen 458 's avonds laat naar bed gegaan,
helemaal uitgeblust...
's morgens heel vroeg opgestaan
geheel niet uitgerust...
een week geleden zei ik nog,
dat ik slaap als een roos...
ik heb het lot dus echt getart,
sindsdien slaap ik nu waardeloos...
om zes uur stond ik naast mijn bed,
geen klok stond in de buurt...…
ons huwelijk
hartenkreet
2.0 met 49 stemmen 6.922 Veelzeggende lichtjes
Schitteren aan de hemel
De nacht als een donker laken
Gespreid met veel liefde
Zonder een greintje spijt
We begonnen aan een reis
En voelden de warmte
Uit het hart van de aarde
Met het witte licht van de sterren
Voelen wij ons verbonden
Met elkaars ziel
Na 33 jaar niet uitgeblust
Maar één persoon geworden.…
Twee kanten van water.
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 255 We hebben het allemaal gezien,
genoten, geproefd en geprobeerd
We hebben alles gegeten, en onverdroten
zonovergoten geïnhaleerd
De wijn was goed, het bier niet verkeerd:
we raakten maar niet uitgeblust.…
ENERGIE-RIJK!
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 608 Als ik sterf
sterft niet mijn energie
ook al lig ik volledig uitgeblust
en zal mijn laatste adem
mijn stoffelijkheid beëindigen
mijn innige energie ontwaakt weer
door d'ochtend-frisheid na 'n diepe nachtrust
die mijn energie tijdelijk temperde
maar na mijn stoffelijk verlijden
spring-levender en energieker
zal zijn dan in het afgelegde…
Wat Je Ogen Zeggen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 40 je ogen
want ze zijn zo oneindig donker diep
achter elk vermoeden
zie ik nu iets wat ik niet
eerder heb durven bevroeden:
onzekerheid ontevredenheid
hulpeloosheid moedeloosheid
bitterheid
genegenheid tederheid
vrolijkheid vriendelijkheid
al die kleinigheidjes
bij elkaar is best wel veel
maar ook de levenslust
die nog lang niet is uitgeblust…
Kleur bekennend
netgedicht
4.0 met 25 stemmen 93 lukraak
want ook de
wind had smaak
pushte de
zachte velletjes
die veel intiemer
met elkaar
omgingen dan de
snelle stuiters
die opvallend hard
hun laatste adem
kleur bekennend
uit bliezen
onder struiken
in de meest
luwe hoekjes
vonden anderen
langzaam hun
gerimpelde rust
stil verkleurend
waren zij milieu
bewust voor
eeuwig uitgeblust…