Alle inzendingen over uitgewoond

wanneer ik wegval zomaar uit de tijd zou ik je vragen mijn leven te vergeven nee, ik zou je smeken met een oogbeweging uit het heelal geplukt op een moment dat twijfels hun roes uitslapen en zich weer gereed maken om naar de wereld te staren leeg en onveranderd zoals dronken minnaars die hun wellust uitstrekken…

ik scharrel rond in uitgewoonde dromen hoe spint het hart een draad naar toen ik vliegen kon?…

Jij hebt haar weg geleefd, uitgewoond, totaal ook leeg gezogen. Je liet haar niets nam alleen, hebt alles voor gelogen. Jij liet haar de illusies, alleen maar onwaarachtigheid, niets om te herlezen alleen maar jouw kleinzielgheid. Zij was jouw ornament, droeg bij aan jouw glorie.…

Arm, oud pand De tijd zette zijn tanden in je huid Maakte je blind en monddood Je had nog wel oren naar glas en cement Ik vroeg nog monumentenzorg aan Maar in aanmerking kwam je niet Je baard een verwilderde klimop Kwijl je gekleed in vuil grondvest Scheefgezakt ochtenddauw Binnenin je is het donker, smeek je Om sloophamer of pyromaan…

terwijl het zonlicht met glasscherven speelt heerst doodse stilte op verlaten wegen huizen zonder buren kraken onder het geweld van onteigening ramen en deuren versplinteren de tijd en waar liters verf teksten braken op muren overwoekert graffiti gevels en straten onkruid groeit tussen stenen en asfalt in het dorp door…

mijn pupillen bedruipen wanden slierten langs sporen van mijn zaad de kakkerlak die zijn weg vindt in het verkrotte pand vol slakkenmeel en jij ligt in het laatje met je gezicht nog steeds omlaag maar ik vergaar jou niet het is de aandrang onbewoonbaar als ik ben…

het zwartgeteerde vissershuisje de door het zout gegeselde planten het uitgewoonde huis de wapperende was de eindeloze kiezelstranden het roestige ijzer op de doodlopende weg voorbij drijvende gedachten onderweg jezelf even kwijt zijn…

Ik kwam aan in mijn herinnering Ik stapte uit waar ik dacht te weten Ik liep richting vroeger, het was er wel veranderd maar ik herkende het beslist Wat jaren op mijn netvlies had gezeten was uitgewoond door eenzaamheid Wat er niet meer was wist ik Opende mijn ogen van verborgenheid…

in een huis in monnickendam van de familie stam & zoon is de liefde echt uitgewoond het kraakt kreunt steunt klinkt rheumatisch is pneumatisch van dril en boor bij geen gehoor de buren deden niet meer open de stammetjes zijn afgedropen…

Vandaar dat mijn huis nu is uitgewoond?…

Voetafdruk op een verlaten strand vol lege, uitgewoonde schelpen. Prachtig is de onsterfelijkheid maar wat doen wij in de tussentijd? --------------------------------- uit: 'Vreemde wil', 1994.…

Ik ben uitgewoond, opgebrand, afgebroken, Op. Ik ben oververmoeid, niet vooruit te branden,accu leeg, het is op. Ik ben afgeknoedeld, overwerkt, Uit- geburnd noem maar op. Ik ben mezelf niet meer, dat is niet top.…

de auto’s rijden al een tijd in zwart of grijs mij vlaggend tegemoet ik heb daarvan nooit opgekeken alsof je het intuïtief tijdens het leven hebt gemeden zij zijn uitdagend schoon vervoeren het theater waarin de droom is uitgewoond het laatste tripje net zo liggend als vroeger in het kribje langs de bekende plaatsen met…

zachte zinnen verbrokkeld tot kruimels woorden dwalend in lege rusteloze dagen het licht gedoofd in vroege jaren weer ontstoken het broze lichaam uitgewoond, zijn oude ziel verstild nog een schim van wie hij was op weg naar huis vanwaar hij kwam zijn doolhof al geruisloos verlaten…

In een uitgewoonde flat in Singapore danst ze eboniet en paars, haar bloemen dwarrelen dooreen. Het ritme van haar handen als kolibries; haar bronzen nagels en fluwelen lippen; alles glanst koortsachtig. Terwijl het zweet in trage slakkesporen langs haar hals loopt, glijdt weer een gin-doordrenkte nacht de ochtendglijbaan af.…

al vele maanden fluistert mijn geweten; van verzen maken word je ziek en stijf je lobbig lijf heeft té lang stil gezeten na halve nachten op het internet met drank en pillen tot een uur of vijf is wat je voortbrengt nog niet je van het in shock, leg ik mijn uitgewoonde lijf nu bij de zielenknijper op het bed hij wil dat ik mijn nood…

weer halen zij de spouwen leeg in een een feest voor alle kouwen als de isolatie is geweest schijngevechten om de dure energie wie zit er op de tocht ook als een ander lager biedt dezelfde muur en nu al uitgewoond door zwarte dromen die als drones luidkeels hun homes verdedigen maar avonds zijn zij hem gepiept dan zie…

Dat vliedend leven water beroepshalve openingen slijt in grot met doorzicht naar de waarde van zijn droom en dan dat inzicht hoe men zijn wanen reeds sinds lang heeft uitgewoond zonder zijn daken ooit tot dekken laten komen en breed het hemelspan inwast. Omdat alles zo onvast is van voeten en van aarde.…

je bent ontgroend en in de kleuren die je koos al jaren uitgewoond verfletst in schraal behagen geen liefde om de werkelijkheid te schragen hoe jij de pigmenten ook vermengde er bleef een kleur die niemand kende pas bij het retoucheren van jouw schilderij kwamen onverwacht die schitterende beelden vrij het was jouw warmte…

nog even warmde de zon je koude bleke gelaat hielden we je vast tot de dood jou kwam halen en streelden onze tranen je stilaan naar de overkant zo verliet jij met ‘n zucht het lege uitgewoonde lijf stroomde je oude ziel naar ’t licht terug als een milde avondzon in ‘n weids en onvergetelijk vergezicht…

De tap was uitgewoond, de krukken omgevallen. De vloer versleten, net als ieders stembanden. Sigaretten lagen uitgedoofd en klef in de asbakken. De muziek was verstomd, er klonk alleen nog gestommel en gestamel. Met verdwaasde blikken en vermoeide ogen werd er rondgekeken.…

zijn zij vermisten binnen kaders van het raamwerk of schimmige figuren die vitrage draperen achter gebarsten glas in uitgewoonde kamers waar zij woorden graveren met lange nagels en klagend krijten in holle klanken die betonmuren impregneren deuren slaan als vanzelf in ‘t slot en sluiten wezens met ogen van licht buiten het zicht op uurglazen…

op het pad liggen kronkelige takken die de boom niet langer dragen kon op de grond achtergelaten bladmuziek de verregende ROUTE 66 en onbespeelbare Groove Blues in de vijver drijft in tevergeefse dodelijkheid een uitgewoond pakje Camel sigaretten uit de struiken steekt een rode vervormde paraplu voorgoed uit de wind gehouden en…

ik wil niet van het leven genieten zei je laat het leven maar van mij genieten ik knikte bij gebrek aan stem ik voelde mij uitgewoond beroofd leeggehaald op de vensterbank hipte een roodborstje de zon die ondergaat de maan die het overneemt een doodlopende straat een lied gezongen zonder woorden jij kwam zomaar mijn leven binnenwandelen…

hij, zij zal nooit meer de zijne zijn Verlaten heeft zij van een op andere dag Ging voor die ander omdat het aan hem lag Vlammen schroeien in verscheurend verdriet Machteloos gilt zijn lichaam, zij niet, zij niet Zweverig verkrampt bevredigd tot rust gekomen Schieten verwensingen genoegzaam door zijn kop Hij mag haar hebben de door hem uitgewoonde…

ik zag je dansen langs de gracht het waaide kouder dan ik dacht de maan scheen vaal weerkaatste nattigheid in de kapotte schijn van dromende lantaarnpalen huizen hullen zich en mij in het duister van hun muren de ramen zijn nog zwart door het niet thuis zijn van de buren ze zijn uitgewoond en huren resten van de tijd het fundament…

ze willen stilte zonder ogen in hun nek geen handen die ze voelen niet meer verlangen op het net ze willen stilte om te vinden wat verloren is wat nooit geboren is maar zo ongrijpbaar leeft ze hebben alles uitgeplozen mijn hart en ziel gekozen mijn lichaam uitgewoond, mij met hun hoogtepunt gekroond ze zochten jaren die vergeten…

Eenzaamheid had een te diepe wonde in zijn ziel geslagen verlaten in zijn droefheid baande hij zich een weg in het nachtwoud waar hij fantaseerde over erotische dwergen kabouters hielpen hem met het opruimen van zijn verpauperde uitgewoonde woning de huurschuld werd betaald door een stinkrijke mecenas die begon te kwijlen bij de neurotische…

jij hebt de pijnen ervaren van verdrogende boombast en de oogst van leeg gele aren zag hoe klei scheurde tot een rafelig patroon in uitgewoonde beddingen voelde hoe verlammende angst brekend krampte in een al zwaar geteisterde wereld ongezien zijn de natuurgebeurens van een al zwaar uit het lood geslagen stervend bestaan geen…

nergens wordt het later in de tijd die zich verhult met omlijnde schaduw trekkende bewegingen, een uitgewoonde cirkel die september tracht te ontwijken door de vensters voor even te sluiten het bladerdak ontrafelt minitieus het ontsproten jeugdig licht dat gespleten de eindigheid voorziet van baldadige invasies welke de chromosianen…