Alle inzendingen over uitwisseling van erv

Het zwerven zit mij in het bloed Dat doet een oude zwerver goed En mocht ik één miljoentje erven Ik bleef toch volop zwerven Omdat ik zwerven moet. Dat miljoen verdeelde ik dan meteen Dan ben ik er het snelst doorheen.…

Wim Overweg zal ook een keertje sterven, Op dat moment verzacht voor hem de pijn Dat zij, die door hem uitgekozen zijn, Zijn longen, hart en nieren zullen ‘erven’. Tevreden gaat hij door de hemelpoort: Hij leeft hierna in zijn organen voort.…

Ik wil niet dood maar enkel sterven dood is zo definitief dood is enkel om te erven sterven klinkt zo lief Sterven is een zoeter heengaan dood, ik houd er niet van dus waarom de dood verkiezen terwijl ik sterven kan…

En de familie wil ook graag wat erven Zullen we nu dan maar gezellig sterven?…

Heilige Maria die daar zijt Moeder ende Maagd, van Kerst gewijd; vrij van alle zonden en smetten, wil op mij, uwe dienaar, letten, ende mij helpen, wanneer ik sterve dat ik des Hemels vreugden erve!…

We kijken terug op mooie dagen Jij die zachtjes lieve woorden sust Geluk is wat we erven Jou in mijn handen gedragen Samen tot de laatste rust In jouw ogen wil ik wel sterven…

Hoe zou ik kunnen erven Zijn eeuwig Koninkrijk? Getroost door Jezus’ woorden uit Marcus’ tijd waarin ik lees niemand is goed dan God alleen ga ik waar Hij mij kind noemt in Zijn ontferming vol vertrouwen heen. Bij Marcus 10 : 13 - 31…

daar waar bomen langzaam sterven stikkend gras van kleur verschiet zal de mensheid onkruid erven omdat het zaad geen wortel schiet daar waar mensen eenzaam sterven stikkend in hun eigen leed zal men zwarte kruisen verven omdat niemand dan nog namen weet…

Labyrint van rails ijzeren ijsbanen de erven van de stad. Chromen bellen blinken een zonnestraal maakt de lange schaduwplat.…

soms wanneer de wolven zingen schuilen uilen diep in steen papavervelden doezelen als voorheen toen niemand nog haar doden telde kinderen van de nacht, zij erven het kruis van eeuwige rouw waar schrale grond de stroom bedekt die mondt in sterven…

Nakinderen zullen eeuwen na ons erven. Zij zijn nog ongeboren.…

Want het besnuffelen, de wens tot paring, dat uitwisselen van lichamelijkheid, ook in die vrij smerige - maar ware zin, daarin is de mens toch niet meer dan dier, een automaat, door chemie alleen gedreven? En toch is daar, hoe breekbaar ook, die Liefde.…

Wij woelen zonder end voor kinderen en erven, En 't gaat ons in 't gewoel, gelijk 't gewiegde kind: Wij woelen ons in slaap door allerlei bewind, En vallen moe daarheen, met d' ogen toe, en sterven. ---------------------------------------------------- bewind - bewegingen, beslommeringen…

het lijkt een gave om strijdbijlen niet te begraven maar ze als eerste steen te werpen zodat jij je gelijk als waarheid kunt erven juist in schikken wordt een compromis naar eenheid geleid en is consensus bereikt ik lach als de cd voor de duizendste keer wordt gespeeld met het refrein dat overleven heet…

je hebt het voorsnijmes gepakt achterstallig wild gedeeld met wie voorhanden was de feesten zijn voorbij alleen fileermessen proberen nog wat smaak te achterhalen maar in trancheren kiezen wij door adellijk besterven hebben wij de oogst weer kunnen erven en gaan we samen naar een wild begin…

toe een innerlijk gefluister mijn woorden werden al gevoeld eer zij werden gesproken zij bleven in het duister mijn woorden waren nog niet koud of ze waren reeds gestorven in ontluisterende schoonheid vliedend naar het engelenwoud woorden, woorden het scheppend sterven kruipend over de regenboog na mij door anderen te dragen, te erven…

moet ik wachten, mijn ziel, totdat het hart uiteenbarst en het bloed aan adem zuigt of dat ik verstik in een laatste grote zucht waarna mijn ongesloten ogen de ruimte verkennen zonder dat ze jou nog werkelijk zien dien ik eerder te sterven om jouw eeuwigheid, onzichtbaar, te mogen erven wie is het dan die ik dien…

donkerte van de avond haar muil opent en het licht ons nog even de hand wil reiken ervaar ik een naderende stilte als zou de dood mij bij de lurven willen grijpen of zal het mijn verjaren zijn dat gedachten in de schemering zich meer gaan spiegelen aan mijn sterven dan wel morgen slechts de idee is minder van de toekomst te mogen erven…

hij schreef zijn scherven bracht ze als glas dacht de vorm van kristal te gaan erven in de toon klonk de barst hij polijstte de scheuren dacht mat transparant wichelroedde naar kleuren maar zag en vond geen oorzakelijk verband presenteerde zijn schrijven klinkend als klok maar uurwerk en wijzers waren kapot…

Gaan onze kinderen 'dit aards paradijs' .....van ons erven?…

donkerte van de avond haar muil opent en het licht ons nog even de hand wil reiken ervaar ik een naderende stilte als zou de dood mij bij de lurven willen grijpen of zal het mijn verjaren zijn dat gedachten in de schemering zich meer gaan spiegelen aan mijn sterven dan wel morgen slechts de idee is minder van de toekomst te mogen erven…

de laatste keer, keer omme wanhopig verheugt de tijdskromme zich op wedergeboorte, opleving dit lijden is over, kijkt terug in onverwachte tover ontsloten poort, onaardse beving jonger dan de dood kan men niet sterven immer weer de weg die wijst naar nieuw leven, krijst, jonger dan de dood zal men erven…

Ik ken geen andere weg dan die ik ingeslagen heb op een keerpunt heb ik nooit gestaan ben altijd rechtdoor gegaan het eindpunt komt in zicht ik ga door ik kijk niet wat achter mij ligt daar liggen zeker onze scherven mijn nalatenschap is een ivoren toren jij zult hem erven een echo van mijn dichterschap zul je horen bij de beklimming…

mijn zucht langs het vensterraam morgenzorgen mengen zich in de schrale lucht een spoor van zand leidt naar de hof een vertrouwde zetel nodigt als een open hand och, zie mij hier staren de verte heeft geen weet van dat… hetgeen ik wil bewaren ik kerf het in de nerven van een vallend blad zo is het vastgelegd de aarde zal het erven…

Blijvend is hun leesbaar brood goed voor u en ook de erven. Ja, wij dichters putten uit een eigen bron zonder heffing of belasting. In Den Haag staan dromen lozen klaar ons, ook dat nog, op te kunnen leggen. De Moraal: Stel in leiders maar geen blind vertrouwen.…

ik sluier de kou van je huid zie bloemen van ijs ze bloeiden seizoenen vergetend hij nam je onwetend zijn handen bevroren je jeugd verloren je lente kleuren ontdooien als ik je kus, onderkoeld valt de lust neer als ijzel we verliezen elkaar in de winter van stilte erven de nachtelijke kilte…

Ik wil het beste wat ik heb en ben overgeven aan het leven Ik weet niet op welke manier dit kan zijn maar: Ik wil me laten leiden door de grotere intelligentie en wijsheid diep in mij Ik wil het leven zelf laten uitmaken op welke wijze de uitwisseling tussen ons: het leven en mij kan plaatsvinden Want wat ik ook geef…

rottingsproces, celdeling ook wel kanker genoemd kinderen komen ter wereld om te sterven, groots de dingen die ze erven het is een momentopname 'en als je de dood niet kent dan kun je eigenlijk niet leven, want dood dat zul je altijd zijn en het leven duurt maar even' (Neerlands Hoop) morgen ga ik genieten carpe diem in slow motion…

ik sluier de kou van je huid zie bloemen van ijs ze bloeiden seizoenen vergetend hij nam je onwetend zijn handen bevroren je jeugd verloren je lente kleuren ontdooien als ik je kus, onderkoeld regent lust neer als wat ijzel we verliezen elkaar in de winter van stilte erven slechts nachtelijke kilte…

in het aanschijn van een reeds te vroege geboorte groeien tussen nagelaten generfde blaren van een voorgaand najaarssterven knoppen aan mijn bomen en zie ogen naar een gemiste winter staren niet dat mijn gemoed eerder zal opfleuren in dromen of dat ik eerder het licht zal erven de schaduw lijkt dat nog te bewaren wat niet is zal…