Alle inzendingen over vaak OR dromen OR turen

Fantasie je wulpse vormen bewegen sierlijk op het ritme van jazz muziek je straalt van passie emotie en mystieke kracht je ogen grijpen vast verlamt blijf ik staren maar heupwiegend verdwijn je mijn gezichtsveld nabij ik blijf alleen … er rest mij enkel mijn wilde fantasie!…

Een dikke meelpatat, strak en vol in zijn dunne vel, droomt wekenlang verwachtingsvol, vrolijk en fel, van de orde der kokkerellen en hun dienstige gezellen, van pikante chips, van krokante porties goudgele friet. Maar vermits hij komt uit het foute aardappelgebied, moet hij zich nu als banale veepatat tevreden stellen.…

uren turen ademloos naar hoe jij vloeibaar verder leeft in water dat jouw ogen weergeeft wazig, bodemloos broos bid ik bang in wanhoop stokt in mijn strot het woord God als ik in dromen wegloop over de groene velden uit jouw vele verhalen die zich in mij inktzwart kil en hard herhalen…

We liepen samen op het strand door branding die zou komen en zagen in de blauwe lucht de witte vogels met een zucht hun vleugels zweven in een vlucht die zij hadden genomen De lome uren lagen wij te turen naar de stromen tot de zon ons niet meer zag en ik je aankeek met een lach en zei -het was een mooie dag die ik vannacht zal dromen-…

Overvloed Het is niet goed Was er maar niks Alleen de rivier om naar de turen Denkend aan hoe lang je leven nog zal duren Iedere kleur die verdwijnt Luchtig Levenszuchtig Het kind dat liefde vind het leven wonderlijk ondoorgrondelijk we graven diep zien goed en kwaad dromen over een goed leven het is niet ieder gegeven…

Bijna twaalf uur, de avond naakt, daar is ie eindelijk...Klaas Vaak.…

onechtheid van het denken met de gesluierde waarheid voor ogen die ik in een onafhankelijkheid las, in spaties tussen het praten en het zwijgen creëert een grootsheid van het onbevlekte woord, verdwalen we in een ongebleekte zekerheid, verscholen teksten zonder geluid tot aan de oude horizon, die steeds verder reikt dan de realiteit en vaak…

In de nachtelijke dromen mijner leven staat de “7” ver en vaag omschreven als stil verlangen op wat geluk doch het valt in zeven delen stuk bij ’t hanen kraaien in ’t ochtend gloren die mijn droom wreed komt verstoren mij de dag laat zien zonder fantasie tuur nog zoekend rond of ik de “7” zie dan in ’t zonlicht gewaar ik een vriend en zag het…

Ik tuur in verdieping naar de horizon en vermeng mijn blik met de lijn tussen hemel en aarde... Het zal zachter zijn nu ik kijk naar mijn dromen die ik in het stilstaande uur achterlaat met jou in 't midden van beelden die vagelijk verdampen en weerloos in d'eindbestemming vergaan.…

Zit hier voor me uit te turen denkend aan een heel speciale vrouw me realiserend dat ik dit eiland toch nog wel erg groot vind en dat ik een jaar toch nog wel erg lang vind duren leg ik het hoofd in de schoot en wacht geduldig op een ontmoeting ooit met jou.…

je bent de weg wat kwijt in deze laatste uren een woord je hand de oogopslag dat in de verte turen de ferme stappen zijn vergeten net als drinken en het eten verbazing en verwondering als je weer even bij ons komt in herkenning om je mond we weten dat je los moet laten om alleen te gaan maar met onze handen vast kun jij die…

raad niet mijn gedachten als ik naar buiten tuur vaak is het ook voor mij wachten zwijgen lijkt dan mijn beste buur overbruggen van diepte naar een heldere klank is meestentijds afhankelijk van een onzichtbare kracht meestal wordt het beheerst door eenvoud op zoek naar macht of chaos die door aderen jaagt en hard wil vertalen naar…

Elanden grazen, turen soms in de verte. Wat doen die mensen?…

Een zwarte kat ziet men listig turen, met een lichte spot. laten we oppassen met wat we zeggen. Ons spotten is vaak niet fraai. Heksenspreuken zijn nimmer uit te leggen. Een witte zwaan wordt soms een zwarte kraai. Wie ze zien wil bij nachten volgt het witte wieven spel.…

We geloven vaak in onze dromen Maar dromen zijn dromen, de meeste zijn bedrog Zo worden we wel eens verliefd Het is een droomwereld waar we dan in leven In sprookjesboeken kom je de liefde van je leven tegen En ze leefden lang en gelukkig samen tot het einde van hun levensjaren Maar dit is het echte leven, het is geen sprookje waar we in leven…

Ik lig op bed Ik huil, ik lach Nu al voor 't vierde uur op rij En ik denk aan haar Aan hoe ik haar wangen streel Aan hoe ik haar lippen kus Aan hoe ik haar beide handen stevig omarm met de mijne Hoe ik haar nooit meer zou laten gaan…

soms in mijn dromen vlieg ik hoog door de lucht niemand houd mij tegen op zoek naar hemels geluk door wind gedragen zweef ik als een vogel vrij van alle zorgen zoals een doelgerichte kogel zweef ik over steile bergen, duik in diepste dalen, vlieg over blauwe zeeën, niet bang te verdwalen in hogere sferen komende wil mijn…

Ik zou mijn dromen even uitdagen. Ik boog me langzaam voorover, keek vol spanning naar het onmogelijke, maar de nimfen waren er niet, alleen mijn alledaagse ik-beeld.…

Kom maar hier Jullie zijn niet alleen Mana Geef elkaar een zoen Jullie stralen van geluk Het bewijst van leven Zoek vandaag jullie licht Mijn hart staat open Welkom in mijn huis Jullie zijn kracht Eeuwige liefde Jullie mogen komen Volg het pad Neem de juiste weg Een bond, een familie Welkom in de wereld Doe jullie best…

Hoe vaak zal alles nog komen hoe vaak zal alles weer gaan bij al deze kleine vragen wil ik soms even stil blijven staan.…

Wie arts wil worden geeft men echt geen mes Waarmee hij het beroep mag uitproberen En je moet in de rechten afstuderen Voor je een stem krijgt in het strafproces. Maar het staat je wel vrij om als student Meteen te doen alsof je leraar bent.…

Zij vond weer zich zelf, zich zelf als zo vaak, kreunend vond zij weer zich zelf, zich zelf als zo vaak.…

Zij zocht weer zich zelf, zich zelf als zo vaak. Kreunend vond zij weer zich zelf, zich zelf als zo vaak.…

hoe vaak moet je doodgaan om zeker te weten dat de liefde blijft hoe vaak door verdriet gaan opnieuw weer verliezen je goede geloof afleggen je kind-zijn je bewust zijn het missen van zovele kansen je bergen ambitie je belangrijkheid laten gaan van je kinderen warheen ze ook willen minder deel van hun leven kunnen zijn hoe vaak…

Hoe vaak gaan we het nog proberen? Hoe vaak doen we elkaar nog pijn? Hoe vaak nog het tij keren? Hoe vaak nog doen alsof we gelukkig zijn? Hoe vaak kan een hart breken? Hoe vaak word het weer geplakt? Hoe vaak nog om jouw liefde smeken? Hoe vaak de draad zomaar weer opgepakt?…

Deze nacht is een gevonden spoor waarlangs ik zoek naar een echo die ik volgen kan en die elke stilte weer laat beginnen met de schaduw die zijn eigen nacht zoekt en mij weer zal vinden zolang ik in elke zwijgende nacht verdwaal…

Hoe vaak is het al niet gebeurd in dit aardse bestaan dat ik mij vastklem aan het ongewisse terwijl de zekerheid dichterbij is met welke ogen kijk ik toch? op welke manier voel ik?…

Hoe vaak moet ik zeggen, dat ik van je hou. Hoe vaak moet ik roepen, dat ik op je bouw. Hoe vaak moet ik fluisteren, dat ik om je geef. Hoe vaak moet ik bewijzen, dat ik voor je leef. Hoe vaak wil je horen, dat ik aan je denk. Hoe vaak wil je zien, dat ik aandacht aan je schenk. Hoe vaak moet ik denken, Dat jij dat anders ziet.…

Vaak liep ze zomaar stil aan me voorbij alleen een vaag knikje, nooit een eens vriendelijk woord of een goedendag. Zag ook nooit een lach als ik haar zag toch hield iets in haar ogen mij vast, er was eenzaamheid en angst in verborgen.…

Langzaam groeit in mij de ander die in niets op mij lijkt en toch alles in zich heeft van mij die hem baren moet dan rijst het doek dat me scheidt van mijn tijd die nu gekomen is de zaal opent zich veelvuldig gespiegeld vlees en bloed even is het alles stilte wachtend op het eerste woord dat het schouwtoneel de wereld tot leven…